ประโยคที่เอ่ยด้วยถ้อยคำเสียดสีผ่านน้ำเสียงเย็นเยือก ทำให้ร่างบางตัวแข็งทื่อไม่กล้าขยับตัวไปไหน
นัยน์ตาคู่สวยวูบไหวไปมาเมื่อสัมผัสได้ถึงความเย็นจากเครื่องเพชรราคาแพงบนลำคอ จินตนาการภาพไม่ออกเลยว่ากลไกของอาวุธจะเข้ากับเครื่องประดับได้ยังไงกัน
หากทว่า..
“ฉันล้อเล่น” อัคคีราห์หลุดขำพรืด หลังได้เห็นณิชาตื่นกลัวจนเก็บสีหน้าไม่อยู่
“อัคคีราห์” ณิชายิ้มแก้เก้อกลบเกลื่อน “ทำไมชอบแกล้งฉันจังเลย”
“ก็เธอมันน่าแกล้ง”
“แต่ฉันกลัวจริงนะ มีของแบบนั้นด้วยเหรอไง”
ไม่มีเสียงตอบรับจากอัคคีราห์ เขาเพียงแค่แสยะยิ้มที่เดาความหมายไม่ออก พลางใช้มือเกลี่ยไรผมณิชาที่ปกหน้าออกให้เท่านั้น
สภาพอากาศที่แปรปรวนยังคาดเดาได้ง่ายกว่าใครบางคนแถวนี้เยอะเลย..
จวบจนเวลาของงานสิ้นสุดลงด้วยความอึดอัด ณิชาที่ได้แต่ปั้นหน้ายิ้มแย้มในนามสะใภ้ตระกูลเซียหลงก็เบือนหน้าหนีไปถอนหายใจทิ้งเบาๆ
อีกทั้งยังมีเหล่าแขกเหรื่อที่ผู้เป็น
