“กินข้าวกินยาซะจะได้หายเร็ว ๆ”
ข้าวต้มชามใหญ่ถูกวางลงตรงหน้าพร้อมแก้วน้ำและยาอีกสามเม็ด ฉันหลุบตาลงมองด้วยสายตานิ่งเรียบก่อนจะเลื่อนสายตาขึ้นมองคนตัวสูงด้านข้าง ซีเคร็ททิ้งตัวนั่งลงบนเก้าอี้ข้างเตียงเช่นเดิมพลางใช้สายตาคมเข้มจับจ้องฉัน ถ้าคิดว่าฉันจะยอมทำตามคำสั่งของเขาง่าย ๆ ล่ะก็… คิดผิดแล้ว!!
เพล้ง!
“ฉันไม่กิน!!”
ซีเคร็ทเลื่อนเก้าอี้หลบรัศมีของถ้วยชามที่กระเด็นไปทางเขาก่อนจะตกแตกกระจายเต็มพื้นด้วยฝีมือของฉันเอง เขายืนจ้องมันนิ่ง ๆ ก่อนจะเลื่อนสายตาขึ้นสบกับแววตาเกลียดชังของฉัน เขาดูจะหงุดหงิดไม่น้อยเลยล่ะถึงได้ยืนขบกรามแน่นแถมยังมองกันด้วยสายตาดุดัน
“จะเอาอย่างนี้ใช่ไหม? คิดจะต่อต้านฉันเหรอยัยโหด? ได้… ถ้าเธอไม่ยอมกินข้าว… งั้นฉันจะกินเธอแทน!!”
ไม่พูดเปล่าเขากลับเดินเข้ามาหาฉันด้วยความรวดเร็ว เรียกว่ากระโจนเลยดีกว่า! และเพราะฉันไม่ทันตั้งตัวแถมยังไม่มีเรี่ยวแรงจะป้องกันตัวจึงทำให
