23.45 น.
‘ก็น้องลืมจริงๆ นี่แดน แดนก็รู้ว่าน้องเรียนหนักมาก ไหนจะอ่านหนังสือสอบอีก น้องขอโทษนะ น้องลืมจริงๆ’
‘แล้วจะเดินทางกี่โมง’
‘พรุ่งนี้ตอนเก้าโมง น้องลืมจริงๆนะ ไม่ใช่ว่าน้องไม่อยากบอกแดน น้องขอโทษ นะคะแดน’
‘ไปพรุ่งนี้แต่เพิ่งคิดได้ว่าต้องโทรบอกตอนนี้’
‘ค่ะ ต้องรีบนอน พรุ่งนี้จะต้องบินเที่ยวเช้าไง’
‘พรุ่งนี้ก็ต้องรีบไปแต่เช้าอีก แต่เพิ่งคิดได้ว่าต้องบอกงั้นหรอ’
‘น้องก็บอกแดนอยู่นี่ไง นะแดนนะ ถึงแล้วน้องโทรหานะ’
‘รู้แล้วครับ’
‘ค่ะ’
บทสนทนาเมื่อช่วงหัวค่ำพวกนี้ลอยเข้ามาในหัวฉัน ฉันผิดจริงที่เตรียมโปรเจคจนลืมบอกเขาว่าจะต้องเดินทางไปทำโปรเจคจบการศึกษาที่เชียงใหม่ เดือนนี้ทั้งเดือนเรายุ่งกันมากจริงๆ ทั้งเรื่องเรียน ทั้งต้องเตรียมความพร้อมเรื่องโปรเจค แล้วฉันกับแดนก็ไม่ค่อยเจอกันด้วย ฉันเลยลืมบอกเขา แต่พอคิดได้ฉันก็รีบบอกเขาทันที และก็เป็นไปตามคาดเขาโกรธฉันแล้ว แต่จะให้ทำ
