ย้อนเวลากลับมาเพื่อปิ๊งรัก

คำนำ หนุ่มหล่อร่างสูงยืนโดดเด่นท่ามกลางหญิงสาวที่เข้ามารายล้อมหมายเรียกร้องความสนใจ พวกหล่อนต่างยื้อแย่งที่จะได้ยืนใกล้เขา ขอแค่เขาชายตามองนิดนึงก็ยังดี มีเพียงเธอที่ไม่เคยมองมา... หญิงสาวเดินผ่านไปเหมือนทุกวัน ยิ้มให้คนอื่นอยู่แบบนั้น ไม่คิดเข้าหาหรือสนใจ ยังคงไม่รู้ตัวสักนิดว่าสายตาทั้งคู่ของเขายังคงมองตามอย่างไม่เคยเหนื่อยล้า หากชาติหน้ามีจริงก็คงดี... *****************8 คำเตือน นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการของผู้เขียน ตัวละครไม่มีอยู่จริง เนื้อหาแต่งขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ไม่เน้นความรุนแรงหรือการแก้แค้น ไม่เกี่ยวข้องกับผู้คน สถานที่ หรือยุคประวัติศาสตร์ชาติสมัยใดทั้งนั้น โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน ขอให้ทุกท่านมีความสุข ***************** ปฐมบท 1 “คุณมีคนอื่นทำไม นอกใจฉันทำไม” “ผมไม่มีใคร คุณคิดมาก บ้าไปเองคนเดียว” “คิดเองคนเดียวเหรอ งั้นบอกมา นังนั่นเป็นใคร” “มันไม่มีอะไรทั้งนั้น พวกเราแค่ซ้อมบทกัน” “ซ้อมบทแต่จูบจริงเนี่ยนะ แล้วอีกคนล่ะ ใคร?” “คนไหนอีก” “ก็ยัยนี่ไง แล้วก็ยัยนี่” เปิดภาพแอบถ่ายให้ดู “ไม่มีอะไร พวกหล่อนเข้าหาผมเอง ตัดจบไปแล้ว คุณคิดมากอะไรนักหนา” “สรุปฉันผิด ใช่สิ ฉันผิดที่เลือกคุณเป็นพ่อของลูก ฉันไม่ควรคบคนที่หน้าตา” “ไม่เอาน่า อย่าหาเรื่องผมต่อหน้าลูกได้มั้ย” “ทำไม กลัวลูกเกลียดเหรอไง อย่าห่วงเลย ยัยนารักคุณจะตาย เกิดมาก็หน้าตาเหมือนคุณอย่างกับแกะ ร้องหาแต่พ่อ ชอบอยู่กับพ่อมากกว่าแม่ตลอด ทั้งที่ฉันคลอดมันแท้ๆ” “คุณจะน้อยใจอะไรลูกเนี่ย งี่เง่า ไร้สาระ” “เออสิ ฉันมันงี่เง่า เอาแต่ใจ ไม่ได้แสนดีขี้อ้อนเหมือนยัยพวกนั้นของคุณ วันๆ จ้องแต่จะเข้าหาคุณ อยากคอยเอาอกเอาใจพะเน้าพะนอคุณตลอดเวลา” “โธ่เว้ย! รำคาญโว้ย น่าเบื่อฉิบหาย” “โอ้ย! แล้วคิดว่าฉันไม่เบื่อคุณรึไง ห๊ะ!” ที่หน้าประตู เด็กหญิงลลนายืนนิ่ง ทำอะไรไม่ถูก เธอจึงได้แต่มองพ่อกับแม่ทะเลาะกันลั่นบ้าน ในมือเล็กๆ กำกระดาษผลการเรียนที่มีแต่เกรดสี่เอาไว้แน่น อุตส่าห์ตั้งใจเรียน ไม่มีใครสนใจเธอเลยสักคน! จนกระทั่งวันหนึ่ง ทุกความสนใจของพ่อกับแม่ล้วนพุ่งเป้ามาที่เธอ “ถ้าพ่อกับแม่เลิกกัน ลูกจะอยู่กับใคร บอกมา!” เด็กน้อยถึงขั้นเบิกตาอึ้ง ได้ยินแม่พูดอีกว่า “เลือกเดี๋ยวนี้! ยัยนา” แล้วพ่อก็พูดด้วยเสียงขึ้นจมูกว่า “ไม่ต้องเลือก แม่เคยมีเวลาให้เหรอไง พ่อเลี้ยงหนูตั้งแต่อายุหนึ่งเดือน ทำไมจะเลี้ยงเดี่ยวไม่ได้ อยู่กับพ่อนะ” “เฮอะ! พ่อแกมีดีแค่หน้าตาเป็นแค่ดาราหางแถว ไม่ใช่แนวหน้าคิวทองอะไร งานว่างเกือบเดือน อยู่กับพ่อคงไม่แคล้วอดตาย มาอยู่กับแม่ดีกว่า แม่รวยมากนะ มีธุรกิจส่วนตัว ไม่ต้องทนกินคลีน ไม่ต้องกลัวไม่ได้กินอิ่ม” เด็กหญิงลลนากลัวหิว เกลียดการกินผักเป็นที่สุด เธอจึงเลือกได้ทันที หลายปีต่อมา แม่ที่ปกติก็ยุ่งกับงาน วันๆ เอาแต่จัดการธุรกิจจนไม่มีเวลาให้ลูกสาวตัวน้อยอยู่แล้วเป็นทุนเดิม พอแต่งงานกับสามีใหม่ที่เข้าขากันดีก็ยิ่งพากันออกงานสังคมทุกวัน ไปสัมมนาต่างจังหวัดทุกอาทิตย์ ไปเที่ยวต่างประเทศแทบทุกเดือน เรียกได้ว่าสนใจสามีหนุ่มมากกว่าลูกในไส้ รักหลงสามีใหม่โดยไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น แค่ทิ้งเงินไว้ให้ลูกที่ขาดเรียนบ่อยไม่ได้ ให้อยู่บ้านกับพี่เลี้ยงตามยถากรรม ส่วนพ่อก็เปลี่ยนไป กลายเป็นผู้ชายที่ชอบปาร์ตี้ มีสังสรรค์ตลอด มีสาวๆ สวยๆ รุมล้อมมากหน้าหลายตา การงานในวงการบันเทิงรุ่งโรจน์เป็นดาวค้างฟ้า สุดท้ายพ่อที่เคยบอกว่าห่วงลูก อยากเลี้ยงดู ต้องการอยู่ใกล้ลูกที่สุดก็ค่อย ๆ ห่างหายไป กลายเป็นหนุ่มโสดมีอิสระติดปีกและบินเดี่ยวไม่เหลียวมองหลัง ทุกคนกินอิ่มนอนอุ่น มีคู่เคียงข้าง ดูมีความสุข ในขณะที่ลลนาข้างกายกลับเวิ้งว้างว่างเปล่า หันมองรอบตัวไม่เห็นใคร... *************** ปฐมบท 2 ริมระเบียงห้องนอนชั้นสาม หญิงสาวคนหนึ่งยืนเหม่อลอย ดูหดหู่ไร้ชีวิตชีวา เธออายุแค่ยี่สิบกว่าปี นับเป็นช่วงเวลาที่ควรจะดีที่สุด สวยสดใสเปล่งประกายที่สุดด้วยวัยที่สะพรั่งดุจดอกไม้เบ่งบานเต็มที่ บัดนี้กลับคลับคล้ายดอกไม้ที่เหี่ยวเฉาพร้อมโรยราเต็มที ทั้งที่เธอเพิ่งแต่งงานอยู่กินกับสามีแสนดีไม่ถึงปี พ่อแม่สามีก็รักและใส่ใจเธอดีเหมือนลูกสาวแท้ๆ แต่ทำไมถึงรู้สึกว่างเปล่าไร้จุดหมายมากขนาดนี้ เหงาเหลือเกิน... เหงาทั้งกาย เหงาทั้งใจ ลลนา ถอนหายใจเหนื่อยกับสิ่งที่ครุ่นคิดอยู่ในหัว มันคือภาพชวนปวดใจของผู้หญิงทุกคน ภาพนั้นคือสามีของเธอกำลังเล่นรักเริงสวาทอยู่กับผู้หญิงอีกคน เป็นคลิปวีดีโอที่เริ่มต้นด้วยฝ่ายหญิงยั่วยวนก่อน ตอนแรกสามียังปฏิเสธ ออกท่าทางขัดขืนทำเหมือนถูกผู้หญิงกระทำชำเราฝ่ายเดียว แต่ไม่นานก็เริ่มทนไม่ไหว ค่อยๆเคลิบเคลิ้มแล้วก็เปลี่ยนจากฝ่ายรับเป็นฝ่ายรุก เขาพลิกตัวขึ้นคร่อมแล้วจัดการมอบบทรักที่เร่งเร้าให้ผู้หญิงคนนั้นอย่างร้อนแรง กระทั่งเรียกได้ว่า ‘แซ่บตัวพ่อ’ เลยทีเดียว คลิปนั้นถึงมือเธอได้อย่างไรน่ะเหรอ ก็เพราะฝ่ายหญิงคงอยากให้เธอรู้จึงส่งมาให้ดู พอถามสามีถึงได้รับคำตอบที่แสดงถึงความเป็นสุภาพบุรุษแสนดีมีความรับผิดชอบเต็มเปี่ยม ‘มันพลาดไปแล้ว ไม่รับผิดชอบไม่ได้’ ‘แต่วินไม่ได้รักเขา วินรักแค่นาคนเดียว’ ‘นา! วินมีอะไรจะบอก คือว่า ผู้หญิงคนนั้นท้อง วินต้องรับผิดชอบ’ ‘วินรับแค่นาเป็นคู่สมรส ภรรยาออกหน้าออกตา แม่กับเด็กก็อยู่ในที่ทางของเขา พวกเราอยู่กันด้วยดีเถอะ’ พูดแบบนั้นแท้ๆ แต่ตอนนี้ก็ไปอยู่กับนังนั่น! ‘เขาโทรมาร้องไห้บอกว่าลูกป่วย วินต้องไปดูแล เด็กไม่มีความผิดอะไร วินไม่ดูดำดูดีได้เหรอ’ เป็นเด็กอ้วนท้วนสมบูรณ์ที่บังเอิญป่วยทุกวันและป่วยเวลาเดิมซ้ำๆ แล้วก็เพิ่มเติมอีกอย่าง ...คือต้องดูแลกันทั้งคืน!