ค่ำคืนนี้มันช่างยาวนานเหลือเกิน..
ความแปลกใหม่ที่ได้สัมผัสน่าตื่นตาตื่นใจจนถลำลึกไปโดยไม่รู้ตัว เสียงคำรามต่ำในลำคอดังขึ้นอย่างพอใจ เมื่อปลายลิ้นนุ่มชื้นละเลงเลียลงบนความเป็นชายในส่วนปลายที่ไวต่อสัมผัส
เรือนร่างขาวกระทบแสงจันทร์ยิ่งทำให้ภาพตรงหน้าสวยงามราวกับภาพวาด นัยน์ตาสีรัตติกาลวูบไหวไปกับความไร้เดียงสา แต่กลับทำให้เขาประทับใจไม่น้อยเลย
“อึก”
หยาดน้ำตาเอ่อคลอดวงตาคู่สวยจนเบ้าตาแดงก่ำ อาการคล้ายคนที่อยากจะสำรอกเพราะไม่คุ้นชิน เวลามีสิ่งแปลกปลอมขยับเข้าออกในโพรงปาก ทำให้ณิชาเหลือกตาขึ้นมองอัคคีราห์เวลาเขาสวนสะโพกใส่
“อ่าห์.. พอก่อน” อัคคีราห์ร้องท้วง กลัวจะถึงปลายทางก่อนได้ชิมรสหวานจากหญิงสาว
เขาถอดถอนแก่นกายออกจากโพรงปากนุ่ม พลันรอยยิ้มร้ายก็ผุดขึ้นบนมุมปาก จังหวะที่ได้เห็นดวงตาหวานฉ่ำน้ำของณิชาช้อนขึ้นมอง
“ทำไมเวลาอื่นไม่พูดง่ายๆ แบบนี้บ้าง” ใบหน้าคมคายระบายยิ้มร้ายกาจ สีหน้าบ่ง
