เงารักรอยมลทิน

บทนำ ความเจ็บปวดกำลังถาโถมเข้ามาทุกทิศทุกทาง ไม่น่าเชื่อว่าผู้หญิงคนหนึ่งจะทานทนได้ แต่ตีรณาไม่ใช่ผู้หญิงอ่อนแอ หล่อนกำลังอดทนจนถึงที่สุด ร่างกายเต็มไปด้วยเหงื่อ เนื้อตัวสั่นเทิ้ม... “เบ่งค่ะ” “อื๊อออ...” เสียงร้องครวญครางดังยาวออกมาตามคำสั่งของนางพยาบาล เจ้าของดวงหน้าเรียวเล็กแดงก่ำ หัวใจเต้นแรงรัว “เห็นหัวเด็กแล้ว อีกนิดนะคะ เบ่งค่ะ...” สิ้นเสียงของนางพยาบาล เสียงกรีดร้องก็ดังออกมาจากลำคอเล็ก เป็นเวลาเดียวกับที่ร่างอวบโผล่พ้นออกมาจากท้องของผู้เป็นแม่ “อุแว้ อุแว้” เสียงเล็กๆ ที่กรีดร้องลั่นๆ นั้นทำให้คนที่รวบรวมพลังทั้งหมดที่มีเบ่งเขาออกมาถึงกับทิ้งศีรษะลงด้วยความปลอดโปร่งระคนยินดีจนน้ำตาไหลออกมาเป็นทางยาว ความเจ็บปวดก่อนหน้าบรรเทาเบาบางลงจนเกือบจะบอกได้ว่าหายเป็นปลิดทิ้ง ก่อนจะมองไปยังพ่อหนูตัวแดงที่กำลังอ้าปากร้องจ้าอยู่ในอ้อมแขนของคุณหมอ “น้องสมบูรณ์มากค่ะคุณแม่” คุณหมอวางหนูน้อยในอ้อมแขน หญิงสาวน้ำตาไหล ริมฝีปากที่แย้มเยือนสั่นระริก ก้มจูบเบาๆ ด้วยความรักทั้งหมดที่มี เขาช่างงดงาม น่าเอ็นดู คุ้มค่ากับการรอคอยเหลือเกิน “ในที่สุดก็เจอกันแล้วนะคะ คนเก่งของแม่” ดวงตาคู่งามฉ่ำเยิ้มด้วยหยาดน้ำใส เป็นน้ำตาแห่งความปลื้มปีติ เป็นความรักที่สิ้นสุดการรอคอย นับแต่นี้ไป หล่อนไม่ต้องอยู่คนเดียวอีกแล้ว ในความเจ็บปวดอ้างว้าง ดวงตาคู่งามเต็มไปด้วยกำลังใจอันแกร่งกล้า ตั้งแต่นี้ไปหล่อนจะไม่ยอมให้ใครมารังแก สองมือนี้จะปกป้องคุ้มครอง จะมอบความรักความอบอุ่นเดียวนี้แด่ลูกน้อยทั้งหมด ไม่เหลือเผื่อไว้ให้ใครอีก วูบหนึ่งหญิงสาวคิดถึงใครบางคน ความปวดแปลบแล่นปราดเสียดเสียวในช่องอก ขมปร่าในความนึกคิด กระทั่งสิ้นสุดที่ความชิงชัง แต่มันจบแล้ว จบโดยที่ยังไม่เริ่มต้นด้วยซ้ำไป