"พาข้าไปจากที่นี้ที" ลู่เอินผลักออกจากอ้อมกอดของหนิงอันนางใช้หลักมือเช็คน้ำตา หนิงเห่อก็ขยับมือจะเช็คน้ำตาให้นางบ้าง แต่เขาก็ชะงักมือไว้แล้วดึงมันกลับ
"ได้เดี๋ยวข้าจะพาเจ้าไปส่งที่วังปีศาจ" หนิงเห่อบอกนาง
"ไม่ข้ายังไม่อยากกลับไปวังปีศาจตอนนี้ ไม่งั้นลู่เฟยรู้เรื่องนี้แน่ ท่านพ่อท่านแม่ข้าอีก ข้าอยากไปที่อื่น" ลู่เอินทำทางครุ่นคิด
"ไปบ้านพวกเจ้าได้ไหม" นางเอ่ยขึ้นพร้อมกับน้ำตาที่ไม่ยอมหยุดไหลสักที
หนิงเห่อจึงเอื้อมมือไปจะเช็คน้ำตาให้นางอีกครั้ง แต่หนิงอันนางอยู่ใกล้กว่าจึงรีบปาดน้ำตาให้นางทันที
"ได้สิ ทำไมจะไม่ได้ล่ะเจ้าหยุดร้องได้แล้ว" หนิงอันพูดและหันกลับไปพยักหน้าให้หนิงเห่อ
"ได้สิ เจ้าไปกับพวกเราได้เสมอ" หนิงเห่อกล่าวออกมาแล้วดึงมือกลับไปที่เดิม
"ขอบใจพวกเจ้าทั้งสองนะ ป่ะไปกันเถอะ"
"ฮ่ะ…" หญิงเห่อ และหนิงอันอุทานออกมาพร้อมกัน
ลู่เอินนางมองหน้าทั้งสองสลับไปมา น้ำตาก็ไหลออกมาเ
