ฉันลืมตาตื่นขึ้นมาพร้อมกับความปวดร้าวไปทั่วทุกส่วนของร่างกาย ฉันจดจำมันได้ทุกอย่างว่าเมื่อคืนถูกทำอะไรลงไปบ้าง ฉันจำได้…ว่าถูกไอ้สารเลวนั่นทำระยำกับร่างกายตัวเองไปกี่ครั้ง!!
มันเหมือนตกนรกทั้งเป็น ทั้งทรมานและวาบหวามไปพร้อม ๆ กัน ฉันเกลียดความรู้สึกน่าขยะแขยงนั้นชะมัด เพราะโดนไอ้ยานรกนั่นเล่นงานอย่างหนักจึงทำให้ร่างกายฉันมันไม่ใช่ของฉันอีกต่อไป มันอยู่เหนือการควบคุมทุกอย่าง ฉันอยากจะต่อต้าน อยากจะขัดขืน และอยากจะฆ่าเขาให้ตายอย่างสาสม!
แต่มัน…ก็ฝืนอะไรไม่ได้เลย… ต้องปล่อยร่างกายให้ไอ้สารเลวนั้นทำระยำซ้ำแล้วซ้ำเล่า ปากเขาก็พร่ำบอกว่าทำไปเพราะช่วยฉันให้หายทรมานจากยานรก แต่สิ่งที่ร่างกายฉันได้รับจากสัมผัสระยำนั่นมันยิ่งกว่าตกนรกเสียอีก!
“เวรเอ๊ย!!” พอขยับตัวลุกขึ้นนั่งก็ต้องสบถออกมาเสียงดัง ความรู้สึกเจ็บแสบช่วงกลางลำตัวทำให้ต้องทิ้งตัวลงนอนบนที่นอนอีกครั้ง ฉันเงยหน้าขึ้นพลางกัดฟันแน่น สอง
