เงารักรอยมลทิน

๑ สองปีก่อน

๑

สองปีก่อน

เหตุการณ์เมื่อสองปีก่อน...

“คนนั้นใครวะ”

เสียงกระซิบนั้นเป็นเสียงของบาร์เทนเดอร์หนุ่มเอ่ยถามเพื่อนที่กำลังเปิดตำราทบทวนวิธีการชงเหล้าที่ปีหนึ่งจะมีคนสั่งสักครั้งให้กับลูกค้า อีกฝ่ายปรายตามองปราดเดียวก่อนจะหันกลับมาตรงหน้าแล้วบอกด้วยเสียงกระซิบพอกัน

“คุณนลิน น้องสาวคุณเลิศ รัฐมนตรีฯ คนนั้นไง”

คนตอบละชื่อกระทรวงที่ต่อท้ายตำแหน่งไว้ในฐานที่เข้าใจกัน ส่วนคนฟังเลิกคิ้วสูง

“ไม่คิดว่าคุณเลิศจะมีน้องสาวสวยขนาดนี้ ปกติไม่เห็นเคยมาที่นี่ แล้วทำไมวันนี้ถึงมาได้วะ”

คนข้างๆ ยิ้มตามอารมณ์เอื่อยเฉื่อย ก่อนจะหันไปกระซิบตอบเพื่อน

“ก็ไม่รู้หรอก แต่ตอนมาถึงใหม่ๆ ถามหาคุณไทม์”

เพื่อนเลิกคิ้ว พลางมองไปยังหญิงสาวคนนั้นอีกครั้ง

“อีกแล้วเหรอวะ ผู้หญิงทุกคนที่มาที่นี่จะต้องถามหาคุณไทม์ทั้งหมดเลยหรือไง” คนพูดทำหน้าเมื่อย “น่าอิจฉา คุณไทม์แม่งมีแต่ผู้หญิงสวยๆ มาติด เมื่อชาติที่แล้วทำบุญด้วยอะไรวะ”

แต่ครั้งนี้เขาไม่ได้รับคำตอบจากเพื่อน เพราะอีกฝ่ายกำลังคุยอยู่กับลูกค้าสาวคนหนึ่งที่เพิ่งเดินเข้ามานั่งหน้าบาร์ จึงตัดใจหันไปทำงานต่อ หมดความสนใจในตัวนลินลงทันทีเมื่อรู้ว่าหล่อนเกี่ยวข้องกับใคร ซึ่งเขาหรือใครไม่มีวันเทียบผู้ชายที่ชื่อไทม์ได้ในทุกกรณี

เวลาเดียวกัน ตีรณาที่เพิ่งเข้ามาทำงานที่เดอะ ท็อป ไฟฟ์ เลานจ์ แอนด์ บาร์แห่งนี้ได้ไม่นานในตำแหน่งพนักงานเสิร์ฟยืนอยู่ใกล้ๆ จึงได้ยินโดยไม่ตั้งใจฟัง ที่นี่ไม่ใช่ว่าเดินมาสมัครแล้วจะได้ทำงานง่ายๆ เพราะคัดคนโหดมาก แต่เงินเดือนและสวัสดิการดีเลิศ คนที่มาสมัครต้องมีบุคลิกดี รับมือกับสถานการณ์ซึ่งหน้าได้ดี สะอาดสะอ้าน เรียบร้อยไปจนหน้าตาดี เพราะสถานที่แห่งนี้เป็นทั้งสถานที่บันเทิงและพักผ่อนขนาดใหญ่ มีพื้นที่อำนวยความสะดวกแก่ลูกค้าอย่างครบครัน มีทั้งหมดห้าสาขา กระจายตัวอยู่ตามจังหวัดใหญ่ภายในประเทศไทย ตั้งอยู่บนอาคารชั้นนำสูงเสียดฟ้า คนมีชื่อเสียงต่างตบเท้าเข้ามาใช้บริการอย่างคับคั่ง เริ่มตั้งแต่นักท่องเที่ยวกระเป๋าหนัก คนดัง ดารา นักร้องไปจนถึงนักการเมืองระดับประเทศ ที่นี่จึงนับเป็นได้ทั้งแหล่งพักผ่อนและแหล่งอโคจรไปในเวลาเดียวกัน

หญิงสาวได้ยินบาร์เทนเดอร์หนุ่มทั้งสองคุยกัน หลังจากนำเครื่องดื่มไปเสิร์ฟให้กับลูกค้าที่นั่งอยู่ริมกระจก

คุณไทม์ คือหนุ่มรูปงาม ใบหน้าของเขาได้สัดส่วน คิ้วหนาเข้มพาดเหนือดวงตาคมเรียว โหนกแก้มสูง จมูกโด่งเป็นสันรับริมฝีปากได้รูปสีระเรื่อ เครื่องหน้าทุกชิ้นภายใต้กรอบหน้าเรียวรับกันเหมาะเจาะ รูปร่างสูงใหญ่ ไหล่กว้างบึกบึนสอดรับกับลำแขนอย่างพอดี ช่วงขาเพรียวยาวของเขาดูกำยำยามมันแนบไปกับกางเกงผ้าเนื้อดี ทุกอย่างที่ประกอบขึ้นมาเป็นเขาราวกับประติมากรรมชั้นสูง เป็นความงดงามที่ผสมผสานกันอย่างลงตัวระหว่างสามเชื้อชาติ นั่นคือไทย อเมริกันและญี่ปุ่น เสน่ห์ทางเพศร้อนแรง สายตาคมคร้ามหวามใจ ต่อให้เขาไม่มีเจตนาจะหว่านเสน่ห์ แต่สายตาชวนขนลุกนั้นก็ทำให้สาวๆ หลายคนยอมอกหัก เพียงแค่ได้อยู่กับเขาคืนเดียวเท่านั้น

สำหรับตีรณา ครั้งแรกที่ได้เห็นหน้าของเขาหญิงสาวปฏิเสธไม่ได้ว่าใจหล่นวูบไปเช่นกัน ก่อนจะเต้นรัวเมื่อเขายิ้มให้ จนกระทั่งได้ทำงานที่นี่ระยะหนึ่ง จึงรู้ว่ารอยยิ้มของเขานั้นเคลือบไว้ด้วยยาพิษชนิดร้ายแรง ที่ทำให้สาวและไม่สาวหลงมัวเมาถอนตัวไม่ขึ้น อาการหนักหน่อยอาจถึงตายได้

ดังนั้นแฟนคลับของเขาจึงมีทั้งหญิงสาวและชายหนุ่ม

คุณไทม์ คือหลานชายของเจ้าของที่แห่งนี้ เข้ามาดูแลหลังจากเจ้าของตัวจริงคิดวางมือ สาเหตุเพราะคุณอาของเขาล้มป่วยลงสักระยะหนึ่ง ก่อนหน้านี้คุณไทม์ใช้ชีวิตอิสระเสเพลอยู่ที่เมืองนอก หล่อนเคยได้ยินพนักงานรุ่นพี่แอบซุบซิบกันว่าเขาเปลี่ยนผู้หญิงเหมือนเปลี่ยนกางเกงใน และไม่เคยจริงจังกับใครทั้งนั้น ใบหน้าอาจดูเป็นมิตร แต่จิตใจคืออสูรกายดีๆ นี่เอง แต่พวกสาวๆ กลับไม่ได้หวั่นกลัวเรื่องนี้เลยสักนิด พวกหล่อนต่างพูดตรงกันว่าเขาคุ้มค่าที่จะเสี่ยง ความมีเสน่ห์เร้าใจของคุณไทม์ทำให้สาวๆ ยอมเจ็บเพียงแค่แลกกับหนึ่งคืนที่ได้อยู่กับเขาเท่านั้น

แต่ที่ตีรณาได้ยินมา คุณไทม์ไม่เคยนอนค้างกับผู้หญิงคนไหนทั้งนั้น เพราะงั้นความหวังเพียงหนึ่งคืนของสาวๆ พวกนี้ยังมากเกินไป เอาแค่ครึ่งคืนให้ได้ก่อนแล้วกัน

“ตี่ พี่แววเรียกแน่ะ”

คนที่กำลังคิดอะไรเพลินๆ รับคำ พลางเดินตรงไปยังหัวหน้าพนักงานเสิร์ฟ

“พี่แววให้คนไปตามตี่เหรอคะ” ตีรณาเอ่ยถามหัวหน้าพนักงานเสิร์ฟสาวใหญ่ ฝ่ายนั้นหันมายิ้มแย้มแจ่มใสพลางบอก

“ใช่จ้ะ คือคุณโยบอกให้พี่เตรียมพนักงานเสิร์ฟไว้สักสองสามคน”

หญิงสาวเอียงคอเล็กน้อย ดวงหน้าเรียวเล็กอ่อนหวานของตีรณามักสะดุดตาใครต่อใครเสมอ แม้ไม่สวยผุดผาดขนาดคนมองเหลียวหลัง แต่ก็ไม่มีใครจะมองข้ามหล่อนไปได้ง่ายๆ เช่นกัน จึงเป็นตัวเลือกแรกที่พี่แววจะเลือกเมื่อมีภารกิจพิเศษเข้ามาเช่นนี้ นอกจากพิเศษยังเป็นความลับสุดยอด

“ดาราหรือเปล่าคะ” หญิงสาวเอ่ยยิ้มๆ ฝ่ายนั้นส่ายหน้า

“พี่ว่าใหญ่กว่านั้นนะ ไม่งั้นคงรู้แล้วว่าใคร คุณโยบอกแค่ว่าให้เตรียมคนไว้ให้พร้อม แต่อีกสักพักคงรู้ ตอนนี้ก็กลับไปทำงานของตี่ก่อนแล้วกันนะ ถ้าแขกมาแล้ว พี่จะให้คนไปตามจ้ะ”

“โอเคค่ะพี่แวว” ตีรณายิ้มให้สาวรุ่นพี่ไม่ได้เซ้าซี้เพิ่ม เพราะเมื่อรู้ว่าทุกอย่างถูกเก็บเป็นความลับแบบนี้ หมายถึงคงไม่ใช่แค่คนมีชื่อเสียงธรรมดาแต่เป็นคนสำคัญที่ต้องการความเป็นส่วนตัวสูงสุด คิดเช่นนั้นแล้วจึงเดินกลับไปทำหน้าที่ของตนตามเดิม

สิบห้านาทีต่อมา ตีรณาและเพื่อนอีกสองคนได้แก่ ดุษิตาและกันยาถูกเรียกตัวมาเตรียมพร้อม ทั้งยังได้รู้ว่าแขกระดับวีวีไอพีที่ว่านั้นคือใครบ้าง หนึ่งในนั้นคือ คุณไทม์ ซึ่งปกติคุณไทม์จะไม่นั่งกับแขกไม่ว่าจะกับใครก็ตาม แต่คราวนี้คงเป็นวาระพิเศษจริงๆ เพราะมีทั้งรัฐมนตรีคนดังรวมทั้งหมดสามคน หนึ่งในนั้นคือเลิศลักษณ์ รัฐมนตรีคนดัง พร้อมทั้งสาวสวยระดับเกรดเอของที่นี่ซึ่งมีไว้บริการแขกระดับสูง ดังนั้นทุกอย่างจะถูกปกปิดเป็นความลับ จึงต้องมีช่องทางเข้าออกพิเศษสำหรับคนเหล่านี้โดยเฉพาะ

ทั้งสามนำเครื่องดื่มและอาหารเข้าไปเสิร์ฟ คุณไทม์นั่งริมสุด ข้างกันคือสาวสวยนามว่านลิน คนที่พนักงานบาร์เทนเดอร์เคยพูดถึง ชายหนุ่มเหลือบตามองมายังพนักงานเสิร์ฟของตนราวจะควบคุมไม่ให้มีความผิดพลาดใดเกิดขึ้น ไล่ตั้งแต่ดุษิตา กันยาและมาหยุดที่ตีรณาเป็นคนสุดท้าย หญิงสาวไม่ว่อกแว่กไปกับผู้ใด แต่ตั้งใจทำหน้าที่ของตนให้มีประสิทธิภาพมากที่สุด

“คุณเกรียงว่ายังไง เรื่องที่เราคุยกันไว้ จะมีข่าวดีบ้างไหม” รัฐมนตรีเลิศลักษณ์กล่าว พลางหยิบเหล้าที่ดุษิตาเป็นคนชงขึ้นดื่ม ก่อนจะไล่สายตามองยังพนักงานเสิร์ฟทั้งสามด้วยความพึงพอใจ เพราะทุกคนล้วนหน้าตาน่ารักจิ้มลิ้ม สบายตายิ่ง

“ไม่นานนี้แน่นอนคุณเลิศ คราวหน้า ผมไม่ยอมพลาดแน่”

“ผมเกรงว่าจะมีคนคัดค้านอีกน่ะสิ” เลิศลักษณ์กล่าว

“ก็แล้วจะปล่อยให้พวกนั้นมันคัดค้านง่ายๆ ทำไมล่ะครับ” เกรียงไกรกล่าวยิ้มๆ ราวกับว่าเขามีแผนเตรียมเอาไว้แล้ว ก่อนจะหันไปจูบแก้มสาวสวยอวบอึ๋มที่นั่งชิดจนแทบขึ้นไปบนตัก