ห้องโฟร์เบียร์
“มานี่เลยยัยจิน! แกหายไปไหนมาเกือบอาทิตย์? สารภาพมาเดี๋ยวนี้เลยนะยัยบ้า!”
ฉันถอนหายใจเหนื่อย ๆ ขณะเดินตามแรงลากของเตกีล่า คิดไว้แล้วเชียวว่าจะต้องโดนยัยควีนตัวร้ายสอบสวนแน่ ๆ แล้วดูสายตาสนใจใคร่รู้จากอีกสองสาวในกลุ่มโฟร์เบียร์สิ ทำไมต้องมองกันด้วยสายตาจับผิดขนาดนั้นเนี่ย
“พวกเราเป็นห่วงแกมากนะจิน หายไปไหนมาไหนทำไมไม่โทรบอกอ่ะ ไลน์มาก็ยังดี” อนิซวางโทรศัพท์ในมือลงโดยที่สายตายังจับจ้องมาทางฉัน
“ใช่! พวกเราทั้งไลน์ ทั้งโทรก็ไม่ติด ยิ่งรู้ข่าวเรื่องมาตินถูกทำร้ายจนเข้าโรงพยาบาลก็ยิ่งเป็นห่วงแก”
ฉันขมวดคิ้วนิด ๆ ขณะหันมองลิเคียวเมื่อพูดถึงมาตินี่ ตั้งแต่กลับมาจากที่นั่นฉันก็ไม่ได้ตามข่าวคราวของมาตินี่เลย ไม่รู้ว่าป่านนี้หมอนั่นจะเป็นยังไงบ้าง ถึงจะโดนแทงแค่เฉียด ๆ ก็เถอะ แต่เล่นโดนซ้อมจนสลบคาที่ซะขนาดนั้น ท่าทางจะอาการหนักเอาการ
“หมอนั่นเป็นไงบ้าง?”
“ไม่ต้องไปห่วงหมอนั่นห
