Ep.2 พี่รามคือคนสำคัญของแก้มหวาน #2
1161 Words
"หนูหวานแค่คิดว่าตอนที่หนูหวานยังเด็กกับตอนนี้ที่หนูหวานโตแล้วช่างแตกต่างกันเหลือเกินค่ะ"
"แตกต่างยังไงเหรอคะ บอกให้พี่ฟังหน่อยสิ" รามจับเธอให้นั่งตักดี ๆ พร้อมทั้งโอบเอวบางไว้หลวม ๆ
"ตอนเด็กหนูหวานได้ใกล้ชิดกับพี่รามตลอด ไม่ว่าจะขออะไรพี่รามก็ให้ได้ทุกอย่าง แต่พอโตขึ้นสิ่งที่หนูหวานขอและอยากได้กลับโดนปฏิเสธตลอดเลย" แก้มหวานเอียงพวงแก้มตัวเองไปซบพิงที่แผ่นอกของร่างแกร่ง รามเลิกคิ้วไม่เข้าใจเพราะปกติเขาไม่เคยขัดใจเธอเลย ไม่ว่าเธอต้องการอะไรเขาก็ตามใจทุกอย่าง
"หมายถึงอะไรคะ" เขาถาม
"ทุก ๆ อย่างที่พี่รามห้าม ทั้งที่ตอนเด็กหนูหวานก็ทำออกบ่อย แต่พอโตขึ้นกลับถูกห้ามถูกปฏิเสธเสียอย่างนั้น”
"ก็เพราะหนูหวานของพี่โตแล้วไงคะ จะมาทำเหมือนตอนเด็ก ๆ ได้ยังไง"
"งั้นหนูหวานก็ไม่อยากโตเลยค่ะ อยากกลับไปเป็นเด็กต่อ" แก้มหวานเบะปากออกมา ทำเอาคนตัวโตกว่าก้มลงมองมาอย่างข้องใจ
"งอแงอะไรคะหนูหวาน"
"หนูหวานอยากอยู่กับพี่ราม หนูหวานคิดถึงพี่รามค่ะ" แก้มหวานขยับตัวยกเอาศีรษะขึ้นแล้วเปลี่ยนไปซุกที่ไหล่กว้างแทน
"พี่ก็ไม่ได้หายไปไหนนี่คะ" รามว่า
"แต่พี่รามออกจากบ้านเช้าแถมยังกลับดึกตลอด" แก้มหวานตอบเสียงอู้อี้
"พี่งานยุ่งมากเลยค่ะ ช่วงนี้กำลังคิดค้นเครื่องดื่มตัวใหม่อยู่เลยยุ่งมากกว่าเดิม”
"จริงเหรอคะ ไม่ได้ออกไปไหนกับใครใช่ไหม" แก้มหวานยังคงถามไม่เลิก
"จริงค่ะ พี่เคยโกหกหนูหวานของพี่ด้วยเหรอ"
ได้ยินดังนั้นหญิงสาวก็ส่ายหน้า
"หนูหวานรักพี่รามนะคะ รักมาก ๆ" เธอพูด ใบหน้าสวยนั้นคอยคลอเคลียเขาไม่ห่าง ตั้งแต่วันที่ครอบครัวและพี่ชายเสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุตอนเธออายุสิบขวบ คนที่เลี้ยงและดูแลเธอมาโดยตลอดก็คือรามเพื่อนสนิทของพี่ชายเธอ และนับตั้งแต่วันนั้นมาแก้มหวานก็กลายเป็นเด็กในปกครองของเขา มันเป็นสาเหตุที่ทำให้เธอติดเขามาก จนตอนนี้เข้าปีที่สิบเอ็ดแล้วที่เธออาศัยอยู่กับเขา
"พี่ก็รักหนูหวานค่ะ" แก้มหวานคือแก้วตาดวงใจของราม เขาเฝ้าดูแลประคบประหงมเธอมาตลอดสิบเอ็ดปี ยุงไม่ให้ไต่ ไรไม่ให้ตอม ดูแลทะนุถนอมเธอเป็นอย่างดี ทั้งมอบความอบอุ่นและความอ่อนโยนให้แก่เธอมาอย่างสม่ำเสมอ
"งั้นคืนนี้หนูหวานขอไปนอนกับพี่รามได้ไหมคะ" แก้มหวานผละตัวออกจากไหล่กว้างพลางกระพริบตาปริบ ๆ อย่างออดอ้อน
"ฝันร้ายอีกแล้วเหรอคะ" รามเลิกคิ้วถาม ตั้งแต่เธอมาอยู่กับเขา เขาก็รู้มาตลอดว่าเธอชอบฝันร้ายเกี่ยวกับเรื่องอุบัติเหตุ แก้มหวานพยักหน้า หากแต่เขาปฏิเสธเสียงเบา "นอนกับแม่นมดีกว่าค่ะ เดี๋ยวพี่จะบอกแม่นมให้ไปนอนกับหนูหวานนะคะ"
"หนูหวานอยากนอนกับพี่รามค่ะ" แก้มหวานส่ายหน้าไปมาอย่างไม่เห็นด้วย
"หนูหวานโตแล้วนะคะ" ชายหนุ่มแย้ง
"แต่เมื่อก่อนหนูหวานก็นอนกับพี่รามตลอด โตแล้วยังไงคะ ยังไงหนูหวานก็เป็นหนูหวานคนเดิมของพี่รามนี่"
รามก้มมองหญิงสาวบนตักแล้วส่ายหัวไปมา
"ไม่ดื้อสิคะหนูหวาน"
"หนูหวานอยากนอนกับพี่ราม อยากกอดพี่รามนี่คะ หนูหวานไม่ได้นอนกอดกับพี่รามมานานแล้วนะ" แก้มหวานชักขัดใจ ที่ผ่านมาเธอมักจะขอไปนอนกับเขาตลอด ซึ่งบางครั้งเขาก็อนุญาต ทว่าส่วนใหญ่มักจะปฏิเสธเสียมากกว่า
"แต่หนูหวานต้องเข้าใจนะคะว่าหนูหวานโตเป็นสาวแล้ว" รามพยายามอธิบายให้เธอเข้าใจว่าทำไมบางเรื่องเขาถึงไม่สามารถทำตามที่เธอเรียกร้องได้ ตอนนี้เธอไม่ใช่เด็กอีกต่อไปแล้ว
แก้มหวานก้มหน้าลง
"หนูหวานไม่เข้าใจค่ะ หนูหวานแค่อยากนอนอยากกอดพี่รามเท่านั้นเอง หนูหวานขอมากไปเหรอคะ"
"หนูหวานกำลังดื้อกับพี่เหรอคะ"
"หนูหวานไม่ได้อยากดื้อใส่พี่ราม แต่หนูหวานกำลังขออนุญาตค่ะ" เธอบอก ก็แค่ต้องการความอบอุ่นจากอ้อมกอดเขาเหมือนตอนเด็ก ๆ เท่านั้นเอง จะอะไรนักหนานะ ถ้ารู้ว่าโตแล้วเขาจะปฏิบัติตัวแตกต่างจากตอนเป็นเด็กมากแบบนี้ เธอก็คงไม่อยากจะโตเป็นสาว เธอส่งสายตาออดอ้อนอีกครั้ง พร้อมทั้งถูศีรษะไปมาบนอกแกร่ง "ได้ไหมคะ หนูหวานอยากนอนกอดพี่ราม"
"...."
"นะคะ ได้ไหมคะ" หญิงสาวพูดด้วยน้ำเสียงออดอ้อน ดวงตากลมโตกะพริบปริบ ๆ
"เฮ้อ… แล้วพี่เคยขัดใจหนูหวานได้ด้วยเหรอคะ" ในที่สุดรามก็พ่ายแพ้ แม้ว่าเขาอยากจะปฏิเสธเธอมากแค่ไหน แต่ก็ทำไม่ได้อยู่ดี เขาไม่เคยเอาชนะเธอได้เลย
พอได้ยินเขาพูดแบบนั้น แก้มหวานก็เงยหน้าขึ้นพูดด้วยน้ำเสียงดีใจ พลางหอมเข้าที่แก้มสากของเขาฟอดใหญ่
"เย้ ! พี่รามของหนูหวานใจดีที่สุดเลยค่ะ หนูหวานรักพี่รามนะคะ"
"หนูหวานคะ พี่รามบอกแล้วไงว่าโตแล้วไม่ให้ทำแบบนี้แล้วค่ะ" รามก้มดุคนตัวเล็ก
"หนูหวานก็แค่อยากแสดงความรัก" แก้มหวานตอบ เธอรักและหวงผู้ชายคนนี้ที่สุด และเธอจะไม่มีวันยอมให้เขาไปรักไปสนใจคนอื่นมากกว่าตัวเธอเองด้วย…
"เป็นสาวแล้วอย่าไปหอมแก้มใครแบบนี้นะคะหนูหวาน” เขาเอ่ยเสียงดุ ส่วนหญิงสาวส่ายหน้า
"หนูหวานไม่เคยหอมแก้มคนอื่นค่ะ หนูหวานหอมแค่พี่รามคนเดียว" แก้มหวานว่า เธอไม่คิดที่จะหอมแก้มใครหรือให้ใครมาหอมแก้มของเธอทั้งนั้น ทั้งตัวของเธอนั้นยอมให้แค่เขาคนเดียว สิทธิ์เดียวเท่านั้น คนอื่นไม่มีสิทธิ์ !
แก้มหวานรักรามแบบชายหญิงมาตลอด เธอไม่ได้รักเขาในแบบที่เขารักเธอ และเธอก็ยังหวงเขามากอีกด้วย เธอต้องการเป็นที่หนึ่งในใจเขา และเธอก็จะทำทุกทางให้เขาหันมาสนใจเธอเพียงคนเดียว เธอจะทำให้ในสายตาของเขามองเห็นแต่เธอเท่านั้น
- Writer
