ตอนที่ 9 พนักงานใหม่

1614 Words

@หนึ่งสัปดาห์ต่อมา ร่างสูงเดินเข้าไปในคลับ วันนี้มีนัดดื่มกับเพื่อนสมัยเรียนมัธยม ถึงมหาลัยเราจะต่างคนต่างเรียนคนละคณะ แต่ก็ยังสนิทกันเหมือนเดิม พยักพเยิดหน้าให้เจ้าของคลับอย่าง ‘ยอดมวยไทย แสนร้าย’ รายนี้เคยเป็นอดีตนักมวยมาก่อน ก่อนจะมาเป็นผู้จัดการร้านคาราโอเกะ และกลายมาเป็นเจ้าของคลับขนาดใหญ่ที่สุดในอำเภอคันคาย ส่วนอีกคน ‘ปิง แสนร้าย’ เจ้าของที่ดินร้อยไร่ใน ‘หมู่บ้านคุยยาว’ เขากับไอ้ปิงอยู่หมู่บ้านเดียวกัน ส่วนเจ้าของคลับอย่างยอดมวยไทย อยู่ ‘หมู่บ้านคันคาย’ แต่เราก็ไปมาหาสู่กันเป็นประจำ เพราะอยู่ ‘ตำบลคันคาย’ เดียวกัน “มาช้านะมึง” ปิงว่า เขากินจนตาลายไปหมดแล้ว ไอ้นี่มันเพิ่งมาถึง “เคลียร์งานเพิ่งเสร็จ” ให้ดื่มแล้วกลับไปทำงานคงไม่ไหว เคลียร์งานก่อนถึงออกมา นอกจากเขาจะเป็นเจ้าของปั๊มน้ำมัน เขายังทำหน้าที่เป็นผู้จัดการด้วย เมื่อก่อนเป็นชื่อแม่ที่เป็นเจ้าของ แต่พอสามีตาย จำต้องมาบริหารเองทั้งหมด แต่ปัจจุบัน แม่โอนทรัพย์สินที่มีทั้งหมดมาให้ลูกชาย เขาจึงบริหารจัดการเอาเอง ยอดมวยไทยยกมือเรียกพนักงานเพื่อสั่งเหล้าเพิ่ม ฝ่ายนั้นจึงรีบมาหา “ค่ะเฮียยอด” “เอาแบบนี้มาอีกขวด เอากับแกล้มมาด้วยนะ สักสามจาน” “ได้ค่ะ” ตอบรับแล้วรีบเดินกลับไปยังบาร์เพื่อสั่งเหล้า จากนั้นเดินเข้าไปในครัวเพื่อสั่งอาหาร “สนใจเหรอ” หันกลับมา เจอว่าเสกข์มองตามตาไม่วางจึงถามขึ้น “พนักงานใหม่ น้องชื่อเจนนี่ คนบ้านกูเอง เพิ่งมาทำงานได้สามวัน แต่ดูคล่องแคล่วมากเลยนะ” “...” “ถามว่าเคยทำงานที่ไหนมาก่อนหรือเปล่า บอกทำงานร้านสะดวกซื้อ แต่เงินไม่พอใช้ ก็เลยมารับจ็อบ แต่ไม่ได้มาทำทุกวันหรอก มาแค่ช่วงที่น้องมันเข้ากะเช้า สลับอาทิตย์มา” เสกข์เอาลิ้นดันกระพุ้งแก้มพลางคิดตาม เจนนี่กำลังจะบอกเขาว่า เพราะเขาเปลี่ยนใจหักเงินเธอ เธอถึงมาหารายได้เสริมงั้นเหรอ ไม่คิดว่าเพียงแค่อาทิตย์เดียวที่ไม่ได้เจอเธอ เพราะอีกฝ่ายเข้ากะเช้า เจนนี่จะมาทำงานที่นี่ได้สามวันแล้ว เช้าทำงาน กลางคืนมาเดินเสิร์ฟ อึดเป็นบ้า “ว่าไง สนใจไหม แต่นั่งเป็นเพื่อนเฉย ๆ นะ น้องไม่ขาย” “เห็นกูเป็นคนแบบไหน” “บอกไว้ก่อนไง เผื่อวันนี้มึงจะดีลน้องมันไปกินเหมือนเสี่ยแถวนั้น จะได้ไม่ต้องไปถามน้องมันให้เสียเวลา เพราะยังไง น้องมันก็ไม่ขาย” เสกข์มองตามสายตาของเพื่อน ก็เห็นคนมาเที่ยวกลุ่มใหญ่ ยอดมวยไทยกำลังจะบอกเขาว่า ก่อนหน้าที่เขาจะมา แขกถามดีลเจนนี่ไปหลายคนแล้ว? ดึงสายตากลับมา เมื่อเห็นใครบางคนเดินกลับมาพร้อมขวดเหล้าในมือ และมีพนักงานผู้ชายถือถาดกับแกล้มตามมาด้วย “ขออนุญาตเสิร์ฟค่ะ” เจนนี่ยิ้มให้ทั้งสามคนบาง ๆ วางขวดเหล้าลง และหยิบจานอาหารวางเสิร์ฟ จากนั้นทำท่าจะเดินกลับ ทว่าต้องตกใจ เมื่อแขนเรียวถูกดึงจนล้มลงไปนั่งบนตักแกร่ง แล้วใช้แขนตวัดรัดหน้าท้องของเธอเอาไว้ “ไอ้ปิง!” ยอดมวยไทยส่ายหัวห้าม เขาเพิ่งบอกไปหยก ๆ ว่าน้องมันไม่ขาย ไอ้นี่ก็นะ! “กูแค่จะให้ทิปน้องมัน” ไม่ว่าเปล่า ล้วงกระเป๋าสตางค์สีดำราคาแพงออกมาจากในกางเกงยีน คลี่หาใบสีเทา แล้วหยิบมันออกมาใบหนึ่ง ก่อนจะยัดลงไปที่กลางอกเด้งดึ๋ง นม หรือลูกมะพร้าววะเนี่ย เจนนี่หน้าเสียเล็กน้อย แต่พยายามยิ้มสู้ เพราะเข้าใจในอาชีพนี้ดี จึงหันไปไหว้ลงตรงอกฝ่ายนั้นงาม ๆ ปิงรีบเอามือลูบหัวเจนนี่ พร้อมยักคิ้วใส่ยอดมวยไทยรัว ๆ “ปล่อยน้องไปทำงานได้แล้ว” เจ้าของคลับรีบบอก เพราะกลัวคนที่เริ่มเมาแล้วจะทำอะไรมากกว่านี้ ปิงยอมปล่อยอย่างที่เพื่อนว่า ก่อนจะมองตามหลังแล้วกัดปากตัวเองไปด้วยด้วยความเสียดาย “แม่งโคตรนุ่มนิ่มเลยว่ะเสกข์เมื่อกี้” เสกข์เหลือบมองหน้าเพื่อนสนิทตัวเองเล็กน้อย แต่ไม่พูดอะไร หยิบแก้วเหล้ามากระดกเข้าปากแทน “เดี๋ยวกูมา รับลูกค้าแป๊บ” ยอดมวยไทยบอกเมื่อเห็นลูกค้าวีไอพีของทางคลับมาใช้บริการ เปิดเหล้าที มีครึ่งแสน เขาต้องรีบไปต้อนรับ “เข้าห้องน้ำแป๊บ” เสกข์วางมือลงบนหน้าขาของปิง ก่อนจะลุกเดินจากไปเหมือนกัน ‘ออร์เดอร์นี้ของวีไอพีสามนะเจนนี่’ “โอเคค่ะ” เจนนี่รับคำจากบาร์เทนเดอร์ แล้วเดินหิ้วถังน้ำแข็งกับถือขวดเหล้าเพื่อจะไปเสิร์ฟ ทว่ากลับเจอใครบางคนมายืนขวางทางเอาไว้ หญิงสาวรู้สึกประหม่า ใจเต้นแรงขึ้นมา จึงเลือกยิ้มให้บาง ๆ แทน “เจนนี่กำลังจะเอาเหล้าไปส่งแขก ขอทางด้วยค่ะ” “เดือดร้อนเรื่องเงินขนาดต้องมาทำงานที่นี่เลย?” ปากเรียวค่อย ๆ คลายยิ้มลง แล้วคิดตามที่อีกฝ่ายพูด ก่อนจะพยักหน้ายอมรับอย่างไม่ปฏิเสธ “เจนนี่เคยบอกคุณเสกข์ไปแล้วไงคะ ว่าเจนนี่กลัวเงินไม่พอใช้ ถึงไม่อยากให้คุณหักจากเงินเดือนของเจนนี่” “...” “แต่เจนนี่ไม่โกรธคุณหรอกนะคะ เจนนี่เข้าใจค่ะ” เงินของเขานี่ จะทำยังไงก็ได้ อยากหักก็หัก ไม่ต้องสนใจใคร “...” “เจนนี่ขอตัวเอาเหล้าไปเสิร์ฟลูกค้าก่อนนะคะ เดี๋ยวลูกค้ารอนานค่ะ” เมื่อเห็นเขาไม่พูดอะไร จึงทำท่าจะเดินจากไป “ถ้าจะทำความสะอาดก็ไปทำ” เท้าเรียวในชุดกระโปรงสั้นสีดำ เสื้อสายเดี่ยวสีเดียวกัน หยุดชะงักทันทีเมื่อได้ยินอย่างนั้น ก่อนจะค่อย ๆ หันกลับไปมองด้านหลัง คุณเสกข์หมายความว่ายังไง “เริ่มพรุ่งนี้” “คุณเสกข์หมายความว่ายังไงคะ?” “ฉันจะหักจากหนี้พันนึง แล้วก็จะเพิ่มให้อีกพันนึง” “คะ!” เจนนี่ดวงตาลุกวาว คุณเสกข์จะให้เงินเธอเพิ่มด้วยเหรอ ว้าว... แบบนี้ก็แสดงว่า นอกจากเงินเดือนที่เธอได้รับ พร้อมทั้งค่าโอที และค่าส่งของ เธอก็จะได้รับค่าจ้างจากการทำความสะอาดออฟฟิศให้คุณเสกข์เพิ่มอีกเดือนละสี่พัน หนี้ลด แต่ได้เงินเพิ่ม “จะไปไหม” ยืนยิ้มแต่ไม่ตอบ หมายความว่ายังไง “ปะ...ไปค่ะ ขอบคุณนะคะ” เจนนี่ฉีกยิ้มจนตาหยีเพราะดีใจมาก “แต่ฉันไม่อยากมีปัญหากับผัวชาวบ้านหรอกนะ” “...” “ฉันให้โอกาสแล้ว จัดการตัวเองด้วย” ยืนยิ้มจนปากจะฉีกถึงหู ถามคนของตัวเองหรือยังว่าโอเคไหม เกิดเห็นเขาอยู่กับเจนนี่สองต่อสองทำไง ไม่ต่อยเขาเลยเหรอ แต่ลองต่อยมา เดี๋ยวถีบกลับให้ดู “ผัวชาวบ้าน? คุณเสกข์หมายถึงใครคะ” เจนนี่ทำหน้างง ผัวเธอเหรอ คุณเสกข์พูดกับเธออยู่ ก็คงหมายถึงผัวเธอสินะ “เจนนี่ยังไม่มีแฟนเลยค่ะ จะมีผัวได้ไงคะ” คุณเสกข์เอาที่ไหนมาพูดว่าเธอมีสามีแล้ว เพราะความจริงเธอยังไม่มี “ฉันจะไปรู้กับเธอหรือไง เห็นยืนยิ้มให้กันนานสองนาน ก็นึกว่าเป็นผัวเมียกัน” ถามเขาได้ไง เขาไม่รู้ด้วย ก็วิเคราะห์ไปตามเหตุการณ์ที่เห็น เขาไม่ได้ตั้งใจแอบดูหรอก ก็ทำประเจิดประเจ้อขนาดนั้น ไม่แคร์สายตาใครเลย “ยืนยิ้มตอนไหนคะ” เจนนี่คิดตาม ว่าเธอพูดคุยกับผู้ชายคนไหนบ้าง เพราะหากเป็นพนักงานที่ร้านสะดวกซื้อ คุณเสกข์คงไม่ให้เธอขึ้นไปทำตั้งแต่แรก “อ๋อ คุณชินใช่ไหมคะ ใช่คุณชินที่ขับรถสิบล้อไหมคะ ที่เอาขนมมาฝากเจนนี่ค่ะ” “ฉันจำเป็นต้องรู้ชื่อ?” ถามเขาว่าใช่คนชื่อนั้นชื่อนี้ไหม เขาจำเป็นต้องรู้ด้วยเหรอ ไม่มีประโยชน์สำหรับเขาสักนิด “ปะ...เปล่าค่ะ เจนนี่แค่จะบอกว่า คุณชินไม่ใช่ผัวเจนนี่ แฟนก็ไม่ใช่ คุณชินแค่เอาขนมมาฝากเฉย ๆ ค่ะ” “เขาชอบเธอ?” เสียงในหัว แต่เจนนี่มองหน้าเขาแปลก ๆ คงไม่ใช่เสียงในหัวแล้วล่ะ! “พี่ ๆ ที่ทำงานบอกว่าอย่างนั้นค่ะ แต่เจนนี่ไม่ได้ชอบคุณชินหรอกนะคะ คุณชินใจดีซื้อขนมมาฝาก เจนนี่ก็เลยยินดีรับไว้ค่ะ” “สรุปจะไปทำไหม?” พูดถึงเรื่องผู้ชายคนอื่นยิ้มเล็กยิ้มน้อย ออกทะเลตลอด ชอบ หรือไม่ชอบกันแน่ เอาให้ดี “ปะ...ไป ๆ ค่ะ แต่เจนนี่ขอเริ่มงานอาทิตย์หน้านะคะ เพราะเจนนี่เข้ากะกลางคืนพอดี เช้ามา จะได้มีเวลาทำทันค่ะ” “เริ่มพรุ่งนี้” ก็บอกแล้วไงว่าให้เริ่มพรุ่งนี้ ไม่ฟังหรือไง “พะ...พรุ่งนี้ไม่น่าได้ค่ะ เพราะกว่าเจนนี่จะเลิกงาน กว่าจะมาทำความสะอาดออฟฟิศให้คุณ เจนนี่คงไม่มีรถกลับบ้านแล้วค่ะ” “ไม่มีก็ไม่เป็นไร เดี๋ยวฉันไปส่งเอง” “...”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more