Chapter 1
Hi! I'm Raelan Welck, 17 years old, isang weird nerdy introvert gay but not a cross dresser. This is my last year being an high school student as I transferred to Chivarian University.
It's a new day, isa na namang araw na wala siya. Na wala yung taong pinakamamahal ko which is my Mom. She died 7 years ago because of accident, pero hindi ako naniniwalang aksidente lang ang lahat ng nangyari.
It was mom's birthday, I was just 10 years old that time at busy ang lahat sa bahay. My dad is a famous cardiologist here in the country, he's Dr. Nicholo Welck. While my kuya Raven Welck, na isang business man and ate Nica, a psychology freshman is busy for her thesis para grumaduate. Kaya di man lang nila nabati ang mommy ng happy birthday. So, ako na lang ang kasama ni mom na mamamasyal.
Naglalakad kami ngayon ng mommy Reichel ko papasok sa Mall. Maraming nagsasabi na kamukha ko daw ang mommy, at siya namang totoo talaga. I got her beautiful face at ang snowy skin niya.
Binabati naman kami ng mga crew ng mall habang naglalakad kami.
"Good morning ma'am, sir. Enjoy your shopping," nakangiting bati ng mga crew samin.
Ngumiti lang naman ang mommy ko tsaka yumuko upang bumati pabalik, habang ako naman ay nakangiti rin. Nagpatuloy kami sa paglalakad ng mom ko, hanggang sa makapunta kami sa Arcade ng mall.
"Okay sweetie let's play and have fun," sabi sakin ni mommy sabay hawak sa kamay ko.
"Thanks mom! You're the best mother ever!" I said and kiss her cheeks.
Nagsimula kami sa paglalaro ng iba't ibang game's doon at sa sobrang saya di na namin namalayan ang oras. Before kami mag lunch mom gave me a mickey mouse stuffed toy na nakuha niya sa churos machine.
"Sweetie! Mom get this for you" she said and I hugged her full of love.
"Thanks mom! I love you," sagot ko.
Palabas na kami ng mall to have our lunch in my favorite fastfood chain, which is sa Jollibee. She ordered my favorite spaghetti with chicken and a coke float (B3 go large). We ate together full of joy, dahil nga sa Jollibee bida ang saya.
It was as happy bonding time na sana with my mom, ng paglabas namin sa Jollibee at tumawid kami sa daan, kung saan nakapark yung kotse namin ng biglang may rumaragasang sasakyan na bumangga samin.
Bago ako mawalan ng malay I see mom laying on the road full of blood at hindi na humihinga.
Tears are now falling down to my eyes while holding mom's gift to me, remember the stuff toy? Since then, I change myself from being a cheerful person to a cold nerdy introvert guy.
I wiped my tears, dahil ayoko ng lumuha ulit. Then suddenly...there's someone knocking on the door.
Knock-knock-knock
"Rae c'mon get down there so you can have your breakfast. You're gonna be late on your class," I know it's dad pero ako nagdalawang-isip upang sagutin siya.
Nakahiga lang ako ng ilang minuto sa kama ko at pinipilit maging ok. Ilang sandali pa ay bumangon na 'ko para maligo, then after taking a bath bumaba na 'ko with my nerdy look.
I go down in the dining room para kumain at hindi para sundin sila. Doon ko nakita ang dalawa kong kapatid. Si Kuya Raven, Ate Nica and even Dad. I started to eat when ate Nica started a conversation.
"Are you ready for your first day in your new school?" Tanong niya, but I just look at her coldy na siyang ikinagulat nilang lahat.
Akala siguro nila sasagot ako ng maayos, after all the happenings? No! Never...
"If you don't wear that nerdy get-up, for sure magiging campus crush ka."Kuya Raven added na siyang ikinatigil ko.
"I miss the old Rae before," Dad said full of loneliness.
Binitawan ko ang hawak kong kubyetos dahil sa binigkas niya.
"He will never comeback. He died 7 years ago with the woman I've ever love." I shouted as I could stand up at hindi na tinapos ang pagkain, dahil nawalan na 'ko ng gana.
"Can't you just moved on Rae?" Ate Nica said at tiningnan ko lang siya ng malamig at walang reaksiyon.
"Shut it off sis." It's Kuya Raven, pertaining to Ate Nica.
"I just joined you here for a meal. I'm letting you know that I want to live alone. I'm living in a dorm."
"No! You're not allowed to stay in a dorm Raelan!" Si Dad, sabay hampas sa mesa na siyang ikinagulat ni ate at kuya.
"I'm not asking for your permission," sagot ko sa sinabi niya at aalis na sana ng kusina, papunta sa kwarto ko nang hawakan ng mahigpit ni Dad ang braso ko.
"You're not going anywhere!" Si Dad sa galit na galit na tono.
"Ouch!... Let go of me!" Daing ko at pilit na inaalis ang kamay niya.
"Dad stop! You're hurting him and it can't help." Kuya Raven shouted, at saka naman ako binitawan ng aking Ama.
Padabog akong umakyat sa kwarto ko para kunin ang mga gamit ko.
Knowing dad alam kong hindi siya papayag sa gusto ko, pero wala silang magagawa. Pagbaba ko nakita ko si Kuya sa sala, mukhang inaantay akong bumaba.
"I already talked to Dad na payagan ka niya, but he said na you will go home once na pinatawag ka niya," he explained while checking me nowhere, pero hindi ako sumagot dahilan upang magsalita itong muli.
"Do you want me na ihatid kita sa dorm mo?" He tried to ask, pero nilagpasan ko lang siya tsaka lumabas na ng bahay.
Nag-commute na lang ako papunta sa dorm ko. Ayoko silang kausapin o kahit na tulungan nila ako dahil galit ako sa kanila.
When I wake up from my long sleep, sinabi nila sakin na wala na si mom. Labis ako umiyak dahil sa sinabi nila hanggang sa ilibing ang mommy, I stayed in our house for a month na di man lang nila ako pinapansin. They are always busy at di man lang nila ako tr-inay na kausapin. Only yaya care's for me, but then my grandparents take the responsibility to took care of me. At kahit isa sa kanila walang bumisita sa 'kin, hanggang sa pumanaw ang lolo at lola and they just bring me back home na parang isang asong alaga.
Ilang minuto din ang naging byahe ko then...
I found my self crying on the side part of my room here inside the dorm, while looking at my mom's picture.
"I miss you mom."