Ateş yanıyordu.
Ama artık ısınmak için değil…
yanmak içindi.
Neva gözlerini, yanan odunların içinde gezdiriyordu.
Sanki her çıtırtı, kırılan bir yalanın sesi gibiydi.
> “Ben kimin kızıyım?”
“Kim beni kucağında sevmediği halde büyüttü?”
“Ve ben kimin günahını tenimde taşıyorum?”
Arya sustu.
Selen sustu.
Ama Rafael… ilk kez konuştu.
---
🩸 RAFAEL’DEN AÇIKLAMA – TENE DEĞİL, GERÇEĞE DOKUNMAK
Rafael odadan çıktı.
Omzundaki kan hâlâ akıyordu ama gözleri daha derindi.
Neva’ya yaklaştı.
Önünde diz çöktü.
> “Ben seninle yattım, Neva.
Ama kimin kızısın bilmiyordum.
Bunu bilseydim... yine yapardım.”
Neva şokla geri çekildi.
> “Ne diyorsun sen?”
“Senin içindeki karanlık, beni temizledi.
Senin gözyaşın, bana annemi unutturdu.
Ve tenin...
bana ilk kez kimseye ait olmadığ
