ทันทีที่เดินทางมาถึงสนามบิน คาริบก็แยกตัวไปตรวจความเรียบร้อยเกี่ยวกับเอกสารการเดินทางและการรักษาความปลอดภัย ผ่านไปสักพักก็เดินกลับมาด้วยสีหน้าไม่สู้ดีนัก
“ท่านอาซิซครับ เหมือนว่าเราจะมีปัญหา”
“มีอะไร?” คิ้วเข้มย่นเข้าหากันขณะมองหน้าลูกน้องคนสนิท
คาริบเสตามองไปทางสโรชาที่กำลังนั่งดูดชานมไข่มุกอยู่อีกด้านโดยมีบอดี้การ์ดสี่คนยืนล้อมเธอไว้
“ทำไม? สโรชามีปัญหาอะไร” คนที่จับสังเกตได้ว่าลูกน้องมองไปที่ใครบางถามขึ้นด้วยความหงุดหงิด
“ท่านดานาขอเดินทางไปพร้อมกับเราครับ”
“…” พอได้ยินชื่อภรรยาเก่า บรรยากาศรอบตัวชีคหนุ่มก็เย็นยะเยือกขึ้น ใบหน้าและแววตาไร้อารมณ์ราวกับเป็นคนละคนกับเมื่อครู่
“เห็นว่าเที่ยวบินดีเลย์หลายชั่วโมง เลยจะขอกลับพร้อมเราครับ” แน่นอนว่าเจ้านายเขาต้องเช่าเครื่องบินแบบเหมาลำเพราะถือความเป็นส่วนตัวเป็นหลัก นอกจากนี้ยังรักษาความปลอดภัยได้ง่ายกว่าเพราะไม่มีคนนอกมาร่วมใช้บริการด
