My Millionaire Boss

Chapter 4

" Are you making fun of me?" Malamig na sambit ni Sr. Dex

" Hi..hnd po Sr. A.ano po kasi" sb ng isang workers niya na nakayuko hnd siya makatingin dahil sa nanlilisik na tingin ni Sr Dex.

"What now your excuse Mr. Guzman? Because they asked you to do that? I told you before for nth time. Don't use the hotel in your fvcking business. Then now! Nagpapasok ka nanaman ng mga babae mo sa isang room doon." nanggagalaiting pahayag nito. Napangiwi ako, gusto ko man maawa pero manyak pala tong assh-le na to.

" No Sir. They are.." he cutted him in his mid-sentence

"My cousins? My friends? My ex schoolmate. Don't fool me around." Binagsak niya ang kamao niya sa office desk niya and it created a loud sound na nakapagpagulat saming dalawa. " This is your last chance. YOU. ARE. FIRED!" Final na sambit niya kasabay ng pagkagulat ni Mr. Guzman.

" Sr sandali. Wait! Ano ba!" Hnd na niya natapos ang sasabhn niya dahil kinaladkad na siya palabas ng mga security nakita ko din ang pagkuha ng I.D sa kanya bilang patunay na sa Lim Corp. ka nagtatrabaho.

Tumingin ako kay Sr. Dex na nakakatakot ang itsura, napakaseryoso niya at parang kung lalapit ka sa kanya mamamatay ka sa sobrang lamig. Napalunok ako ng makatatlong beses noong tumingin siya sakin.

" Bring me a green tea." He said and looked at his paper works.

"Ye..yes Sir." Yun nalang ang nasabi ko at nagmadaling umalis, paglabas ko nahigit ko ang hininga ko. Kanina ko pa pala pinipigilang huminga. Hnd ako tumakbo pero hingal na hingal ako. Pinunasan ko din ang noo ko na punong puno ng butil ng pawis. Dahan dahan akong naglalakad nanghihina ako.

Ngayon palang ako nakaramdam ng tinding takot sa isang tao. Para kasing my santanas na nakapaligid sakanya, ibang iba siyang magalit di tulad sa Papa ko, o kaya naman sa movie na napapanood ko. Nakakatakot, parng ang laki ng pinaghuhugutan.

Naging smooth naman ang daloy ng araw na ito sakin, tahimk lang nga siya e. Wala akong sermon ngayon. I pipin ko tong date na to.

Nakasakay na kami sa kotse niya at ang boring lang dahil na traffic kami sa kahabaan ng Edsa. Pinindot ko ang ON button ng radio and Photograph song ang saktong nakaplay. Nanlalaking mata ng tumingin sakin si Manong. Tumingin siya sa backseat kaya napatingin din ako. Nanlaki ang mata ko ng makita ko si Sir. Dex na naka cross arms at masamang nakatingin sakin.

"I hate music. They didnt told you that? Did they?" Napamaang ako at agad na pinatay ang radio.

" Sorry po." Pabulong ko. Tumingin nalang ako sa bintana. Sa lahat ng taong nakilala ko, sya lang yata yung ayaw ang music. Weird.

*

"Manang Ester?"  Tawag ko sakanya habang namumunas ng mga basang  plato.

" O Ija? " umupo ako sa tabi niya. I want to know more about him, being close with him is harder than solving an algebra problem and finding Mr. X.

" Manang Ester, bakit ganon si Sir Dex?" Straight na tanong ko, natigilan siya sa tanong ko.

" Aalis kana ba Ija? Ayaw mo na ba?" Nagaalalang tanong niya. Mabilis akong umiling.

" Hindi po ganoon Manang." Umiling iling ako. " Gusto ko siyang kilalanin, sa dalawang linggo ko dito hnd ko sya mahanap. I did my best, pero pangalan niya lang alam ko. Bakit siya ganoon Manang? It seems that he didnt want anyone else to know him more. Parang ang laki ng bakod na nakapaligid sakanya, that cant anyone see him. Tell me why is he like that? Kung my nakakaalam man sakanya, kayo iyon." Binitawan ni Manang Ester ang platong pinupunasan niya.

" Dalawang linggo ka palang dito, pero ang dami mo ng nasuri."

" No look Manang I just want to be close to him, base on my instinct and observation. He is too cold, na kahit na ang apoy ay hnd matutunaw ang mga nakapaligid sakanyang yelo." Explain ko.

Napangiti ng tipid si Manang Ester na hnd umaabot sa Mata niya.

" He used to be warm before." nanigas ang likod ko noong marinig ko ang matipunong boses ni Mr. Chen.

" Mister Chen." Makahulugang sambit ni Manang Ester.

" If you want her to stay longer at his side, give her a reason to stay." Naguguluhan ako sa mga sinasabi nila, lalo akong naguguluhan. Umupo si Mr. Chen sa tabi ko. I slighty bow to respect him.

" Wala siyang kailangan malaman." Sbi naman ni Manang Ester at tumayo na at umalis. Lahat ng tanong ko parang walang makakasagot kundi ako lang. O should I say walang sasagot, at kailangan ako mismo ang makadiskubre.

Tumingin ako kay Mr. Chen at ngumiti ng matipid. Kahit gulung gulo ako. So tama nga ako? There is a reason behind his cold hearted thingy.

" Im sorry. I wonder what your thinking. I know you have many question spinning on your mind." Kinuha ni Mr. Chen ang tubig at nilagyan ang bso at saka uminom. " I hope I can answer that, but maybe not now. Or never. " he said then left. How these be so hard to me to think. What happened? I mean what was that? They left me here confused, big time. Nagtimpla ako ng gatas at pumunta sa veranda. I seated at the wooden chair.

Ang sarap ng hangin. Suddenly I felt alone. I miss my sister. She's the only one who I can lean on.

How I wish I know what he was thinking. Nasambit ko. I bend my head and look at the sky, ang daming stars.

Napahalukipkip ako sa sobrang lamig, at bhagyang dinilat ang mata ko. Hnd ko namalayan na nakatulog pala ako dito. Tumingn ako sa relo ko and its quarter to 11. Tumayo ako at kinuha ang bsong gnmit ko.

Noong nasa sala na ako, napatingin ako sa beer house naiwang nakabukas ang ilaw ni Manang. Nagtungo ako don, at nagulat ng makita si Sir na umiinom magisa, maglilimang minuto ko na siyang tinitgnan sa malayo ang lalim ng iniisip niya. Parang ang dami niyang problema.

Hnd ko napiglan ang paglapit sa kanya, kusa nalang gumalaw ang dalawang paa ko , and I saw myself seating beside him. Naramdaman ko ang pagkagulat niya, but he stayed still. I felt the awkwardness.

Boss ko pa din siya, pero ang pagkakaiba lang hnd sya nakablack suit. Nakapantulog lang siya.

" Matulog kana. Ayoko sa lahat ang nalalate, dahil sa puyat." Walang sulyap tinging sbi niya. I just ignored him.

" When my mom died, I always caught my Dad at night drinking alcohol." Bulaslas ko. " So that day, kapag my nakikita akng lalakeng umiinom ng magisa alam ko may problema sila. " dugtong ko at tumingin sakanya, who was now looking at me directly into my eyes.

Nagiwas siya ng tingin. " Not all men are like that." He stated.

" They are, because men are quiet when they have lots of problem and all they want to do is to drink alcohol, so that it might be lessen the pain inside." I dnt knw, i just flt that I want to said that.

" You dont know anything Hannah." He said that in a cold voice, matatakot sana ako kung totoong pangalan ko ang tinawag niya sakn, but I cant.

" But Im right Sir. Am I?" Tumingn ako ng walang pagaalinlangan.

" Dont act like you know everything." He furrowed his brows .

" Then tell me Sir, at least I know." He stood up, " Para po alam ko kung saan ako lulugar hnd yung nangangapa ako kahit maliwanag pero ang labo, hnd po ba pwdng.." He walked out, thats why I stopped in my mid-sentence.  But before he left.

" Why should I tell you? You are just nothing in my life. JUST. MY. PERSONAL. MAID." and then he left me , napanganga ako sa sinabi niya. Speechless. Nothing to say cause it is true. He was right, why do I need to know kung ang kailangan ko lang naman ay gawin ang mga gusto niya.

But the point is, I want to be close to him. I want to know whats bothering him. Is that a sin?