“ได้ค่ะ” น้องแพรรับคำ ทำให้คุณฉัตรฉายยิ้มอย่างพอใจแล้วเงยหน้าขึ้นเมื่อบุตรชายพร้อมกับมิ่งขวัญเดินเข้ามา ซึ่งท่านก็ได้ยินเสียงรถเมื่อครู่และรู้ว่าบุตรชายมาถึงแล้วเช่นกัน
“มาก็ดี หนูภาพาลูกมาเยี่ยมแม่ ว่าแต่หนูกรล่ะ ไปไหน ทำไมยังไม่มา”
ฉันท์ทัตตวัดสายตามาจากพรนภาและลูกสาว เขามองมารดาแล้วตอบคำถาม ขณะที่พรนภาทำสีหน้าแปลกใจกับบุคคลที่ชื่อ 'หนูกร' พอควร
“ก็เธอเป็นพนักงาน ก็ต้องกลับมาทีหลังสิครับ จะให้กลับพร้อมผมได้อย่างไร”
พอเขาพูดจบทั้งมารดาและพรนภาก็เหลือบตามองไปยังมิ่งขวัญที่ยืนเยื้องร่างสูงออกไปสองก้าวทันที
“แหม! แล้วทำไมคุณมิ่งขวัญถึงมายืนอยู่ตรงนี้ได้ล่ะคะ”
พรนภาเป็นคนเอ่ยคำนี้ออกมา และทำให้มารดาของเขาพอใจยิ่งนัก
“นั่นสิ ทำไม...”
ทั้งคู่ปรายตามองผู้หญิงของชายหนุ่ม ทำให้มิ่งขวัญเม้มปากแน่น ในขณะที่ฉันท์ทัตหันไปรั้งร่างเล็กที่ยืนเยื้องออกไปข้างหลังอย่างให้เกียรติตน แล้วยกมือขึ้นโอบ
