ZAMAN: Düellodan birkaç saat sonra
---
Geceydi.
Ama ten hâlâ yanıyordu.
Neva, Rafael’in baş ucundaydı.
Eli, Rafael’in avcunun içinde.
Ama ikisinin arasında artık yalnızca arzu değil… kan vardı.
Ve o kan… aynı damardan mıydı, değil miydi? sorusu, Rafael’in ruhunu kemiriyordu.
---
💔 RAFAEL’İN İÇİNDEN – YASAK BİR ŞÜPHE
Rafael içinden konuşuyordu:
> “Eğer o benim kızımsa…
Ben ne yaptım?”
“Eğer o benim kızımsa…
Ben nasıl hâlâ onu sevebiliyorum?”
Bir adam kendini affedebilir...
Ama bir baba… kendi kızını arzulamayı affedemez.
---
🩸 HELENA’NIN İTİRAFI – GERÇEĞİN İLK KAPI ARALIĞI
Helena gece koridorda yürürken, Arya’nın kapısını çaldı.
Ses tonunda soğuk bir alay vardı.
> “Kraliçem.
Hâlâ tahtta mısınız?”
Arya:
“Helena, konu neyse kısa konuş.”
Helena gülümsedi:
“Bunu
