Yol boyu herkes sessiz, tek çıkan ses arabanın tekerleklerinin altında çatırdayan taşlar ve uğuldan gökyüzüne aitti. Onun sıcacık göğsünde git gide mayışırken bedenim yaşadığım şeylerin ağırlığı ve yorgunluğuyla belki de bedenimize enjekte edilen ilacın da etkisiyle daha fazla kendinde duramadı ve bilincim karanlığa gömüldü.
Zihnime doluşan rüya ise kaçınılmazdı.
Bir bahçedeydim. Etrafta ağaçlar vardı, banklar vardı. Hastane bahçesini andırıyordu. Kaşlarım çatık etrafı incelerken yine nerde olduğumu bilmiyordum. Muhtemelen her zamanki gibi bu rüyayı hatırlamayacaktım.
Ağaçların bulunduğu yerden hışırtılar geldiğinde o tarafa yürüdüm. Burası kimsenin göremeyeceği bir alandı. Bir genç kız çardakta kitap okuyordu. Aniden, ilk kez kendimi başka bir bedenin içinde hissettim. Kaşlarım çatıldı
