ช่วงเที่ยงของวันที่อัคคีราห์เดินทางเข้าบริษัทเพื่อเตรียมประชุม จวนเกือบสายเพราะอยากจะขย้ำคนป่วยให้สบายตัว แต่พอได้เห็นสีหน้าดูอ่อนเพลีย เขาก็เลยทดไว้ก่อนค่อยเคลียร์วันหลังรวดเดียว
ใบหน้าคมคายฉาบไปด้วยความเย็นชา สายตาและท่าทางน่าเกรงขามจนพนักงานที่ผ่านไปมาไม่กล้าสบมอง
ก่อนเริ่มประชุมสิบห้านาที อัคคีราห์เรียกหาเลขาเรนให้เข้ามาพบ เมื่อประตูเปิดออกแววตาสีเข้มก็เปรยขึ้นมองเธอด้วยสีหน้าตึงเครียด
“คุณอัคคีเรียกฉันมาพบมีอะไรหรือเปล่าคะ” เรนค้อมศีรษะลงพร้อมวางมือประสานไว้ด้านหน้าเข้าหากัน
“ให้ชินกรจับตาดูณิชาเอาไว้” อัคคีราห์เอ่ยเสียงเรียบ สีหน้าตายด้านต่างจากตอนอยู่บนเตียงอย่างสิ้นเชิง
ถึงแม้ว่าพวกเขาจะลึกซึ้งในเรื่องของเซ็กซ์ แต่มันก็ไม่ได้แปลว่าคนใจแข็งกระด้างอย่างอัคคีราห์จะยอมเธอเสียทุกอย่าง ตราบใดที่ณิชายังเป็นเพียงแค่ภรรยาในนาม เขาก็คงไม่อาจวางใจเธอได้
“คะ ทำไมล่ะคะนาย” เรนทำหน้าตกใจไม
