İş çıkışı eve dönerken apartmandan içeri girecekken kolumdan tutan elle havaya sıçramıştım. Tamer’i gördüğümde son olanlardan sonra korkmuştum. Hiç yorulmadan bir de evimi öğrenmek için takip etmişti. Kolumu geri çekmeye çalıştım ama izin vermedi ve yanında çekerek apartmana girdi.
Dış kapıyı kapattığında sokaktan gelen seslere engel olmuştu. ‘’Cemile’yi arayıp ne yapmaya çalışıyorsun?’’
‘’Ne yaptığım açık değil mi?’’ dedim öfkeyle. ‘’Defol git.’’ Göğsünden itip hızlı adımlarla asansöre yaklaştım ama en üst kattaydı ve gelene kadar beklemem gerekecekti. Merdivenleri çıkmaya başladığımda ardımdan gelip gitmeme engel oldu.
‘’O aklından geçeni yapmayacaksın anladın mı beni?’’
‘’Sana ne!’’ diye bağırdım. Bağırmaya devam edecektim ama ağzımı kapatmıştı. Tabii birilerinin duymasından korkuyo
