จอมมารจ้างรัก

บทนำ “เซ็นเถอะครับ… แล้วเงินก้อนแรกจะเป็นของคุณทันที” เสียงทุ้มสุภาพของชายวัยกลางคนในเครื่องแต่งกายสูทสีเข้ม นั่งตัวตรงบนโซฟาหนังแท้อิตาลี ทนายความผู้ร่างสัญญาและดูแลทุกอย่างเกี่ยวกับเรื่องนี้กล่าว… มิ่งขวัญ พาเจริญ หญิงสาวร่างระหง วัยยี่สิบห้าปีหลุบตาลง มองแผ่นกระดาษที่บรรจุด้วยอักษรนับพันจำนวนสองแผ่นตรงหน้า มือประสานนิ่งบนตักนั้นชื้นเหงื่อแม้ภายในห้องจะเย็นฉ่ำด้วยแอร์คอนดิชันเนอร์ ตรึกตรองเป็นครั้งสุดท้ายแล้วผ่อนลมหายใจพรั่งพรู… คุณโกสุม ชายวัยไม่เกินห้าสิบผู้สืบทอดตำแหน่งทนายประจำตระกูลอภิลักษณ์จ้องตามองหญิงสาวตรงหน้าอย่างให้กำลังใจ เพียงครู่ถัดมามือเรียวที่ประสานกันนิ่งก็ขยับออกจับปากกา มือนั้นสั่นอย่างเห็นได้ชัดก่อนจะเซ็นปราดลงบนบรรทัดสุดท้าย... เพียงแค่หญิงสาววางปากกาลง ทนายโกสุมก็รีบเก็บสัญญาและปากกาทันที เขาผ่อนลมหายใจยาวเหยียด รู้สึกโล่งใจเมื่อภารกิจนี้สิ้นสุดลง เช่นเดียวกันกับมิ่งขวัญ เมื่อเซ็นชื่อลงไปแล้วก็ไม่อยากมองสัญญานั่นให้ไขว้เขวแม้ภายในใจจะโหวงเหวงก็ตาม… ทนายโกสุมเก็บสัญญานั้นลงซองสีน้ำตาลอ่อน แล้วหันไปหยิบเอาซองสีน้ำตาลอีกซองพร้อมสำเนายื่นมาตรงหน้ามิ่งขวัญ “สำเนาส่วนนี้ให้คุณเก็บเอาไว้ ส่วนนี่คือเงินสดก้อนแรกตามสัญญา รับรองว่าชำระหนี้ได้ตามกฎหมาย ลองตรวจสอบดูก่อนก็ได้นะครับ” มิ่งขวัญมองซองสีน้ำตาลที่วางบนโต๊ะตรงหน้า แทบลืมหายใจเมื่อคิดถึงสาเหตุและที่มาที่ไปของเงินก้อนนี้ ทว่าหญิงสาวไม่ได้มั่งมีพอที่จะทำเก๋โดยการหยิบมันขึ้นมาแล้วยัดใส่กระเป๋าสะพายในทันที ตรงกันข้าม ฐานะความเป็นอยู่ของหล่อนเวลานี้ขัดสนจนถึงที่สุด เพราะฉะนั้นไม่ว่าทนายผู้มากด้วยวัยวุฒิและคุณวุฒิตรงหน้าจะคิดดูถูกหรือไม่ แต่หล่อนก็จำเป็นต้องนับมันเสียก่อน… ทนายโกสุมรอคอยหญิงสาวนับธนบัตรใบละหนึ่งพันบาทอย่างใจเย็น เขามองเห็นความจำเป็นของสาวน้อยร่างบอบบางตรงหน้าแล้วให้รู้สึกเห็นใจ มองแล้วก็ใคร่ครวญครุ่นคิด จากการตรวจสอบประวัติอย่างละเอียดยิ่งทำให้รู้สึกสงสารในโชคชะตาของหล่อน และดีใจจนแทบจะยิ้มออกมาเมื่อมิ่งขวัญเซ็นชื่อแกร็กลงบนสัญญาพิลึกพิลั่นฉบับนั้น… หญิงสาวเงยหน้าขึ้นจากกองธนบัตร ทนายโกสุมจึงส่งยิ้มอ่อนโยนให้ คล้ายส่งกำลังใจให้หล่อนเข้มแข็ง “ขอบคุณมากนะคะคุณทนาย แล้วหลังจากนี้ดิฉันต้องทำอะไรบ้างคะ” เอ่ยถามเมื่อเก็บเงินลงซองตามเดิม “คุณจะต้องย้ายเข้ามาอยู่ที่นี่ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปครับ” คำตอบของทนายโกสุมสร้างความหนักใจแก่หญิงสาว แต่กระนั้นหล่อนต้องยอมรับ เพราะในสัญญาได้ระบุไว้ชัดเจนแล้วว่าจะต้องย้ายเข้ามาอยู่ในอภิลักษณ์ทันทีที่รับเงินก้อนแรก…  “แต่ดิฉันคงต้องกลับไปเก็บเสื้อผ้าก่อน” “เรื่องนั้นไม่ต้องห่วง ผมจะให้คนขับรถพาคุณไปส่งและรอรับกลับมายังอภิลักษณ์พร้อมกัน…” มิ่งขวัญลอบผ่อนลมหายใจ ตระหนักดีว่านับแต่นี้เป็นต้นไปอย่างน้อยหนึ่งปี อิสรภาพที่เคยมีต้องถูกลิดรอน ในเมื่อยอมที่จะมาอยู่ในกรงทอง ก็จำต้องแลกด้วยอิสรภาพที่เคยมีอยู่อย่างไม่จำกัดเช่นกัน… หลังจากนั้นเพียงสิบห้านาที ม่านหนาสีขรึมภายในห้องทำงานขนาดใหญ่จึงถูกปิดลง เมื่อรถยนต์คันโตตีวงโค้งอ้อมลานน้ำพุออกจากคฤหาสน์อภิลักษณ์… “ทุกอย่างเรียบร้อยแล้วครับคุณทัต” ร่างสูงใหญ่กำยำอย่างคนออกกำลังกายเป็นประจำหันกลับมายังผู้รายงานด้านหลังแล้วหยุดนิ่ง ฝ่ายนั้นวางเอกสารลงบนโต๊ะตัวใหญ่ โดยมีเจ้าของยืนมองอยู่หลังโต๊ะด้วยนัยน์ตาคมปลาบ… ฉันท์ทัต อภิลักษณ์ ซีอีโอแห่งเอพริล ครีเอทีฟ บริษัทโฆษณายักษ์ใหญ่ที่มีชื่อเสียงมาช้านาน ด้วยส่วนสูงถึงหนึ่งร้อยแปดสิบห้าเซนติเมตรซึ่งเกินมาตรฐานชายไทยโดยทั่วไปทำให้เขาโดดเด่นไม่แพ้นายแบบ และด้วยวัยสามสิบสามปีเต็มทำให้ฉันท์ทัตเป็นชายหนุ่มที่มีความสมบูรณ์พร้อมทั้งร่างกายและจิตใจ ใบหน้าของเขาคมคายแต่ติดกร้าวกระด้างเป็นนิจ กระนั้นก็ยังเป็นที่ยื้อแย่งของเหล่าบรรดาสาวโสดและไม่โสดทั้งหลาย ที่สำคัญเขาคือประมุขแห่ง     อภิลักษณ์คนปัจจุบัน เป็นบุตรชายเพียงคนเดียวที่บิดาทิ้งทรัพย์สมบัติอันมหาศาลไว้ให้พร้อมมารดาพิการ ก่อนจะลาโลกไปเมื่อหลายปีก่อน… “แน่ใจนะว่าจะไม่มีปัญหาในภายหลัง…” ชายหนุ่มนั่งลงบนเก้าอี้ตัวใหญ่พร้อมกับคว้าแก้วเตกีล่าขึ้นมาจิบเบาๆ สายตาจับจ้องไปยังร่างสูงผอมของคนที่ยืนพินอบพิเทาอยู่หน้าโต๊ะทำงานของตน “ผมมั่นใจว่าไม่มีปัญหาครับ คุณมิ่งขวัญเป็นเด็กดี ผมเช็กประวัติเรียบร้อยแล้วทุกอย่าง” ทนายโกสุมสบตานายจ้างของตนนิ่ง แสดงออกถึงความมั่นใจเต็มเปี่ยม ฉันท์ทัตเลิกคิ้วหนาสีดำสนิทที่พาดยาวจดหางตาของตน ดวงตาสีเข้มหรี่มองทนายที่ยังไม่ทันไรก็ดูเหมือนจะให้เกียรติยกย่องผู้หญิงคนนั้นออกมากลายๆ ด้วยสายตาครุ่นคิด ครู่ใหญ่จึงได้พยักหน้าเบาๆ “ถ้าคุณมั่นใจ ผมก็เบาใจ…” เขาเอ่ยพลางคลึงแก้วในมือ ทำให้ทนายประจำตระกูลคนล่าสุดผ่อนลมหายใจยาว ขณะที่นัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มหรี่มองน้ำใสในแก้วหรูแล้วยิ้มมุมปาก “ช่วยจัดการเรื่องที่อยู่ให้เรียบร้อยก็แล้วกัน จัดที่อยู่ให้เป็นที่เป็นทาง คุณรู้ดีว่าผมชอบหรือไม่ชอบอะไร ยังไงก็อย่าให้ออกมาจุ้นจ้าน รบกวนแจกแจงให้รายละเอียดเธอด้วยก็แล้วกัน” “ครับ…” ทนายโกสุมรับคำหนักแน่น แล้วหมุนตัวออกจากห้องทำงานกว้างเมื่อนายจ้างหนุ่มหล่อหมดธุระลงเพียงแค่นั้น  ฉันท์ทัตนั่งนิ่งอยู่ครู่ก็หยิบซองเอกสารที่อีกฝ่ายทิ้งไว้ให้ขึ้นมาเปิดดู สิ่งแรกที่เขาพบคือรูปถ่ายหน้าตรงครึ่งตัวระยะใกล้ ผู้หญิงในรูปคนนี้คือมิ่งขวัญ หล่อนสวยไม่เบาเท่าที่เห็น ดวงหน้ารูปไข่หมดจด คิ้วโก่งงามพอดีรับกันกับดวงตากลมโต จมูกโด่งเล็กนั้นมีปลายที่เชิดรั้นขึ้นนิดๆ บ่งบอกว่าเจ้าหล่อนคงจะดื้อเอาการ แต่ต้องไม่ใช่กับเขา…  ริมฝีปากหยักลึกหักโค้งนิดๆ ดวงตาสีเข้มหลุบมองริมฝีปากอิ่มสีชมพูระเรื่อราวกลีบกุหลาบ เต็มตึง น่าบดคลึงรสชาติคงหอมหวานไม่น้อย เขากวาดตามองลำคอระหงที่หายลับไปในเสื้อเชิ้ตสีฟ้าอ่อน ทรวงอกคู่นั้นดันเนื้อผ้าออกมาจนเห็นเป็นรูปร่างรำไร… ฉันท์ทัตกระตุกยิ้ม พอใจคนในรูปภาพ ทนายโกสุมเข้าใจหาลูกจ้าง ‘ส่วนตัว’ มาให้เขา  พลันนัยน์ตาสีเข้มหรี่ลง เมื่อภาพของใครคนหนึ่งผ่านวาบเข้ามาในห้วงความนึกคิด…