Asil Denizhan
“Anlaşılan gerçekler ağır geldi ama dost acı söyler derler. Bu gerçekleri bil ki ona göre davran. Senin kendine ait bir hayatın yok, artık varın yoğun ben olacağım çilli. İster seve seve, ister zorla. Ama benden kurtuluşun yok!”
Sözlerimin ardından Yağmur’un yüzünde gördüğüm o çöküş, içimde istemsiz bir kıpırtı yarattı ama hemen boğdum o hissi.
Elimi boğazından çekerken gözlerindeki ışığın sönüşünü izledim, bir insanın bu kadar kısa sürede nasıl dağıldığını görmek soğukkanlılık gerektirirdi. Ama ben, yıllardır böyle yüzler gördüğüm için alışkındım.
Yine de bu kızın kırılışı rahatsız edici bir sessizlik gibi çöktü üstüme. O his… tehlikeliydi. Babamın duymaması gereken, benim bile kendime itiraf etmemem gereken bir şeydi.
Eğer o, Yağmur’u fark ederse işler sarpa sarardı b
