Indeed, things happened for a reason… and this is the reason why.
Tahimik lang ang bata na nasa kanyang mga braso, kanina halos hindi na niya marinig ang sariling boses sa lakas ng iyak nito. Marahil katulad nila ay nakikiramay din ito sa pagkawala ng nanay nito. Karen is such a happy person napakasakit lang tanggapin na ang isang kagaya nito ang nawala. Hindi na ito umabot sa hospital, mapayapa ang pagkamatay nito alam niya kung saan man naroroon ang kaibigan niya masaya na ito kasama ang asawa nito.
“Sweetheart.” Pabulong na untag ni Eon sa kanya. “Ibaba mo muna si baby kailangan mo ring magpahinga.” tumango siya at maingat na ibinaba sa kama ang bata na hanggang ngayon ay baby boy pa rin ang tawag nila. Three days, tatlong araw at kanina lang ay inihat
