จอมมารจ้างรัก

คนที่ใช่ในวันที่ผิด 2

“คุณทัตคะ วันนี้มีประชุมเก้าโมงเช้า สิบเอ็ดโมงมีนัดกับมิสเตอร์อเล็กซีส บ่ายสองคุณวารุณีขอเข้าพบค่ะ อ้อแล้วก็คุณมาริสาก็โทร.มาหลายครั้งแล้วค่ะ” รายงานพลางชำเลืองตามองสาวสวยร่างบอบบางที่ยืนอยู่ด้านหลังของชายหนุ่มด้วยความกังขาแต่ไม่กล้าถาม…

“ขอบคุณ” ฉันท์ทัตตอบ พลางปรายตามองไปยังคนข้างหลังก่อนจะเอื้อมมือไปดันบั้นเอวเล็กของหญิงสาวให้ขยับเข้ามายืนเสมอกันแล้วบอกกับเลขาหน้าห้องของตนว่า “นี่คุณมิ่งขวัญ เธอจะมาเป็นเลขาส่วนตัวของผม”

“คะ?” นิดารัตน์ทำตาโตคล้ายจะตกใจไม่น้อย เมื่อจู่ๆ     ฉันท์ทัตก็มีเลขาส่วนตัวโผล่ขึ้นมา “ละ… แล้วดิฉันล่ะคะคุณทัต”

มิ่งขวัญมองอีกฝ่ายสลับชายหนุ่มอย่างอยากรู้เช่นกัน 

“คุณก็ทำหน้าที่เดิมของคุณน่ะสิ มีอะไร... หรืออยากจะลาออก ผมจะได้หาเลขาใหม่” น้ำเสียงไม่สบอารมณ์และแววตาคมปลาบทำเอาฝ่ายนั้นถึงกับหน้าเจื่อนรีบปฏิเสธ...

“เอ่อ ปละ... เปล่าค่ะ ไม่มีอะไรค่ะ” ตอบพลางผ่อนลมหายใจ เมื่อสายตาคมกริบตวัดไปยังสาวสวยร่างเล็กนามว่ามิ่งขวัญ 

“คุณมิ่งแค่จะมาเป็นผู้ช่วยคอยรับงานจากคุณมาให้ผมอีกที มีหน้าที่จะติดตามผมไปข้างนอก แค่นี้แหละ ถ้ามีอะไรก็เอาเข้าไปให้ผมในห้องแล้วกัน ไปเถอะคุณมิ่ง”

นิดารัตน์มองตามหลังของคนทั้งคู่โดยเฉพาะมิ่งขวัญแล้วกัดฟันแน่นด้วยความอิจฉา คว้าโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วกดออกไปยังหมายเลขปลายทางทันที!!

มิ่งขวัญเข้ามาหยุดอยู่กลางห้อง กวาดตามองไปโดยรอบขณะที่ชายหนุ่มไปหยุดอิงสะโพกที่โต๊ะทำงานของตนมองมายังหญิงสาวร่างบาง วันนี้หล่อนไม่ทำให้เขาผิดหวัง ชุดสวยที่เพิ่งได้มาจากห้องเสื้อเสริมบุคลิกของหล่อนให้ดูดีมากขึ้นไปอีก 

“อีกสักพักจะมีคนเอาโต๊ะทำงานเข้ามาให้ ต้องขอโทษด้วยที่ไม่ได้เตรียมการเอาไว้ พอดีมันวุ่นๆ ไปนิดช่วงนี้” เขาบอกพลางหมุนตัวเข้าไปนั่งหลังโต๊ะ แต่สายตายังจับจ้องมาที่หญิงสาว มิ่งขวัญมองไปรอบห้องทำงานที่กว้างขวางแล้วพอใจนิดๆ อย่างน้อยๆ ห้องนี้ก็ไม่ทำให้หล่อนรู้สึกอึดอัด หรือทึบจนมองอะไรไม่เห็น ตรงกันข้าม ด้านหลังของชายหนุ่มตั้งแต่เพดานตลอดไปจนถึงพื้นถูกกั้นเอาไว้ด้วยกระจกหนา แต่สามารถมองออกไปได้สุดลูกหูลูกตา “มานี่แน่ะคุณมิ่ง”

เขาเรียกให้หล่อนเข้าไปหา หญิงสาวจึงเดินเข้าไปนั่งหน้าโต๊ะทำงานของเขา พลางสบตาอีกฝ่าย รอคำสั่งแรกของวันแรกในการทำงาน

“ผมจะบอกคุณว่าต้องทำอะไรบ้าง…” 

จากนั้น ชายหนุ่มก็เริ่มบอกรายละเอียดต่างๆ ให้กับหญิงสาวได้รู้ ว่าระหว่างที่อยู่กับเขา หล่อนต้องมีหน้าที่อะไรบ้าง แต่ระหว่างนั้นบุคคลที่ นิดารัตน์โทรศัพท์ไปรายงานถึงกับเป็นฟืนเป็นไฟ ร้อนใจจนนั่งไม่ติด ต้องตัดสินใจออกจากบ้านเพื่อไปหาฉันท์ทัตโดยเร็ว

“นั่นจะไปไหนล่ะ วันนี้ว่าจะอยู่บ้านแล้วจะเข้าบริษัทช่วงบ่ายไม่ใช่เหรอ”

ผู้เป็นแม่เงยหน้าขึ้นจากหนังสือเมื่อบุตรสาวซอยเท้าลงมาจากห้อง แต่งตัวสวยมีกระเป๋าถือบ่งบอกว่ากำลังจะออกนอกบ้าน

“พอดีมีงานด่วนเข้ามาค่ะแม่ ภาไปก่อนนะคะ” ตอบพลางสาวเท้าเร็วๆ ทำให้ผู้เป็นมารดาต้องชะเง้อตาม ส่ายหน้าเบาๆ กับพฤติกรรมของบุตรสาว…

ส่วนพรนภาก็ได้แต่ร้อนใจกับข่าวล่าสุดที่เพิ่งได้รับจากหน้าห้องของฉันท์ทัต นี่เขาถึงกับเอาแม่นั่นเข้าไปนั่งด้วยกันในห้องทำงานเชียวหรือ หล่อนไม่ยอมให้ทั้งคู่ได้ใกล้ชิดแบบนั้นแน่…

เก้าโมงเช้า ภายในห้องประชุมคือระดับผู้บริหารนั่งล้อมโต๊ะขนาดใหญ่ที่ฉันท์ทัตเรียกประชุมโดยตรง เพื่อฟังการบรรยายจากระดับหัวหน้าฝ่ายด้วยตนเอง เนื่องจากโฆษณาตัวใหม่นี้เป็นผลงานชิ้นใหญ่ที่จะสร้างชื่อเสียงแก่บริษัท จึงต้องเฟ้นหานายและนางแบบอย่างเข้มงวด เพราะนอกจากจะออกอากาศภายในประเทศไทยแล้ว ยังมีประเทศอื่นๆ อีกกว่าสิบประเทศที่จะใช้โฆษณาตัวนี้ ทำให้ทุกคนค่อนข้างจะเคร่งเครียดกับงาน ขณะเดียวกันมิ่งขวัญถูกแนะนำตัวกับผู้บริหารและหัวหน้าฝ่ายโฆษณา พร้อมทั้งอนุญาตให้หญิงสาวนั่งในที่ประชุมเพื่อเรียนรู้งานที่ต้องรับมือหลังจากนี้ต่อไป…

หลังจากนั้นการประชุมจึงเริ่มขึ้นและเจ้าหน้าที่ท่านหนึ่งเสนอออกมาว่า

“ผมขอเสนอคุณพรนภา เธอมีบุคลิกตรงคอนเซปต์พอดี ผมว่าเธอเหมาะกับงานนี้ครับ” หนึ่งในฝ่ายที่วางแผนโฆษณาออกความเห็น ทำให้อีกคนซึ่งมีเด็กของตนเองอยู่แล้วแย้งขึ้น

“แต่ผมว่าน่าจะหาเด็กใหม่นะครับ อย่างเช่นน้องนาตาลีที่กำลังโดดเด่นในวงการบันเทิง ฐานแฟนคลับน้องมีทั้งในและต่างประเทศ ที่สำคัญ น้องยังสดกว่ามาก…” 

“แต่บุคลิกน้องเด็กไป ผมว่าคุณพรนภานี่แหละเหมาะที่สุดแล้ว” 

คนเดิมเอ่ยขึ้น ทำให้คนอื่นๆ ต้องหันไปปรึกษากัน

“แต่เห็นว่าคุณพรนภาเธอยังไม่ตอบรับนี่ครับ”

“ใช่ค่ะ ดิฉันเองก็ติดต่อไปแล้วหลายครั้ง แต่ว่าคุณพรนภายังไม่ตอบ ซึ่งดิฉันเองก็อยากให้เธอตอบรับ เพราะลูกค้าเองก็เสนอชื่อคุณพรนภามาเป็นคนแรก เพราะเชื่อในความเป็นมืออาชีพของเธอ แล้วแลวดิฉันก็เชื่อว่าการกลับมาอีกครั้งของเธอจะทำให้ทุกคนฮือฮาแน่ค่ะ เพราะจากบทในโฆษณามีทีเด็ด ต้องเลิศมากแน่ๆ ถ้าเธอตอบรับ แต่ดิฉันยังกังวล เพราะมีแนวโน้มว่าเธอคงจะไม่รับงานนี้”

ในขณะที่คนอื่นๆ ต่างปรึกษากันไป ฉันท์ทัตกลับนิ่งฟัง ครุ่นคิดก่อนตัดสินใจออกไปว่า…

“ถ้าคุณพรนภาไม่ติดต่อกลับมาภายในวันนี้ ก็ให้หาคนใหม่ได้เลย เรารอคนคนเดียวไม่ได้หรอกนะ งานนี้สำคัญมาก เพราะมันจะทำให้บริษัทของเราเป็นที่รู้จักของคนทั่วโลก คุณนาตาลีก็ได้ หรือถ้ามีใครที่เหมาะสมกว่าที่กำลังมีชื่อเสียงที่ดีก็ลองติดต่อไป คนไหนเข้าท่า ก็ให้ตกลงเอาคนนั้น”

เมื่อได้ฟังความเห็นของฉันท์ทัตทุกคนต่างก็เห็นด้วยแม้จะเสียดายพรนภาไม่น้อย แต่เพราะเวลากระชั้นเข้ามาทุกขณะ ทำให้ต้องตัดสินใจอย่างใดอย่างหนึ่ง กระทั่งเสร็จสิ้นการประชุม ชายหนุ่มมองมิ่งขวัญอย่างขบขัน ดูท่าหล่อนเกร็งไม่น้อยเมื่อต้องเข้าไปนั่งฟังการถกเถียงกันแบบนั้น