EP.16 #จอง
1042 Words
“เฮ้ย! ถีบฉันทำไมวะยัยบ้า!” ร่างสูงที่กระเด็นไปกระแทกกับผนังด้านหลังเพราะฝ่าเท้าของฉันหันมาตวัดสายตาเดือดดาลใส่ เขาพยุงตัวขึ้นยืนเต็มความสูงขณะใช้มือข้างหนึ่งกุมท้องเอาไว้
“แค่นี้มันยังน้อยไปสำหรับผู้ชายเหี้ย ๆ ที่ชอบบังคับฝืนใจผู้หญิง”
“เฮ้ย! เธอด่าฉันเหรอวะ! มากไปแล้วนะเว้ย!” หมอนั่นทำท่าจะกระโจนเข้าใส่ฉันด้วยความโมโห แต่ขอโทษเถอะ! รู้จักคนอย่างจินโทนิคน้อยไปซะแล้ว!
พลั่ก!
“โอ๊ยยัยบ้า! ถีบฉันอีกแล้วนะโว้ย! รู้ไหมว่าฉันเป็นใคร! อยากตายหรือไงวะ!!” หมอนั่นเซถอยหลังออกไปอีกรอบ คราวนี้เหมือนจะตกใจมากกว่ารอบแรก คงไม่คิดว่าจะโดนผู้หญิงถีบเป็นรอบที่สองสินะ!
“หึ…” ฉันยืนกอดอกพลางแสยะยิ้มสมเพชจนไอ้หมอนั่นถึงกับยืนขบกรามแน่นราวกับแค้นฉันมาก “นายจะเป็นใครฉันไม่สนหรอกนะ แต่ถ้ายังใช้สันดานเลว ๆ ข่มเหงผู้หญิงอีกละก็… คราวหน้าจะไม่ใช่แค่ถีบ!”
“เธอ…”
“หน้าตาก็ไม่ได้ถึงกับแย่… แต่สันดานนี่ควรจะแก้บ้างนะ!”
“ยัย…”
“น่าสมเพช…”
ฉันทิ้งคำพูดสุดท้ายเอาไว้ก่อนจะปรายตามองเขาด้วยความสมเพช หมอนั่นยังทำหน้าอึ้งค้างอยู่อย่างนั้น แถมยังทำปากพะงาบ ๆ ราวกับคิดคำเถียงฉันไม่ออก ฉันเปิดประตูหนีไฟแล้วเดินออกมาโดยไม่สนใจคนในนั้นอีก
เกลียดจริง ๆ เลยไอ้พวกผู้ชายสารเลวพวกนี้! เป็นสัตว์ประเภทที่ไร้สมอง วัน ๆ คิดแต่เรื่องคาวโลกีย์ ชอบทำตัวต่ำ น่าขยะแขยง แถมยังชอบใช้กำลังที่คิดว่าตัวเองมีเหนือกว่าผู้หญิงมาข่มเหง… มันน่าจับมากระทืบให้ตายคาตีน!
.
.
.
[บทบรรยาย ซีเคร็ท]
ยัย… ยัยนั่นเป็นใครวะ!!
“เจ็บใจฉิบ!!” ผมสบถลั่นเมื่อนึกย้อนกลับไปเมื่อครึ่งชั่วโมงก่อน ยัยบ้านั่นคิดว่าตัวเองเป็นใครกันวะถึงกล้าถีบผมถึงสองรอบ! สองรอบเลยนะเว้ย! ผมแม่งชะล่าใจไง! ไม่ทันระวังตัวจนพลาดท่าให้ยัยบ้านั่น!
คิดแล้วเจ็บใจโคตร ๆ เลยว่ะ! สวยซะเปล่า! แต่แม่งโหดสัด! อย่าให้เจออีกครั้งนะเว้ย! สาบานเลยว่าจะจับกดทำเมียซะให้เข็ด!
“เป็นห่าอะไรของมึงวะไอ้ซี?” ไอ้พีชตะโกนถามเสียงดังแข่งกับเสียงดนตรีภายในผับ ผมจึงยกแก้วเหล้าขึ้นกระดกจนหมดก่อนจะกระแทกมันลงบนโต๊ะเสียงดัง ไอ้พีชเป็นเพื่อนสนิทจากมหาวิทยาลัยเก่าของผมเอง ตอนนี้มันเรียนจบไปแล้ว เหลือแต่ผมนี่แหละที่ยังซ้ำปีเดิมอยู่เลย
ช่างเรื่องนั้นก่อนเหอะ! ผมแม่งคาใจว่ะ! อยากรู้ชะมัดเลยว่ายัยหน้าสวยนั่นเป็นใคร!
“กูเพิ่งโดนถีบมา”
“อ้าว มึงไปมีเรื่องมาเหรอวะ กับใคร? แล้วทำไมไม่บอกกูละเนี่ย!” ไอ้พีชโวยวายพลางใช้สายตาสำรวจร่องรอยบนตัวผม
“เปล่า กูไม่ได้ไปมีเรื่องกับใคร แต่กูโดนผู้หญิงที่ไหนไม่รู้ถีบ!”
“พรวด! แค่ก ๆ มึงว่าไงนะ?”
เหล้าเต็มหน้ากูเลยครับ!
“ถ้ามึงจะตกใจขนาดนี้นะไอ้เวร!” ผมยกมือเช็ดหน้าตัวเองลวก ๆ เมื่อโดนเหล้าในปากของไอ้พีชกระเด็นใส่ มันรีบยกมือขอโทษผมทันที
“เออ ๆ กูขอโทษ กูตกใจนี่หว่า มึงเนี่ยนะโดนผู้หญิงถีบ? ยัยนั่นเป็นใครวะ?”
“กูไม่รู้! แต่ได้ยินยัยเด็กคนนั้นเรียกยัยนั่นว่าจิน ๆ อะไรสักอย่างนี่แหละ! กูก็จำไม่ได้ด้วยดิ ตอนนั้นกำลังเมามัน” ผมตอบหน้าตายขณะผสมเหล้าในมือ
“จินโทนิคเหรอวะ?”
กึก…
“เออใช่! ชื่อนี่แหละ! ชื่อเหมือนเหล้านี่แหละ!” ผมชะงักมือที่กำลังจะยกเหล้าขึ้นกระดกก่อนจะใช้นิ้วข้างที่ถือแก้วชี้หน้าไอ้พีชที่ตอนนี้สีหน้ามันนิ่งไปแล้ว “มึงรู้จักยัยนั่นเหรอวะ?”
“ยิ่งกว่ารู้จักอีกมึง! เจอของแรงแล้วไงไอ้ห่า!” ไอ้พีชกระดกเหล้าอึก ๆ ก่อนจะปาดหลังมือเช็ดปากลวก ๆ แถมมันยังมองผมด้วยสายตาเหมือนกับว่าผมดวงถึงฆาตอีกต่างหาก
“อะไรของมึงวะ? พูดให้กูเคลียร์ด่วน!”
“ยัยนั่นน่ะเป็นหนึ่งในสมาชิกสภานักศึกษาฝ่ายกฎระเบียบของมหาลัย GBAC ขึ้นชื่อเรื่องสายโหดเลยนะมึง เป็นผู้หญิงที่เข้าถึงยากโคตร ๆ” ไอ้พีชกระดกเหล้าเข้าปากพลางเล่าเรื่องผู้หญิงคนนั้นต่อ “ยัยนั่นไม่ธรรมดาเลยนะมึง นอกจากจะเย็นชาโคตร ๆ โหดสัด ๆ แล้วยังครองตำแหน่งแดนเจอร์ประจำมหาลัยมาสามปีแล้วด้วย”
“แดนเจอร์?”
“เออดิ แดนเจอรัสไง ผู้หญิงที่อันตรายที่สุดที่คู่กับตำแหน่งรัฟเฟียนของมึงนั่นแหละ!”
ผมพยักหน้าอือออเมื่อเข้าใจอะไรบางอย่าง แสดงว่ายัยจอมโหดนั่นมีตำแหน่งคู่กับผมสินะ…
น่าสนใจดีนี่…
“...” ผมกระตุกยิ้มร้ายขณะฟังไอ้พีชสาธยายวีรกรรมเด็ด ๆ ของยัยจอมโหดนั่นต่อเรื่อย ๆ รู้สึกแปลกใจอยู่เหมือนกันว่าทำไมไอ้เวรนี่ถึงพูดอย่างกับรู้จักยัยนั่นดี แถมยังรู้เรื่องของเธอละเอียดยิบ “ทำไมมึงรู้เรื่องยัยนั่นดีจังวะ?”
“เอ่อ…”
“มึงไม่ได้เรียนที่ GBAC แต่ทำไมรู้เรื่องภายในละเอียดยิบ?” ผมกดดันมันอีกรอบ ไอ้พีชทำท่าอึกอักพลางยกเหล้าขึ้นกระดกเพื่อกลบเกลื่อน “อย่าบอกนะว่ามึงแอบชอบยัยจอมโหดนั่น?”
“...”
นั่นไง… ใบ้แดกขนาดนี้ชัดเลยครับ!
“หึ! ถ้ามึงชอบยัยนั่นอยู่ละก็กูขอแนะนำ…เลิกคิดซะ”
“ทำไมวะ?” ไอ้พีชขมวดคิ้วข้องใจแถมยังมองผมด้วยสายตาแปลก ๆ อีกต่างหาก นี่เป็นครั้งแรกในรอบสามปีเลยมั้งที่มันใช้สายตาไม่เป็นมิตรมองผมแบบนี้
“เพราะยัยจอมโหดนั่น…”
“...”
“กูจอง…”
- Writer
