เมื่อออกมาจากร้านอาหารและส่งคู่ควงเรียบร้อย จิรสินก็กลับเข้าไปยังบริษัทของตนด้วยอารมณ์ร้อนราวกับมีไฟมาสุมใจ ใครต่อใครพากันกระเจิดกระเจิงเพราะเข้าหน้าไม่ติด เขากวาดเอกสารบนโต๊ะทำงานของตนจนตกกระจายเกลื่อนพื้นห้อง
“ไอ้ทัต! มึงคิดว่ามึงเก่งเหนือคนอื่นมากใช่ไหม ดี! เก่งให้จริง แล้วมึงจะได้รู้ว่ากำลังเล่นอยู่กับใคร!!”
จิรสินคว้าโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดสายปลายทาง ครู่เดียวก็กรอกเสียงลงไปว่า...
“มีเรื่องอยากให้ทำ...” ดวงตาคนสั่งวาววับ ก่อนจะแสยะยิ้มเมื่อฝ่ายนั้นรับคำหนักแน่นแล้ววางสาย
“มึงไม่เก่งไปกว่ากูหรอกไอ้ทัต ยังมีอีกหลายเรื่องที่มึงไม่เคยรู้!”
เมื่อกลับมาถึงที่ทำงานโดยมีพรนภาตามมาด้วยเช่นเดิม ชายหนุ่มก็คว้าแขนกลมกลึงของมิ่งขวัญพร้อมกับเอ่ยเบาๆ ให้ได้ยินกันเพียงสองคนว่า
“รู้ใช่ไหมว่าต้องทำอย่างไร” เขาสบตาคู่งามแล้วชำเลืองมองไปยังพรนภาที่มองมานัยน์ตาขุ่นขวาง
มิ่งขวัญเม้มปากนิดๆ ก่อนจะผ่อ
