บทที่ 7
"เจ้านี้ร้ายไม่เบาเลยนะ" หนิงอันแวะมาเยี่ยมลู่เอินที่ตำหนัก หลังจากที่นางพักเรียนไปได้สองวันเเล้ว
"สองคนนั้นอยากแกล้งข้าก่อน ข้าก็เลยอยากเเกล้งนางกลับ"
"ทำไมสองคนนั้นต้องรังแกเจ้าด้วยนะ องค์หญิงน้อย เจ้าน่ารักเพียงนี้" หนิงอันเอ่ยพร้อมกับเอียงคอมองใบหน้าลู่เอิน
"นางคงอยากทำให้ข้าขายหน้าน่ะ" ลู่เอินกล่าวแบบไม่ใส่ใจเท่าไรนัก
"พี่ชายเจ้ากับพี่ชายข้าเป็นห่วงเจ้ามากเลยรู้ไหม"
"ลู่เฟยน่ะ ข้ารู้เขาเป็นห่วงข้าตลอดอยู่แล้ว แต่พี่ชายเจ้าทำไมต้องเป็นห่วงข้าด้วย" นางกล่าวด้วยความสงสัย
"เอ่อ ข้าจะไปรู้เหรอ แต่เจ้าชอบท่านอาจารย์ใช้ไหม" หนิงอันถามนางอย่างรู้ทัน
"ข้าชอบเขามาตั้งนานแล้ว" ลู่เอินเอ่ยพร้อมรอยยิ้มเขินอาย
"อย่างนี้นี่เอง" หนิงอันทำตาหลี่ใส่ลู่เอิน
"อะไรของเจ้า" ลู่เอินรู้เก้กังกับสายตาจับผิดของสหาย
"ข้าเข้าใจแล้ว สองคนนั้นก็คงแอบชอบท่านอาจารย์ด้วยใช่ไหมล่ะ ถึงได้หาเรื่องแกล้
