ปึก
เสียงวางกระเป๋าราคาหลักล้านลงบนอ่างล้างหน้าอย่างไม่สบอารมณ์ ก่อนตามมาด้วยเสียงถอนหายใจหนักจากแรงแค้นที่วาวโรจน์ขึ้นในแววตาหญิงสาว
ณิชาเงยหน้ามองภาพสะท้อนของตัวเองผ่านกระจก หลังขอตัวมาเข้าห้องน้ำตอนงานเริ่มได้ราวครึ่งชั่วโมง เพราะทนต่อความอึดอัดในใจตัวเองเอาไว้ไม่ไหว
ใครอีกคนโกหกได้หน้าตาย หากจะทำให้คายความลับคงไม่ใช่เรื่องง่ายแน่นอน
“อดทนไว้..” น้ำเสียงเจือรอยสะกดกลั้นความโกรธแค้น ทำให้สายตาของณิชาแปรเปลี่ยนเป็นแข็งกร้าว
เธอมองเงาสะท้อนที่ไม่มีเค้าโคลงความเป็นตัวเองด้วยความละเหี่ยใจ สัมผัสรอยจูบที่ดิบเถื่อนของอัคคีราห์ยังฝังอยู่ในความทรงจำ โดยที่เธอต้องทำด้วยความสมยอม
ไม่คิดมาก่อนว่าต้องลงทุนถึงขั้นนี้..
แต่เวลานี้สำหรับณิชาไม่ว่าต้องแลกด้วยอะไรถ้ามันทำให้ความจริงปรากฏ ..เธอยอม
ณิชาสูดลมหายใจเข้าเต็มปอดแล้วผ่อนปรนออกมาเฮือกใหญ่ ขับไล่ความประหม่าและสายตาของเธอคนเดิมให้เลือนหายไป
