Derin bir nefes aldım ve kapıya doğru yürüdüm. Kapıyı açtığımda, tüm gözlerin bana çevrildiğini hissettim. Masada Asil, Özcan Bey, dedesi, Nihal Hanım, Hazal ve Anıl oturuyordu. Havada hâlâ gerginlik vardı, ama en azından bağırışlar kesilmişti.
“Asil Bey,” dedim sesim hafif titriyordu. “Özür dilerim bölüyorum ama acilen sizinle konuşmam gerekiyor.”
Asil’in kaşları çatıldı. “Şimdi mi?”
Özcan Bey homurdandı. “Görüyor musun? Çalışanlar bile artık istediği zaman girip çıkıyor. Benim hiçbir çalışanım böyle değil! Daha düzgün eğitim bile verememişsin!”
Hemen sözünü kestim, sesim bu sefer daha kararlıydı. Şu an onunla laf kavgasına girecek vaktim yoktu. “Kardeşimden acil bir mesaj aldım. Yardıma ihtiyacı var. Eğer müsaade ederseniz itmem gerekiyor.”
Salonda bir sessizlik oldu. Hazal’ın yüzün
