ZAMAN: Kan testi sonucunun açıklandığı gece
---
Zarf açıldı.
Ama içerik konuşmadı.
Çünkü içerideki her kelime… bir lanetti.
Rafael, kâğıda bir saniye baktı.
Sonra kâğıdı şöminenin içine fırlattı.
Alev aldı.
Ve gözleri yanarken, Neva’nın gözleri dondu.
---
🩸 NEVA – “NE DİYORDU O KÂĞIT?”
Neva, Rafael’in göğsüne bastırarak sordu:
> “Doğruyu söyle.
O kâğıt ne yazıyordu?
Benden kaçarak mı, bana sarılarak mı kurtulacaksın?”
Rafael gözlerini kapadı.
Nefes aldı.
Ve kelimeleri kan gibi damlattı.
> “O kâğıtta ‘evet’ yazıyordu.
Sen benim kızımsın.”
---
🖤 NEVA’NIN GÖZÜNDEN YAŞ DEĞİL, ALEV AKIYOR
Bir sessizlik…
Bir titreme…
Sonra Neva'nın tokadı.
Ama tokat, onu itmek için değil… kendi içinden çıkmak içindi.
> “Seninle yattım.
Sana aşık oldum.
Ve şimdi babam olduğunu
