Tila naman siya napahiya dahil sobrang obvious nga niya. Sa pagkakataong iyon ay wala na siyang lusot at hindi na siya makakapagkaila pa. Pakiramdam niya ay pinamumulahan siya ng mukha lalo't halos wala silang pagitan. Kung bakit naman kasi nagkakaganito siya kapag hinahalikan ng binata. Nawawala siya sa katinuan.
"Okay, you win!" aniyang bahagyang itinaas ang dalawang palad.
"What do you mean?"
"Hey! Akala ko ba mabilis kang mag-isip??" natatawang turan niya.
"You mean, inaamin mo na---"
"Opo! Tama ka, mahal din kita, Marco." Muli ay iniyakap niya ang dalawang braso sa leeg nito.
"God! I was right since then. Mahal mo ako pero umalis ka pa rin. Jesus! Paano na lang kung hindi ka na umuwi at doon ka na---"
"Sshhh...andito na ko 'di ba? At humanda ka sa akin dahil ayoko ng may kahati
