#ss1 -1

743 Words

ทำความเข้าใจก่อนอ่าน นิยายเรื่องนี้แบ่งเป็นสองภาคนะคะ ภาคแรกจะเล่าถึงจุดเริ่มต้นความสัมพันธ์ความรักของพระนาง ภาคสองจะเล่าถึงจุดถึงแตกหักของครอบครัว ทั้งสองภาคมีหลายเหตุการณ์ที่น่าตื่นเต้น และเข้มข้นหมดทั้งสองภาค อย่าอ่านพลาดสักภาคเลยนะคะ ฝากติดตามนิยายของไรต์ด้วยน้าา ************ #ขออนุญาคนอ่านทุกท่านใส่ชื่อตัวละครไว้หน้าประโยคนะคะ สวัสดีค่ะฉันชื่อ บุ้ง นะคะ อายุยี่สิบหกปี ฉันทำงานแล้วค่ะ เป็นพนักงานธนาคารแห่งหนึ่ง ฉันมีแฟนแล้วค่ะ แฟนฉันชื่อต้น เราคบกันมาห้าปีแล้วค่ะ และเรากำลังจะแต่งงานกันในเร็ว ๆ นี้ ฉันรักแฟนฉันมากเลยค่ะ รักเพราะว่าเขาเป็นคนดี แต่ไม่ได้ความว่าถ้าเขาเป็นคนไม่ดีแล้วฉันจะไม่รักนะคะ ตลอดเวลาที่คบกันหรืออยู่ด้วยกัน เขาดูแล เทคแคร์ฉันดีมาก เขาไม่เคยนอกใจฉันสักครั้ง วันนี้เป็นวันอาทิตย์ วันธนาคารหยุด ฉันก็อยู่บ้านทำงานบ้าน ส่วนพี่ต้นแฟนของฉันเขาออกไปทำธุระข้างนอก ฉันก็ไม่ได้ถามนะคะว่าธุระอะไร ฉันกับพี่ต้นเราซื้อบ้านอยู่ด้วยกันแล้วนะคะ เมื่อทำงานบ้านเสร็จ ฉันก็มาทำกับข้าวรอพี่ต้นกลับมาจากทำธุระต่อ วันนี้ฉันทำเมนูง่าย ๆ มีไข่เจียว แกงส้มกุ้งกับมะละกอ ทอดกุ้งแค่นั้น ฉันเข้าห้องมาอาบน้ำอาบท่าก่อนจะออกมาจัดโต๊ะอาหารและนั่งรอพี่ต้นที่โต๊ะทานข้าว หกโมงเย็นผ่านไป.. ทำไมพี่ต้นยังไม่มาอีกน่าปกติก็กลับเวลานี้ตลอด ฉันบ่นกับตัวเองเบาๆ ก่อนจะก้มมองเวลาที่นาฬิกาข้อมือ สองทุ่มผ่านไป.... ฉันจัดการกินข้าวเย็นตั้งแต่6โมงครึ่งแล้วค่ะ ฉันเป็นคนความอดทนต่ำ ยิ่งเวลาที่ฉันหิว ฉันไม่สามารถที่จะทนได้เลย สามทุ่มผ่านไป.... ฉันย้ายมานั่งรอพี่ต้นที่โต๊ะหน้าบ้าน เพราะนี้มันผิดวิสัยในการกลับบ้านช้าของเขาแล้ว ปกติพี่ต้นจะกลับบ้าน6โมงเย็นทุกวัน ช้าสุดก็คือหนึ่งทุ่ม ไม่เกินแต่นี้ แต่นี่อะไรปาเข้าไปสามทุ่มแล้ว ฉันยังไม่เห็นว่าเข้าจะโผล่หัวมาซักที ฉันหยิบมือถือมากดโทรหาเขา ฉันโทรแล้วโทรเล่าก็ฝากแต่บริการหมายเลขโทรกลับทุกสาย ส่งไลน์ไปก็ไม่เปิดอ่าน ไปไหนทำไมไม่บอก ไม่รู้บ้างรึไงว่าคนเขาเป็นห่วง ห้าทุ่มผ่านไป..... และแล้วก็มีรถขับเข้ามาจอดในรั้วบ้าน ฉัน: ทำไมเพิ่งกลับเอาป่านนี้ แล้วมือถือปิดเครื่องทำไม โทรไปเป็นร้อยสายแล้วนะไปไหนทำไมไม่บอก นี่ก็รอไปสิปกติไม่เคยกลับเวลานี้ เป็นห่วงแทบแย่นึกว่าเป็นอะไร ฉันใส่พี่ต้นไม่ยั้งเมื่อเขาเดินลงมาจากรถ แล้วตรงเข้ามาหาฉัน พี่ต้น: ขอโทษนะคะที่ทำให้เป็นห่วง //พี่ต้นพูดพลางจูบหน้าผากฉัน //พี่กลับเอาป่านนี้เพราะรถพี่เสียค่ะรอช่างกว่าจะมา แถมมือถือแบตยังหมดอีก ฉัน: บุ้งเป็นห่วงแทบแย่ พี่ต้น: โอ๋ ๆ มา ๆ กอด //พี่ต้นดึงตัวฉันไปกอด แต่เอ๊ะ........ ฉัน: ทำไมมีน้ำหอมผู้หญิงติดตัวพี่มาคะ//ฉันถามพลางเงยหน้ามองพี่ต้น พี่ต้น: กลิ่นน้ำหอมผู้หญิงที่ไหนคะ หนูเพ้อเจ้อรึเปล่า ฉัน: แต่กลิ่นมันคุ้น ๆ นะคะ //ฉันว่าพลางทำท่าคิด พี่ต้น: หนูอะมั่วจะมีกลิ่นน้ำหอมติดตัวพี่ได้ไงพี่ไม่ได้ไปยุ่งวุ่นวายกับผู้หญิงคนไหนสักหน่อยหน่อย ฉัน: แน่นะคะ //ฉันชี้หน้าเขา พี่ต้น: แน่ค่ะ ปะ ๆ เข้าบ้านกันพี่อยากอาบน้ำจะแย่แล้วเนี่ย ตัวก็เหนียว //พี่ต้นว่าพลางกอดเอวฉันเข้าบ้าน กลิ่นน้ำหอมที่ติดตัวพี่ต้นมันคุ้นจริง ๆ นะ เหมือนฉันเคยได้กลิ่นที่ไหน แต่นึกไม่ออก หรือฉันจะคิดมากแบบนี้ที่พี่ต้นว่าเพราะที่ผ่านเขาก็ไม่เคยมีเรื่องผู้หญิงมาทำให้ฉันคิดมากหนิ ฉันคงคิดมากไปเองจริง ๆ

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more