ทุกห้วงขณะของเวลาที่หมุนไปโดยที่ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ทำให้ณิชาไม่มีกระจิตกระใจจะทำอะไร สติไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเพราะในหัวเอาแต่พะวงถึงเทียน
อัคคีราห์ทำอะไรเขากันแน่
แล้วทำแบบนี้ไปเพื่ออะไรกัน..
ใบหน้าสวยหวานไร้ซึ่งรอยยิ้ม แม้จะพยายามฝังกลบด้วยการแสดงออกว่าไม่เป็นไรมากแค่ไหน แต่สุดท้ายสายตาของเธอก็ไม่เคยโกหกอยู่ดี
ช่างแต่งหน้าและเหล่าผู้ช่วยที่ต้องเข้ามาซับหน้าดูแลความเรียบร้อยให้ใหม่ต่างก็งุนงง เพราะไม่รู้ว่าสาเหตุคืออะไรที่ทำให้เจ้าสาวป้ายแดงในวันนี้ต้องหลั่งน้ำตา
ทว่าทุกคนก็ไม่มีใครปริปากพูดอะไร นอกจากหันมองหน้ากันอย่างเลิ่กลั่ก อีกทั้งณิชาเองก็นิ่งเงียบไปไม่พูดไม่จาแม้แต่คำเดียว
ป่านนี้เทียนจะเป็นยังไงบ้างเธอไม่อาจรู้ได้เลย..
“คุณณิชา..” น้ำเสียงของสาวช่างแต่งหน้าสั่นไหว หลังเห็นว่าน้ำตาเจ้าสาวยังไหลรินออกมา ทั้งที่สายตาเหม่อลอยคล้ายว่าสติหลุดลอยไปไกล
“คะ”
“ไหวมั้ยคะคุณณิชา”
