Return Of The Wife

Chapter 10

[10] Seeing you again, bitch

"Yara let's talk please," his expression softened at tila nagmamakaawang pilit sa 'kin para makipag-usap sa kaniya. I looked at Divina na nahuli kong nakangiti.

"Let's get back to sleep Keia, let your Daddy talk to his wife." Dinala ni Divina ang bata sa loob ng kuwarto nito pero bago tuluyang makapasok ay tinapik muna nito ang balikat ni Damien at bumulong ng kung anoman.

Nang tuluyan nang makapasok si Divina at Keia sa loob ay siya namang biglang bilis ng t***k ng puso ko. Naging iba ang atmosphere at ambiance sa pagitan naming dalawa na para bang anumang oras ay aatakihin ako ng kaharap ko. But I was wrong, nang tignan ko siya ay para siyang isang bata na nagsusumamo na huwag nang pagalitan pa.

I smirked. It's been ages since the last time I saw him beg. Since the last time he kneeled down in front of me, just to have me back. And this, I am glad, is a must see.

"Yara please, talk to me. I'm still your husband."

"What do you want from me now, dear husband?" I smirked as I gave emphasize on the two last words that I just said. I heard him sighed as he took a step closer.

"Please let me explain."

"Anong paliwanag na naman ba, sa totoo lang sawang-sawa na ako sa paulit-ulit na paliwanag mo Damien. There's nothing to explain, really. I totally get it!"

"No, hindi mo alam. There's a lot of explanation to do here Yara. If you would just listen to me, for once."

"Teka nga, bakit mo ba 'to ginagawa ha?"

I saw how swallowed hard three times. Looks like I'm not the only one who's nervous. Mukhang kinakabahan din siya sa pagsisinungaling niya.

He sighed, "It's for me to know and for you to find out."

Pagak akong tumawa kasabay ng pag-iwas ng tingin sa kaniya. He jus looked at me with those eyes again. The same look he had given me back in the days that I still love him.

"Cut the crap Tejares, what's the real deal?"

"I can't tell you, yet."

"Then I'm leaving. Nice talking to you," I smirked even wider. Tumalikod na ako at nakahanda nang umalis nang bigla niya akong hilahin sa kamay at sa isang iglap ay nakayakap na siya sa 'kin.

"Because I want you back. I still love you Yara and I know that you still love me. I was wrong to let you go like that, dapat naging firm ako sa desisyon ko na huwag pirmahan ang annulment. But then, my heart told me to set you free dahil ayokong nakikita ka na nasasaktan. And it's all because of me."

Dinig na dinig ko kung gaano kalakas at kabilis ang t***k ng puso niya. It was like he joined a race at mabilis na tumakbo pabalik. Pero kahit na gaano pa katamis ang mga salitang binitawan niya ay hindi pa rin noon mababago ang sakit na iniwan niya sa'kin. The wounds heal but the scars, they don't.

Kumawala ako sa pagkakayakap niya sa 'kin at sinalubong siya ng isang malakas na sampal. Napayuko lang siya at hindi nagsalita.

I was panting as I looked at him, more like glaring.

"How dare you say those things to me. Baka nakakalimutan mo na may asawa na ako at anak kaya how can you be sure na makukuha mo ulit ako?"

"I'll make you fall for me over and over again, and the thing about you and your husband. You can't fool me Yasmine,"

"What are you talking about?"

Bigla akong nakaramdam ng kaba ng banggitin niya ang tungkol sa aming dalawa ni Terrence. It's too confidential at hindi mo basta-basta malalaman. But knowing Damien, he can use all of his connections. Is it possible that he knows something?

"Your marriage is fake."

I giggled, "Ano ngayon kung fake ang kasal namin. Still, it wouldn't change my decision towards you." I smirked. He stood there silently na para bang may iniisip.

Magsasalita na sana siya ulit nang bigla na lamang may yumakap sa kaniya. The same scent of perfume, no doubt. The b***h is back in town.

"Hi baby! I missed you so much." Kiana shrieked at hinalikan si Damien sa pisngi nang kumawala sa pagkakalingkis niya rito. Damien's expression was blank at hindi niya man lamang tinapunan ng tingin si Kiana.

"Gosh, I am so tired. Nang malaman ko na nagkaroon ng attack si Lolo ay pumunta kaagad ako rito. Am I not sweet?" She tattered habang walang pumapansin sa kaniya.

Ilang sandali pa ay natauhan na siya at bigla na lamang sumimangot. Tumingin siya sa direksiyon ko at sinuri ako mula ulo hanggan paa. When hey eyes landed to my face ay saka ako nag-smirk sa kaniya.

"Welcome back, Kiana."

"Yara..."

She smirked too. Hindi talaga nagpapatalo. She looked at Damien and me. "So, are you two reconciling. Planning to get back together?"

"No need to worry. Besides, I don't do recycling. It's your job, remember?" Tiningnan ko silang dalawa at nakita ko kung paano naging malambot ang tingin niya sa 'kin. Si Kiana naman ay napaawang ang bibig dahil sa hindi inaasahang sasabihin ko.

She faked laugh.

"Well good to know then, wala na pala akong kaagaw sa 'yo babe." I rolled my eyes at her pero bago pa siya magsalita ay nakita ko na may namuong ngisi sa mga labi niya.

Naramdaman ko na lang na may mga kamay sa pumulupot sa bewan ko at humalik sa pisngi ko.

"Hon, I came here to pick you up. Our daughter's looking for you." I saw how Terrence smirked at Damien at bigla na lamang nagbago ang tingin ni Damien.

It's like theres electricity na lumalabas sa bawat tingin nilang dalawa sa isa't isa. I quickly compose myself at smiled at Damien na wala pa ring imik.

"We must be going now." I said.

"Pare, stay away from my wife. Kung ayaw mo ng gulo." Terrence taunted Damien. Ngumisi lang si Damien kay Terrence na para ring nanghahamon.

"Sige lang pare, I'll get my wife back." Sa sinabing iyon ni Damien ay bigla na lamang nanlaki ang mga mata ni Kiana and she whined. Matapos hindi na naman pansinin ni Damien ay siya namang biglang tingin sa 'kin ng masama. Nginitian ko lang siya ng pagkatamis-tamis.

Naglakad na kami ni Terrence palabas ng mansiyon as I looked back. I'll be back for Lolo. Kailangan ko siyang makita and I can't help but to be nervous.

Alam na ni Damien na hindi talaga kami kasal ni Terrence. I just hope na hanggang doon na lamang ang pag-iimbestiga niya dahil kapag nalaman niya ang tungkol kay Gerry ay hindi ko na ipagsasawalang-bahala ang lahat.

~*~

I looked at my daughter na abala sa ginagawang pag-aayos ng kaniyang pink na bag. I enrolled her in school, doon sa dati kong pinagtatrabahuhan at kaagad naman nilang tinanggap si Gerry. Si Anton ang pinili kong maging teacher niya so he can take a good care of my daughter.

"Excited ka na ba, anak?"

"Yes po! I will have new friends!"

I laughed sa pinakitang enthusiam ng anak ko. She's excited to befriended everybody dahil wala siyang naging kaibigan sa Amerika. Dahil nga mayayaman ang nakapalibot sa kaniya ay wala siyang makasundo sa mga ito. It ends up na makikipag-away siya dahil spoiled ang kalaro.

I stopped near the gate at bumaba na kami ng anak ko. I was holding her hands when suddenly biglang may bumaba sa kotse na katapat namin.

It was Damien and his daughter na naka-uniform din ng school. Nang makita niya ako ay ngumiti siya sa 'kin. And damn, nagdadalawang isip na tuloy ako kung papapasukin ko pa ba ang anak ko.

"Mommy are you okay?"

"Yes baby, let's go inside."

*****