ตอนที่ 6 ยังไม่ถูกใจใคร

1278 Words

@เช้าวันต่อมา “เจนนี่กลับแล้วนะคะ” บอกกับผู้จัดการร้านด้วยท่าทางเพลีย ๆ ทั้งเหนื่อย ทั้งง่วง เพราะอดนอนมาทั้งคืน เวลาพักชั่วโมงหนึ่ง มันไม่พอให้งีบ เดินออกจากร้าน เพื่อจะไปรอขึ้นรถประจำทาง ทว่า สัมผัสได้ถึงการสั่นเตือนของมือถือจากในกระเป๋าสะพาย จึงหยุดเดิน แล้วล้วงมันออกมาดู เงินเข้าบัญชี XXX จำนวน 300,000 บ. รวม 303,411.25 บ. หญิงสาวเห็นอย่างนั้นใจเต้นแรงขึ้นมา คุณเสกข์โอนเงินมาให้เธอแล้วเหรอ หันขวับกลับไปมองด้านหลัง ก็เห็นใครบางคนยืนอยู่ตรงหน้าต่าง เสกข์ชี้นิ้วไปยังคนตัวเล็ก จึงทำให้คนที่มองอยู่ เข้าใจว่าเขาเป็นคนโอนเงินมาจริง ๆ เจนนี่รีบยกมือไหว้อีกฝ่ายทั้งน้ำตา มันอยากวิ่งกลับไปขอบคุณคุณเสกข์มาก แต่ว่า รถประจำทางกำลังจะวิ่งมาถึง ปี๊บ! เจนนี่หันขวับ เมื่อได้ยินเสียงแตรรถเรียกผู้โดยสาร ทำให้เธอรีบวิ่งไปขึ้นรถทันที ไม่นาน รถก็เคลื่อนตัวออกไป เสกข์เดินออกห่างจากหน้าต่าง คว้าผ้าเช็ดตัวแล้วเดินเข้าห้องน้ำ เขานอนค้างที่นี่ทุกคืน เพราะชอบทำงานตอนกลางคืน ตื่นเช้าถึงกลับไปกินข้าวที่บ้าน แต่หากวันไหนที่งานไม่เยอะ เขาก็ออกไปเที่ยวที่คลับของเพื่อน แล้วค่อยกลับมานอนอีกที ชีวิตของเขาก็วนเวียนอยู่แค่นี้ กิน เที่ยว ทำงาน ส่วนเรื่องผู้หญิง ก็มีบ้าง ตามประสาคนโสด เจอ จ่าย จบ เสร็จก็แค่แยกย้าย ไม่เคยนอนค้างคืนกับใคร ส่วนเรื่องแฟน ยังไม่เคยมี เพราะไม่เคยคิดอยากคบใคร ถามว่า เขาอายุสี่สิบสามปีแล้ว เคยคิดเรื่องมีครอบครัวบ้างไหม แน่นอน เขาคิดไว้อยู่แล้ว แต่ยังไม่ถูกใจใคร คนที่แม่พามาเจอก็มีเยอะ ส่วนมากลูกคุณหนูทั้งนั้น เพราะอยากให้รวยกับรวยมาเจอกัน แต่ลูกคุณหนูพวกนั้น เอาแต่ใจตัวเองเก่งมาก! ซึ่งเขา ก็เป็นคนที่เอาแต่ใจตัวเองเก่งเช่นกัน เพราะฉะนั้น เอาแต่ใจ กับเอาแต่ใจมาเจอกัน สรุปคือพัง! อยู่ด้วยกันไม่ได้หรอก ผู้หญิงแบบไหนที่เขาชอบ? อันดับแรก ‘สวยไง’ เขาต้องชอบคนสวยอยู่แล้ว สวย ผิวขาว ตากลมโต ผมยาว และที่สำคัญต้อง หุ่นดี นมใหญ่! ส่วนเรื่องนิสัยใจคอพวกนี้ เขาชอบคนพูดเพราะ ไม่งี่เง่า และชอบเอาอกเอาใจ ส่วนเรื่องงาน ไม่จำเป็น เพราะหากเขามีเมียเมื่อไหร่ เขาจะไม่ให้เมียทำงาน แต่เรื่องบนเตียงสำคัญมาก! ต้องพร้อมให้เขาทำอยู่เสมอ ถ้าจะมาอิดออด ไปไกล ๆ ซึ่งทั้งหมดทั้งมวลที่กล่าวมา ยังไม่เจอสักคน สั้น ๆ ข้อแรก ‘สวยสะกดใจให้ได้ก่อน’ เพราะเขายังไม่เคยเจอคนสวยเลยสักคน หมายถึงที่ผ่านมาน่ะนะ ไม่มีใครสวยเลย อาบน้ำเสร็จออกมาใส่เสื้อผ้า หยิบกางเกงยีนขายาวมาสวม เขาชอบสวมยีนเป็นชีวิตจิตใจ ส่วนเสื้อ ก็เป็นเสื้อยืดแบรนด์ดัง สีดำบ้าง สีขาวบ้าง สวมทับด้วยเสื้อแจ็กเกตอีกชั้น เพราะเขาต้องขับรถมอเตอร์ไซค์ หยิบแว่นตากันแดดมาสวม หยิบกุญแจรถ กับหมวกกันน็อก แล้วเดินลงไปด้านล่าง เวลานี้แม่ค้าต่างเริ่มมาทำอาหารขาย พยักหน้ารับแต่ละคนที่ยกมือไหว้ บางคนอายุน้อยกว่า บางคนก็อายุเยอะกว่า เขาจึงยกมือไหว้กลับ ขายาวก้าวคร่อมเบาะรถมอเตอร์ไซค์ฮาเลย์สีดำ ก่อนจะสวมหมวกกันน็อก แล้วบิดกุญแจสตาร์ตรถก่อนขับออกไป @หมู่บ้านคันคาย เจนนี่นั่งหลับมาตามทาง จนรถมาหยุดลงที่หน้าตลาดสดของหมู่บ้านคันคายเป็นป้ายสุดท้าย ได้สติรีบเดินลงจากรถ แล้วเดินกลับบ้าน บ้านของเธอกับตลาดสดอยู่ไม่ไกลกัน ตอนเช้าเวลาจะไปทำงาน ก็เดินมารอขึ้นรถที่นี่ ถึงเวลาเลิกงาน ก็ลงรถที่นี่เช่นกัน มีรถโดยสารประจำทางเข้าออกหมู่บ้าน ช่วงเช้า เที่ยง เย็น และสองทุ่ม “โอ๊ย!” คนป่วยร้องออกมา เขาจะพลิกตัวเปลี่ยนท่าเพราะเมื่อย แต่มันเจ็บอีกแล้ว “พี่” คนเป็นเมียรีบเดินมาดูทันที แล้วช่วยจัดแจงท่านอนให้ “โอเคไหมจ๊ะ” ฝ่ายสามีพยักหน้า กัดฟันแน่นสู้กับความเจ็บปวดที่ยังคงมี สักพักมันถึงค่อย ๆ ทุเลาลง เจนนี่เดินเข้าบ้าน แล้วไปนั่งลงข้างพ่อด้วยความสงสารจับใจ “เจ็บมากไหมจ๊ะพ่อ” จับมืออีกฝ่ายมาแนบแก้ม แน่นอน พ่อของเธอส่ายหัว พ่อโกหก น้ำตาพ่อไหลขนาดนี้ ไม่เจ็บได้ไง สั่นไปทั้งตัว “กลับมาเหนื่อย ๆ ...” “เจนนี่มีเงินพาพ่อไปผ่าตัดแล้วนะจ๊ะ” “หืม” / “หืม” สองผัวเมียได้ยินอย่างนั้นมองหน้าลูกสาวเป็นตาเดียวกัน “เจนนี่ว่าไงนะลูก?” คนเป็นแม่ถามออกมาราวกับไม่เชื่อหู “ใช่จ้ะ เจนนี่มีเงินพาพ่อไปผ่าตัดแล้วนะ เราไปตอนนี้กันเลยไหมจ๊ะ” เจนนี่ทำท่าจะพยุงพ่อให้ลุกขึ้นนั่ง แต่แม่รีบห้ามเอาไว้ “เดี๋ยว ๆ เจนนี่ เราบอกว่า มีเงินพาพ่อไปผ่าตัดแล้วงั้นเหรอ ไปเอามาจากที่ไหนลูก” นี่ลูกเธอไม่ได้กำลังอำพ่อแม่ใช่ไหม และเธอเชื่อว่า เจนนี่ไม่ใช่คนแบบนั้น ตั้งแต่เล็กจนโต ลูกสาวเธอไม่ใช่คนชอบโกหก มีอะไรพูดตรง ๆ “ยืมจ้ะ เจนนี่ยืมเจ้านายมา” สองผัวเมียมองหน้ากันทันที เจ้านายที่ไหนถึงกล้าให้ยืมเยอะขนาดนี้ “พ่อกับแม่ไม่เชื่อเจนนี่เหรอจ๊ะ” มองหน้าสองผัวเมียสลับกันไปมา ทำไมคนทั้งคู่ถึงนิ่งล่ะ เวลานี้ พ่อกับแม่ควรดีใจไม่ใช่เหรอ ที่เธอหาเงินมารักษาพ่อได้แล้ว “แม่เชื่อ เพราะลูกสาวแม่ไม่ใช่คนโกหก แต่แม่แค่แปลกใจว่า ทำไมเจ้านายของลูกถึงให้ยืมเยอะขนาดนี้ มีเงื่อนไขอะไรหรือเปล่าเจนนี่” “มีจ้ะ” “เจนนี่...” “เจ้านายให้เจนนี่ไปทำความสะอาดออฟฟิศให้อาทิตย์ละครั้ง แล้วเจ้านายก็จะหักจากค่าจ้างตรงนั้นจนกว่าจะหมดจ้ะ” “อ๋อ...” คนเป็นแม่ได้ยินอย่างนั้นพยักหน้าออกมาอย่างโล่งใจ แบบนี้นี่เอง เธอก็นึกว่า... “ไม่เหนื่อยเกินไปใช่ไหมลูก” คนเป็นพ่อถามออกมาด้วยความรู้สึกสงสารจับใจ เข้ากะทั้งคืน แล้วยังต้องไปทำความสะอาดต่ออีก เจนนี่ต้องเหนื่อยมากแน่ ๆ “ไม่หรอกจ้ะ แค่อาทิตย์ละครั้งเอง อีกอย่าง ออฟฟิศก็ไม่ใหญ่มากด้วย เจนนี่ทำแป๊บเดียวก็เสร็จแล้วจ้ะ” คนพ่อพยักหน้า ถึงในใจจะคิดไปแล้วว่าเจนนี่อาจจะโกหก มีงานที่ไหนบ้างทำแล้วไม่เหนื่อย ไม่มี เอาเป็นว่า เขาจะรีบหายป่วย จะได้รีบกลับมาทำงานช่วยลูก “งั้นเราไปโรงพยาบาลกันเลยนะจ๊ะ” สองผัวเมียพยักหน้าพร้อมกัน เจนนี่กับแม่ช่วยกันเอาเอกสารและของใช้ที่จำเป็นไปด้วย ก่อนที่เจนนี่จะเดินไปเรียกรถคนแถวบ้าน ให้ช่วยไปส่งที่โรงพยาบาล โดยฝ่ายนั้น เรียกค่าบริการมาห้าร้อยบาทเหมือนทุกครั้ง

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more