EP.02 #กระทบกระทั่ง
1163 Words
“ใจเย็นน่ามารีน ยัยเชลกลัวหมดแล้ว” เพื่อนสาวอีกคนที่นั่งเงียบมานานพูดขึ้นพลางปรายตามอง มารีนจึงหันกลับมาชักสีหน้าหงุดหงิดใส่แต่ก็ยังเก็บอาการเพราะเกรงใจบารมีของลูกสาวนักธุรกิจพันล้านอย่างเธอคนนี้
“เธอก็พูดได้นิยิหวา ยังไงซะเธอก็ต้องได้ตำแหน่งใดตำแหน่งหนึ่งอยู่แล้วนิ”
“ฮึ... มันแน่อยู่แล้วล่ะ ฉันต้องได้เป็นปริ้นท์เซสแน่นอน” ยิหวาเชิดหน้าขึ้น หากก็ยังคงความสงบนิ่งเพื่อสร้างภาพลักษณ์ที่ดีให้กับตัวเอง ทั้งที่ปกตินิสัยเธอร้ายกาจและเอาแต่ใจเป็นที่หนึ่ง
“เหอะ!” มารีนเบะปากหมั่นไส้แล้วหันกลับมาเล่นงานราเชลอีกรอบ “ยืนบื้ออะไรอยู่ล่ะ! ฉันสั่งก็ไปทำสิยะ!”
“แต่มันโกงนะ ฉะ... ฉันกลัวสภานักศึกษาจับได้”
“ปอดแหกจริง ๆ นังบ้า!” มือบางผลักเพื่อนสาวสุดแรงอย่างขัดใจส่งผลให้ร่างเล็กเสียหลักไปกระแทกกลับโต๊ะด้านหลังแล้วล้มลงบนพื้น
กึก
สาวน้อยน่ารักที่ยืนมองเหตุการณ์เงียบ ๆ หันมาหาสาวหน้าหวานข้างกายเหมือนอยากจะถามทางสายตา
‘เข้าไปเสือกดีไหมอ่ะแก’
และไม่ต้องรอคำตอบให้เสียเวลาเมื่อสาวหน้าหวานเดินเข้าไปประคองราเชลให้ลุกขึ้นยืนช้า ๆ
“เป็นอะไรไหมคะ?” ใบหน้าสวยหวานราวกับเจ้าหญิงในเทพนิยายคลี่ยิ้มละไมพลางเอ่ยถามด้วยความห่วงใย รอยยิ้มและท่าทางอ่อนหวานของเธอช่างน่าทะนุถนอมยิ่งนัก ราเชลส่ายหน้าแล้วส่งสายตาไปทางเพื่อนสาวตัวร้าย สายตาหวานจึงหันมองตามทิศทางนั้น
มารีนจิกตากลับด้วยสายตามาดร้าย หากทว่าสายตาหวานกลับหยุดมองใบหน้าเย่อหยิ่งของคนข้างกายมารีนมากกว่า
“เข้ามาสอดทำไมยะ! อยากโดนอีกคนเหรอ!” มารีนตวาดเสียงถาม ตอนนี้สายตาของคนรอบข้างเริ่มมองมาทางพวกเธอแล้ว แม้ภายในห้องประชุมจะกว้างขวาง และนักศึกษาต่างกระจายตัวกันนั่งเป็นกลุ่ม ๆ แต่จุดที่พวกเธอยืนอยู่ก็ค่อนข้างเป็นจุดสนใจ โดยเฉพาะสายตาของผู้ชายทั้งหลายที่ต่างพากันหันมาสนใจสาวสวยอย่างพวกเธอ
“เค้าไม่ได้ตั้งใจจะยุ่งนะ แค่คิดว่าพวกคุณทำรุนแรงเกินไป” สาวหน้าหวานเอ่ยเสียงอ่อน เธอทำหน้าเหมือนจะร้องไห้จนคนรอบข้างรู้สึกชื่นชมในความมีน้ำใจของเธอทั้งที่ตัวเองช่างแสนอ่อนแอ
“มารยา” น้ำเสียงเย้ยหยันดังขึ้นเรียกสายตาหวานให้เหลือบมอง ยิหวาส่งเสียงฮึในลำคอราวกับรู้ทันเล่ห์เหลี่ยมของสาวหน้าหวาน
“แกรู้จักยัยนี่เหรอยิหวา?” มารีนหันมาถามเพื่อนสาวแต่กลับไม่ได้รับคำตอบ เธอกำมือแน่นเมื่อถูกเมินเฉยจึงหันกลับมาเล่นงานราเชลที่ตอนนี้โดนสาวหน้าหวานดึงไปหลบด้านหลังตัวเองแล้ว “แส่นักใช่ไหมยัยแอ๊บแบ๊ว! นี่แน่ะ!”
“ว้าย!”
รวดเร็วจนมองไม่ทันเมื่อมารีนตรงเข้ามากระชากแขนเรียวออกจากราเชลแถมยังผลักร่างบางสุดแรง สาวหน้าหวานเสียหลักไปชนกับใครอีกคนที่เดินเข้ามาพอดี ทำให้มือเรียวรีบคว้าตัวเธอเอาไว้เพื่อดึงไม่ให้เธอล้ม
“เธอไม่เป็นไรนะ...” สาวน้อยน่ารักที่ยืนมองเหตุการณ์มาโดยตลอดรีบวิ่งเข้ามาประคองร่างบางพลางเอ่ยถามสาวหน้าหวานด้วยความห่วงใย เธอลูบฝ่ามือลงบนไหล่บางเพื่อปลอบโยนราวกับนางฟ้าแสนใจดี เธอช่างน่ารักและอบอุ่นจนใคร ๆ ก็อยากจะเข้าใกล้ สาวน้อยน่ารักคลายยิ้มลงแล้วตวัดสายตาตำหนิมองมารีนที่กำลังยืนเชิดหน้ากอดอกนิ่ง “ทำเกินไปแล้วนะ!”
“แล้วจะทำไม? อยากแส่ไม่เข้าเรื่อง! แค่นี้มันยังน้อยไป!” มารีนจิกตาใส่แล้วหันหลังเดินกลับมาที่โต๊ะโดยมียิหวายืนยกยิ้มมุมปากอย่างสะใจไม่น้อย
“เดี๋ยว...” มือเรียวคว้าแขนมารีนเอาไว้ขณะเธอกำลังจะนั่งลงที่เดิม สายตามาดร้ายตวัดขึ้นมองเจ้าของมือนั้นทันที “ไม่คิดจะขอโทษหน่อยเหรอ?”
“เหอะ! ฝันอยู่หรือไงยะ! ทำไมฉันต้องขอโทษ!”
หญิงสาวเจ้าของใบหน้าสวยเฉี่ยวกรีดยิ้มร้ายพลางจิกปลายเล็บลงบนแขนเรียวของมารีน คนถูกกระทำเบ้หน้าเจ็บรีบยกมือขึ้นแกะพลางส่งเสียงร้อง
“ปล่อยฉันนะยัยบ้า! โอ๊ยเจ็บ!”
“ขอโทษยัยนั่น เดี๋ยว-นี้” ริมฝีปากสีแดงสดเปล่งเสียงสั่ง แววตาเด็ดเดี่ยวและท่าทางราวกับราชินิสะกดสายตาของทุกคนให้หยุดมอง อิริยาบถของผู้หญิงคนนี้ดูน่าเกรงขามจนไม่มีใครกล้าปฏิเสธ
หากทว่ามันใช้ไม่ได้ผลกับคนเอาแต่ใจและนิสัยร้ายกาจอย่างมารีน เพราะเธอออกแรงสะบัดมือเรียวออกจากแขนตัวเองก่อนจะยกมือขึ้นสูงหวังจะฟาดมันลงบนใบหน้าสวยเฉี่ยว
พลั่ก!
“โอ๊ย!”
และจังหวะที่ฝ่ามือนั่นกำลังจะสัมผัสใบหน้าสวย ร่างของมารีนกลับกระเด็นไปด้านหลังตามแรงส่งของใครอีกคนที่เข้ามาขัดเอาไว้อย่างทันท่วงที
“...”
ความเงียบปกคลุมทั่วบริเวณ สาวสวยเจ้าของใบหน้าเย็นชาลดฝ่าเท้าลงกับพื้นช้า ๆ พลางปรายตามองมารีนที่ลงไปนั่งกองบนพื้นอย่างเรียบร้อย
“... โทษที”
“...”
“... พอดีส้นตีนกระตุกน่ะ!”
แววตาเยือกเย็นและสีหน้านิ่งเรียบสะกดทุกคนรอบกายแทบจะหยุดหายใจ ใบหน้าสวยเย็นชาน่ากลัวของเธอ ทำให้เธอดูอันตรายจนไม่น่าเข้าใกล้ เธอเปล่งประกายความดุดันและดิบเถื่อนออกมาอย่างเห็นได้ชัด
จะมีใครบ้างล่ะ! ที่ถีบผู้หญิงด้วยกันจนกระเด็นขนาดนี้!
“กระ... แก! แกถีบฉันเหรอ!! กรี๊ดดดดด!!!” มารีนที่เพิ่งได้สติถึงกับอ้าปากเหวอ เพิ่งรู้สึกตัวว่าเมื่อกี้โดนถีบจนกระเด็น เสียงเล็กแหลมกรีดร้องสุดเสียงจนทุกคนในห้องประชุมหันมองเป็นตาเดียว
ภาพของหญิงสาวประมาณหกคนกำลังยืนกระจายอยู่รอบตัวผู้หญิงอีกคนที่นั่งหวีดร้องอยู่บนพื้น ยิหวาก้าวเท้าถอยหลังอย่างนึกอับอายแทนมารีน พลางเหลือบตาขึ้นมองสาวหน้าหวานที่มีสาวน้อยน่ารักยืนลูบแผ่นหลังเพื่อปลอบใจอยู่ข้างกาย แม้ใบหน้าสวยหวานนั่นจะดูอ่อนแอและน่าทะนุถนอมเพียงใด แต่เธอก็ยังเห็นรอยยิ้มสะใจที่ส่งผ่านมาจากแววตาหวานคู่นั้น
“เกิดอะไรขึ้น!!”
น้ำเสียงทุ้มต่ำหากทว่าน่าเกรงขามคำรามถามขึ้นพร้อมกับกลุ่มนักศึกษากว่าสิบชีวิตที่กำลังเคลื่อนกายเข้ามาท่ามกลางความวุ่นวายในห้องประชุม มารีนรีบเสแสร้งบีบน้ำตาร้องห่มร้องไห้ในทันทีเมื่อรู้ว่าคนกลุ่มนี้คือใคร...
เหล่าคณะสภานักศึกษาสูงสุดไงล่ะ!
- Writer
