Chapter 10: Hate
1553 Words
Vanessa
Mamita is getting weak. Ewan ko ba pero talong araw ko ng napapansin iyon. Nakikipagkulitan pa siya sa akin pero dahil palagi ko siyang kasama, pakiramdam ko ay nag-iba ang kaniyang mga kilos at ang kaniyang sigla. Maging ang kaniyang katawan ay bagsak ngayon.
“Mom, I think Mamita needs a doctor.”
Biglang napalingon sa akin si Mommy. Busy siya sa pagbabasa ng magazine habang nililinis ni Ate Angel ang kaniyang paa. Kung ang iba, dumadayo pa sa labas para magpa-manicure and pedicure pero ang mommy, hindi. She prefers it this way. Mas maayos ang pagkakagawa, mas malinis at mas safe kaysa sa labas, that’s according to her.
“Alam na iyan namin ng Daddy mo. Pinag-iisipan nga na ipagamot ang Mamita mo pero ayaw naman ni Mama.”
Mas lalong bumigat ang pakiramdam ko. Hindi pwedeng hindi siya magpapagamot. Kanina ay dinalahan ko lang siya ng pagkain sa kaniyang kwarto at ako na rin ang nagpakain sa kaniya. Naluluha ako habang ginagawa ko iyon. Tumatanda na rin kasi siya kaya nakakaramdam na ng panghihina ng katawan. Pero hanga pa rin ako sa kaniya dahil nakakayanan pa niyang ngumiti at bumanat ng mga biro kahit na may iniindang sakit. I don’t want my loved ones to get sick. Hindi ko matagalan at naiiyak talaga ako habang nakikita silang nahihirapan.
Ang tatlong araw ay naging isang linggo. At sa mga nagdaang araw, si Mamita lang ang nasa isipan ko. Daddy is working on our papers especially sa school ko. We need to fly as soon as possible.
Pinanghihinaan man ng loob ay wala akong magagawa.
This will be my last day in school. Bukas, aalis na kami. Maayos na rin ang mga papel ko at ang pag-transfer ko sa dati kong pinapasukan.
Mae and my classmates do not know it. I hate good byes. Napalapit na rin kasi ang loob ko sa kanila lalo na kay Mae na palagi kong nakakasama.
“Take care, honey.”
Matapos humalik kay Mom ay umandar na rin paalis ang sasakyan. Hinatid nila ako sa school katulad ng naka-gawian pero ngayon, iyong saya s apuso ko ay napalitan ng sobra-sobrang kalungkutan. I’m going to miss this university. Parang biglang nag-play sa akin simula nang tumapak ako rito.
Ang unang pagtatagpo ng landas namin ng taong akala ko ay siya ring magbibigay kulay sa aking buhay. Pero hindi pala. But at least, I became happy, even for a couple of days. I was able to feel what love is even if that person doesn’t believed in me.
Tapos na ang aming klase. It’s one in the afternoon. Nagsi-uwian na sina Mae at ako na lamang ang natira. Maging sa pagligpit ng gamit ay wala na akong lakas.
Dati-rati naman, kapag sinasabihan ako nina Dad na lilipat ka na muna ng school, I would feel excited, pero ngayon, hindi ko maipaliwanag ang aking nararamdaman.
Wala sa sarili akong naglalakad basta namalayan ko na lamang na dinadala ako ng mga paa ko sa building ng taong nagpakilala sa akin ng pag-ibig.
Kahit anong pigil ko ay tuloy-tuloy lamang ang mga paa ko.
Walang tao sa labas. Tahimik ang paligid. May siwang ang pintuan ng silid nila kaya sumilip ako sa loob.
At doon, nakita ko ang lalaking nagpapatibok ng puso ko. Bakit ba nag hirap mong mahalin? Dati, mga lalaki ang mga nagkukumahog na lumapit sa akin pero bakit wala man lang akong dating sa iyo kahit ipagsigawan ko na kung gaano kita kamahal?
He is writing on his notebook. Bakit kaya mag-isa siya?
Dahan-dahan akong pumasok at saka marahan ding ini-lock ang pintuan.
I tiptoed until I reach his seat.
Hinubad ko ang bag ko at inilagay sa bakanteng upuan.
Nag-angat siya ng tingin sa akin. Naiiyak ako sa katotohanan na aalis na ako. Kumikirot ang puso ko na hindi man lang kami nagkaroon ng label o kahit landian man lang. Masakit sa loob ko na kahit man lang sana ilang segundo, naging sweet siya sa akin pero ang lahat ng iyon ay mananatiling sana.
“What are you-”
Hindi ko na hinintay ang sasabihin niya dahil agad ko siyang sinunggaban ng isang mapusok na halik. Bahagya pa siyang napasandal sa kaniyang upuan dahil sa lakas ng paglapit ko sa kaniya at ito ay napa-urong mula sa lamesa. Ngayon, may espasyo na para makapasok ako sa kinauupuan niya.
Mas lumapit ako sa kaniya at naupo sa kaniyang kandungan nang patagilid.
Balak niyang manlaban dahil sa itinutulak niya ang balikat ko pero nagmatigas ako.
“Just this once, ple… please,” saad ko habang may luhang tumutulo sa mga mata ko.
I knocked on his lips using my tongue and he let me in. Sumaya ang puso ko kahit papaano.
I sucked on his tongue as I guided his hand on my boobs. Nanginginig ang mga kamay niya habang nanatiling naka-dakma lamang doon.
Fvck! It feels good.
He is not responding but he is letting me do all these. Aalis na rin naman ako kaya kahit nakakahiya ang ginagawa ko ay lulubus-lubusin ko na. I will leave with no regrets.
I removed my polo shirt and it revealed my nude push-up bra.
He is not responding but his eyes are sleepy. He is aroused.
I guided his hands again to my boobs.
“Oh!” I can feel through my flesh his touch. Hindi man lang niya minamasahe ang dibdib ko kaya ako na nag gumalaw ng kamay niya.
Shit! It feels so good.
I kissed him again with full ferocity.
“Vanessa…”
Balak niyang tanggalin ang kamay niyang nanginginig at nanlalamig na ngayon.
“Please…”
Lumipat ang mga halik ko sa pisngi niya patungo sa tainga niya pababa sa panga at leeg niya. I touched his chest even with his polo on. Bumaba pa ang mga halik ko patungo sa slacks niya. Sa loob noon, kapansin-pansin ang umbok na tila gusto ng kumawala.
He might not like what I am doing but this buddy inside him feel otherwise.
I heard him cuss. Nanatili pa rin siyang nakaupo, walang ginagawa habang nanunuod sa ginagawa ko. Nagkatitigan pa kami saglit bago mas lalong nalasing ang mga mata niya.
Nanginginig ang mga kamay kong hinila ang zipper niya roon. Naka-ilang lunok na rin ako habang ang puso ko ay napakalakas ng pagtahip. This will be my first time.
Tumingin muna ako sa kaniya bago ko inilabas ang alaga niyang nagtatago roon.
It jerked on my hand. Nanginginig ko itong ikinulong sa aking mga palad. Damn! It feels warm. Matigas, mahaba at may katabaan. Nanlalaki ang mga mata kong napatitig doon.
Haines uttered cusses and his heavy breathing surrounded the room.
The head of his d*ck is pinkish and the small hole is telling me to lick it. f**k! Hindi ko alam na ganito pala nakaka-kaba na makakita sa personal ng t*t*. F*ck! Nanuyo ang bibig ko sa aking nakikita at nahahawakan.
I stuck my tongue out as I stared at that small hole. Dinilaan ko gamit ang dulo ng dila ko ang butas na iyon bago ko pina-ikot-ikot sa ulong namumula. The veins are very evident because of how hard it is now.
Nilingon ko siya bago koi to isinubo. Iyong subo na sagdagad hanggang lalamunan ko.
“Fvck! What the hell, Vanessa!”
Agad siyang tumayo, lumakad palayo habang inaayos ang sarili. Hinablot niya ang damit ko sa lamesa at inihagis sa akin.
“Wear that. Akala ko ay nahanap mo na ang worth mo bilang babae, hindi pa pala. Maybe you haven’t mature enough. Sana naman, ni-respeto mo man lang ang iyong sarili. Really, giving me a blow job would make me fall in your trap? I hate girls like you!”
Nahihiyang niyakap ko ang aking sarili at saka biglang nag-init ang magkabilang sulok ng aking mata. Kami lang ang tao rito pero pakiramdam ko ay napahiya ako sa buong mundo.
“Fix yourself and leave.”
Mabils kong isinuot ang aking damit at saka niya inabot ang aking bag.
“I love you, Haines Gian Medallon. I really do.”
“f**k your love with me. Learn to value yourself first.”
I promise myself before that I won’t cry infront of a man but here I am, wiping my tears away. Pinigilan ko man, sadyang traydor sila dahil kusa silang nagpatakan.
“You are crying now? Sana inisip mo iyan bago ka lumapit sa akin at lumuhod sa harapan ko. Fvck!” Napahilamos siya sa kaniyang mukha na parang nandidiri na lumapit sa akin.
“I am so-”
“Don’t f*****g say sorry! Leave and reflect of what you just did. Apologize to yourself and not to me! Damn it!?”
Napakalakas ng sigaw niya. Maging ang ugat sa leeg niya ay bumakat na. He is really angry.
Lahat ng sinabi niya ay parang kutsilyong tumarak sa aking puso.
Napatango ako at inayos ang sarili. Nanginginig ang tuhod at kamay ko habang binubuksan ang pintuan.
Pagkasara ko nito, pinapangako ko na ito na ang huling pagkakataon na magmumukha akong kawawa at tanga sa harapan ng isang lalaki.
At least I did this before I leave. Iyon na lamang ang iisipin ko para kahit papaano, gumaan ang loob ko.
Masama man ang kinalabasan at ang sakit ang mamumutawi, nagawa ko naman ang bagay na magpapa-alala sa akin ng huling ala-ala ko sa kaniya.
- Writer
