หน้าที่
ฉันท์ทัตตื่นขึ้นมาเพราะได้ยินเสียงกุกกักเบาๆ ชายหนุ่มกวาดตามองไปรอบห้อง สะดุดร่างของมิ่งขวัญที่อยู่ในชุดเตรียมพร้อมจะออกนอกบ้าน เจ้าของร่างบึกบึนลุกนั่ง หัวคิ้วขมวดมุ่นทันที
“จะไปไหน”
คนที่กำลังจัดของเข้าตู้ชะงักมือ หันไปยังคนถามจึงเห็นสีหน้าบึ้งตึงไม่พอใจ เมื่อคืนมิ่งขวัญนอนไม่หลับเพราะคิดมากเรื่องที่ได้ยิน ทั้งที่บอกตนเองว่าที่เขาพูดมันก็ถูก อีกไม่นานหากหมดหน้าที่หล่อนก็ต้องไป จะต้องคิดอะไรให้มาก แต่หัวใจกลับไม่ยอมให้หยุดคิด พอคิดก็แอบร้องไห้ เสียใจเสียมากมายภายในอ้อมกอดของเขา คิดถึงแต่สิ่งที่ฉันท์ทัตปฏิบัติต่อตนแล้วยิ่งช้ำใจ เขาอาจไม่ได้หวานจ๋าแต่ทุกอย่างที่แสดงออกมานั้นมีความหมายต่อหล่อน ถ้าเขาไม่เคยคิดอะไรด้วยเลยแล้วทำไมจะต้องทำดี ทำไมจะต้องอ่อนโยนด้วย...
“กลับบ้านค่ะ ฉันบอกแล้วไงคะ”
คราวนี้คนฟังขมวดคิ้วหนักขึ้นไปอีก เขาคิดว่าคุยกันรู้เรื่องแล้วเสียด้วยซ้ำ
“ก็บอกว่าไม่ให
