ซีฮ่าวมองภาพเบื้องหน้าอย่างตกตะลึง ขายาว ๆ ก้าวไปประคองตัวหยางหรันขึ้นมามองใบหน้านางและแผลถูกแทงที่หน้าอก
"ทุกคนออกไปก่อน" ซีฮ่าวเอ่ยสั่ง
"ข้าไม่ได้ทำ ข้าไม่ได้ทำอะไรเลย" ลู่เอินกล่าวเสียงสั่น
เทพสงครามหนุ่มเงยหน้าขึ้นมองนาง และกระบี่ที่นางถือด้วยสายตาที่ผิดหวัง
ขณะเดียวกันลู่เฟยก็มาพอดี เขาเดินตรงมาที่นางทันที
"ลู่เอินเกิดอะไรขึ้น" ลู่เฟยจับต้นแขนทั้งสองข้างข้างนางไว้ มองสำรวจร่างกายนาง เสื้อผ้าที่เปื้อนไปด้วยคราบเลือด มือนางที่กำกระบี่ด้ามหยก กำลังสั่นเทา เลือดสีแดงฉาดไหลออกจากฝ่ามือนางทั้งสองข้าง
"ลู่เฟย ข้าไม่ได้ทำอะไรเลยนะ ข้าไม่ได้ฆ่านาง"
"ลู่เอินส่งกระบี่มาให้ข้าก่อน"
ลู่เอินมองไปที่มือตนเอง นางค่อย ๆ ยกมันขึ้นส่งให้ลู่เฟย ฉับพลันกระบี่ก็นั้นก็กับกลายเป็นพัดหยกดังเดิม
"ลู่เฟยข้าไม่ได้ทำอะไรเลยจริง ๆ นะ " นางพูดเสียงสั่นทั้งตกใจและหวาดกลัว
"ข้ารู้ ข้าเชื่อเจ้า" ลู่เฟยเอ
