Aslıhan'ın anlatımıyla
Gözlerim mutluluktan ve hüzünden yaşarıyordu bu kez. Önümdeki bu iki değerli insan birbirlerine o kadar iyi geleceklerdi ki ! Yaralarını birlikte saracak, birbirlerine merhem olacaklardı.
Timuçin o kadar güçlü duruyordu ki, öyle sert görünüyordu ki, altından böyle şeyler çıkacağını hayatta tahmin edemezdim... Ailesi kendi hayatları için dünyaya getirdikleri evlatlarını, tıpkı eskiyen bir eşya gibi bir başkasına vermişlerdi.
Bunca zaman yurtta büyüyüp herkese abilik mi yapmıştı yani ? Sibel'e olan duygularını bu yüzden mi bu kadar geç fark etti ?
Sibel ise hala bir cevap bekliyordu. Timuçin bu söz ve görüntü karşısında dut yemiş bülbüle dönmüştü. Bahçe kapısında annem, yengem ve müge duruyordu. Sibel'in son cümlesini onlar da duymuştu.
Timuçin ayağa kalkıp Sib
