EP.20 #ยัยโหดจินโทนิค
1066 Words
คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์
ผมก้าวเท้าเข้ามาใต้ตึกคณะท่ามกลางสายตาอยากรู้อยากเห็นของนักศึกษารอบข้างโดยเฉพาะสาว ๆ
คงจะสงสัยกันละสิว่าผมมาที่นี่ทำไม จริง ๆ ก็ไม่ได้อยากมาหรอกว่ะ แต่ประเด็นคือผมเรียนที่นี่ไง!
“อ้าวเฮีย… มาทำไรที่นี่วะ?” เสียงทักทายแบบกวนตีนดังขึ้นพร้อมกับใบหน้าตี๋ ๆ ของรุ่นน้องคนสนิทที่กำลังเดินเข้ามาหา ข้างกายมันมีผู้หญิงหน้าตาน่ารักคนหนึ่งเดินตามมาด้วย เธอมองผมก่อนจะเบือนหน้าหนีไปอีกทาง รู้สึกคุ้นหน้าแปลก ๆ แฮะ เหมือนเคยเจอที่ไหนเลยว่ะ
“กูก็มาเรียนสิไอ้เวร! ถามแปลก” ผมละสายตาจากผู้หญิงคนนั้นแล้วหันมาตอบคำถามมัน ไอ้นี่ชื่อรันเวย์ เป็นรุ่นน้องในกลุ่มที่ชอบไปเที่ยวด้วยกันบ่อย ๆ
“เวย์ครับเวย์ ทำไมชอบเปลี่ยนชื่อผมนักเนี่ย” ไอ้รันเวย์ชักสีหน้าไม่พอใจใส่ก่อนจะเอื้อมมือไปโอบไหล่ผู้หญิงข้างกายแสดงอาการหวงจนออกนอกหน้า มันคงเห็นผมมองเธอเมื่อกี้สินะ เห็นผมเปลี่ยนผู้หญิงไปทั่วแบบนี้แต่ผมก็แยกแยะออกนะเว้ยว่าผู้หญิงคนไหนควรยุ่งหรือไม่ควรยุ่งน่ะ “นี่อิงฟ้า แฟนผมนะเฮีย ห้ามยุ่งนะเว้ย!”
“เดี๋ยวนะ… มึงว่ายัยนี่ชื่ออะไรนะ?” คราวนี้ผมจ้องหน้าเธอตรง ๆ เลยล่ะ ผมว่าไม่ได้คุ้นแค่หน้าเธอแล้วละว่ะ แต่คุ้นชื่อด้วยเลยล่ะ!
“อิงฟ้า ทำไมวะเฮีย? เฮ้ย ๆ ไม่ต้องจ้องขนาดนั้นก็ได้เว้ย!” ไอ้รันเวย์ดึงแฟนตัวเองออกจากสายตาของผม เธอคนนั้นเบือนหน้าหนีไม่ยอมสบตาผมสักนิด
ชัดเลย… หน้าตาซื่อ ๆ แบบนี้…
“ระ รุ่นพี่จินโทนิค”
เออใช่! เธอคือผู้หญิงที่เรียกชื่อยัยโหดเมื่อคืนนี่เอง! เอ๊ะ… แต่เมื่อกี้ยัยนี่เรียกชื่อยัยจอมโหดนั่นเหรอวะ?
ผมขมวดคิ้วพลางจ้องหน้าอิงฟ้าอีกรอบแต่สายตาเธอกลับมองข้ามไหล่ของผมไป พอเงยหน้าขึ้นมองไอ้รันเวย์ก็เห็นว่าสายตามันมองไปตำแหน่งเดียวกับแฟนตัวเองแถมยังทำหน้าอึ้ง ๆ อีกต่างหาก ผมจึงหันกลับไปเพื่อจะมองตามด้วยความสงสัย
“อะไรวะ…”
พลั่ก!
ฝ่าเท้าเล็ก ๆ แต่หนักได้ใจกระแทกเข้าใส่เต็มหน้าท้องจนร่างของผมเสียหลักถอยหลังไปหลายก้าว ผมเงยหน้าขึ้นมองเจ้าของฝ่าเท้านั่นด้วยสายตาคุกรุ่น
“นายสินะ… รัฟเฟียนคนใหม่”
“เธอ… ยัยโหดจินโทนิค!!”
ให้ตายดิ! ผมโดนยัยโหดนี่ถีบอีกแล้วเหรอวะ!! ทำไมยัยนี่ชอบเล่นทีเผลอตลอดเลยวะ แล้วอยู่ ๆ เป็นบ้าอะไรถึงมาถีบผมวะเนี่ย ผู้หญิงบ้าอะไรวะตีนโคตรหนักเลย แม่งจุกสัด!
“รู้จักฉันด้วย?”
ใบหน้าสวยเย็นชามองผมด้วยสายตาเรียบนิ่ง ริมฝีปากบางขยับเล็กน้อยพลางกดเสียงต่ำถาม ไม่อยากจะบอกเลยว่าท่าทางของเธอแม่งโคตรสะกดสายตาผมเลยว่ะ! เมื่อคืนตอนเจอกันในผับนั่นมันมืดสลัวมาก ผมเลยไม่ทันสังเกตอะไรเธอนัก รู้แค่ว่ายัยจอมโหดนี่สวยสุด ๆ เลยล่ะ แต่พอได้มาเจอกันตอนสว่าง ๆ ได้เห็นรูปร่างหน้าตาของเธอชัดเต็มสองตาแบบนี้ ผมนี่อยากจะลากขึ้นเตียงแล้วจับแม่งกดให้หายห้าวเลยทีเดียว!
ผู้หญิงบ้าอะไรวะ! หน้าตาก็สวย หุ่นก็เต็มไม้เต็มมือ ทั้งสะโพก ทั้งหน้าอกที่น่าจะคัพซี เรียกได้ว่าเพอร์เฟคไปทุกสัดส่วนเลยทีเดียว! แต่ทำไมทำตัวห้าวเกินหญิงแถมยังโหดเกินชายขนาดนี้วะ! เห็นแล้วมันน่าจับมาขย้ำขยี้ซะจริง!
“มองเพื่อ?” น้ำเสียงเย็น ๆ ถามขึ้นเรียกความคิดของผมให้กลับมา ตอนนี้สายตาอยากรู้อยากเห็นของนักศึกษารอบข้างต่างมองพวกเราเป็นตาเดียว นั่นสินะ! ใครจะไปคาดคิดกันล่ะว่ารัฟเฟียนอย่างผมจะโดนยัยโหดนี่ถีบซะกระเด็นเลย! ที่สำคัญนะเว้ย! แม่งครั้งที่สามแล้วด้วยไง!
“ถีบฉันทำไมวะ? เรียกร้องความสนใจ?”
“...”
“เพิ่งรู้นะเนี่ยว่าเดี๋ยวนี้ผู้หญิงเขาอ่อยผู้ชายกันแบบนี้แล้ว” ผมเดินเข้าไปใกล้จินโทนิคมากขึ้นพลางใช้สายตาแทะโลมร่างกายเธออย่างโจ่งแจ้ง “นี่… ถ้าชอบฉันมากก็ไม่เห็นต้องเรียกร้องกันรุนแรงขนาดนี้เลย แค่ถอดเสื้อผ้าออกแล้วไปนอนรอบนเตียงก็พอแล้ว สวย ๆ แบบเธอน่ะฉันจะจัดหนักให้ยันเช้าเลย”
ผมลากปลายนิ้วลงบนลาดไหล่ของยัยจอมโหดที่ตอนนี้ยืนนิ่งราวกับหุ่นไปแล้ว ดวงตาสวยมองผมด้วยสายตาเย็นเหยียบจนน่าขนลุก แต่มันใช้ไม่ได้กับคนอย่างผมหรอกว่ะ! ถ้าคิดว่าผมจะกลัวผู้หญิงที่ใคร ๆ ก็เรียกว่าอันตรายอย่างเธอ… พวกคุณก็คิดผิดแล้ว!
ยิ่งอันตรายก็ยิ่งน่าท้าทายดีนะว่าไหม? ผมเบื่อผู้หญิงง่าย ๆ เต็มทนแล้ว
อีกอย่าง… การเข้าหาผู้หญิงคนนี้ถือว่าเป็นผลประโยชน์ที่ดีต่อผมซะด้วยสิ!
‘ผู้หญิงสองคนนั้นคือนักศึกษาที่มหาลัยเรานี่แหละ ชื่อของพวกเธอก็คือ ซินเทียร์กับจินโทนิค’
นั่นเป็นข้อความที่ผมเพิ่งได้รับจากอากฤษเมื่อครู่นี่เอง มันเป็นเรื่องบังเอิญที่ไม่น่าเชื่อเลยนะว่าไหม? จินโทนิคในมหาวิทยาลัยนี้มันก็มีอยู่แค่คนเดียวนั่นแหละ ซึ่งก็คือยัยหน้าสวยแต่ตีนหนักตรงหน้าผมนี่ไงล่ะ! แสดงว่ายัยจอมโหดนี่จะต้องมีความสัมพันธ์บางอย่างกับรัฟเฟียนคนเก่าสินะ!
“เหี้ย…”
“ว่าไงนะ…” ผมชะงักปลายนิ้วที่ยังลูบไล้อยู่บนไหล่ของจินโทนิคพลางเหลือบตามองใบหน้าสวยของเธอ มือบางยกขึ้นปัดมือผมออกก่อนจะชกแผ่นอกของผมเต็มแรง
ให้ตายดิ! ยัยบ้านี่นอกจากตีนหนักแล้วยังมือหนักอีกด้วย! เล่นซะจุกเลยว่ะ!
“แค่ก ๆ!”
“อย่ามาเข้าใกล้ฉัน… ถ้าไม่อยากตาย!!”
- Writer
