หวนคืนรักนิรันดร์

บทที่ 3 ท่านช่างหล่อเหล่า

สองวันต่อมา

"ลู่เอิน เร็วหน่อยถ้าไปที่หลังคนอื่นจะขายหน้าเอานะ "

"รู้เเล้ว ๆ ทำไมนะ ทำไมต้องศึกษาวิชาอะไรอีก น่าเบื่อจริง"

ปีศาจน้อยทั้งสองเดินทางมายังหอศึกษา ซึ่งอยู่ไม่ไกลนัก และได้รับความสนอกสนใจจากเพื่อนให้หอศึกษามากมาย

เมื่อถึงเวลาเข้าเรียน ลู่เฟยตั้งตารอที่จะได้เริ่มเรียน แต่ลู่เอินกับนั่งทำหน้าเบื่อหน่ายอย่างที่สุด นางจึงก้มหน้าฟุบลงที่โต๊ะเรียน

"อาจารย์มาแล้ว" เสียงซุบซิบต่างดังขึ้นรอบ ๆ ตัว รวมถึงลู่เฟย ก็สะกิดให้นางเงยหน้าขึ้นมาเตรียมตัวเรียน

"สวัสดีนักเรียนทุกคน ข้าเทพสงครามซีฮ่าว ต่อไปนี้ข้าจะมาเป็นอาจารย์ประจำของพวกเจ้า ข้าจะสอนในการฝึกพลังวิทยายุทธและเพลงกระบี่ต่าง ๆ"

ลู่เอินเงยหน้าขึ้นช้า ๆ อย่างเบื่อหน่ายและแล้วดวงตาสีนิลฉายแววเป็นประกาย เมื่อตรงหน้า คนที่ยืนพูดอยู่คือชายหนุ่มที่นางถวิลหาอยู่ตลอด

"อ๋อ เขาคือเทพสงคราม และยังเป็นอาจารย์ประจำของข้าด้วยซินะ"

ซีฮ่าวกวาดสายตามองไปยังเบื้องหน้า จนมาสดุดกับดวงตาสีนิลที่เป็นประกายมองมาที่ตนเอง จนหัวใจของซีฮ่าวเริ่มเต้นรัว จึงต้องเบนสายตาไปทางอื่น

(ข้าต้องหาวิธีใกล้ชิดกับเขาให้ได้)ลู่เอินคิดในใจ ดวงตาเป็นประกายและยิ้มอย่างมีเลศนัย

ลู่เฟยมองมายังลู่เอิน เห็นนางตั้งใจฟังแบบที่ไม่เคยเห็นมาก่อน รู้สึกประหลาดใจยิ่งนัก แต่ก็เบาใจที่นางคิดจะตั้งใจเรียนสักที

"วันนี้เริ่มเรียนวันแรก ข้าจะสอนการกำหนดพลังขั้นพื้นฐานให้พวกเจ้าก่อน"

ทุนคนนั้งตั้งสมาธิ และฟังทำตามขั้นตอนที่ซีฮ่าวสอนอย่างตั้งใจ

"ปล่อยจิตให้ว่าง ลมหายใจเข้าออกสม่ำเสมอ ดึงพลังมาที่ฝ่ามือและหลวมรวมมันไว้ด้วยฝ่ามือทั้งสองของพวกเจ้า"

"ข้าทำได้" "ข้าก็ได้เเล้ว" หลาย ๆ คนเริ่มกำหนดพลังไว้ที่ฝ่ามือได้แล้ว และลู่เฟยก็เช่นกันมันช่างเป็นเรื่องง่ายสำหรับเขา

"มีสมาธิหน่อย ค่อย ๆ ทำไป" ซีฮ่าวเริ่มเดินมาดูผลงานของแต่ละคน

"ท่านอาจารย์ข้าทำไม่ได้เจ้าค่ะ" ลู่เอินยกมือขึ้นเรียกซีฮ่าว เขาจึงเดินมาหานางและนั้งลงตรงข้ามเบื้องหน้าลู่เอิน

"ไหนเริ่มใหม่ตั้งแต่ขั้นตอนเเรกทำพร้อมข้า"

ลู่เอินเริ่มทำตามขั้นตอนที่ซีฮ่าวสอนพร้อม ๆ กับเขา แต่ดวงตาสีนิลยังจ้องมองใบหน้าเขาแทบไม่กระพริบ

"เจ้ามีสมาธิหน่อย" ซีฮ่าวกล่าว แต่ลู่เอินกับอมยิ้มแววตาหยาดเยิ้ม

"เลิกจ้องข้าได้แล้ว ตั้งสมาธิ"

"ข้าไม่มีสมาธิ" ลู่เอินตอบกลับไปขณะที่ทุกคนมั่วแต่สนใจการกำหนดพลังตนเองอยู่

"เจ้าเป็นอะไร" ซีฮ่าวถามนาง

"ข้าไม่ได้เป็นอะไร แต่ใบหน้าท่านหล่อเหลาจนข้าไม่มีสมาธิ" ประโยชน์หลังนางโน้มตัวไปกระซิบใกล้ ๆ เขา

"...." ซีฮ่าวประหลาดใจเล็กน้อย กับประโยคที่นางบอก ไม่คิดว่านางจะเป็นคนตรง ๆ อย่างนี้จนเขาเกือบจะหลุดยิ้มออกมา

"วันหลังข้าจะใส่หน้ากากมาสอนเจ้านะ"

"ไม่ ๆ ก็ได้ข้าตั้งใจทำสมาธิก็ได้"

"ดี"