İçimde büyük yangınlar var. Acı içinde bedenimi yakıyor, soluğumu tüketiyor ve beni harap ediyordu. Canım öylesine çok yanıyordu ki fırtınalar da kopsa o yangınlar sönmeyecek gibiydi. Nsıl bu hale düştüğümü, nasıl arkadaşımı da bu duruma sürüklediğini düşünmekten kafayı yiyecektim.
Avuç içleri sanki alıyormuşçasına öyle çok terliyordu ki onları hareket ettiremiyor olmak kalbimi ağrıtıyordu. Ne olacaktı şimdi? Bize tecavüz mü edeceklerdi? Ben bu anın ağırlığı ile nasıl yaşayacaktım? Peki ya Ayşenur? O ne yapacaktı? Ben her şeye razıydım ama onu bıraksaydılar keşke.
Zar zor son kez bir cümle kurdum. “Lütfen Ayşenur’u bırak. Ben her şeye razıyım.” Desem de umurunda bile olmadı. Gözlerimden daha çok yaş boşaldı.
“Bekle lan piç kurusu, götünden kan almaya geliyorum!”
Kuzgun Ali avazı çıktığ
