สโรชาส่งเสียงเจื้อยแจ้วไม่หยุดขณะลีมูซีนคันหรูขับเคลื่อนไปตามท้องถนนราบเรียบ ยิ่งออกห่างจากคฤหาสน์มากเท่าไร สองฝั่งของท้องถนนก็เริ่มโล่งแจ้งมากขึ้นเท่านั้น ต้นไม้ใบหญ้าเริ่มน้อยลงเรื่อย และมีผืนทรายกว้างใหญ่มาแทนที่ บ้างก็เป็นภูเขาหินสูงชันไร้พืชพรรณสีเขียว
“ที่นี่ฝนตกบ้างไหมคะ มันดูแห้ง ๆ นะ” ขามาสโรชามัวแต่หลับเลยไม่ได้ดูสภาพแวดล้อมด้านนอก ตอนนี้ได้ออกมาอีกครั้งพอได้เห็นเต็มตาแล้วก็แปลกใจ
“ฝนเหรอ…” ชีคหนุ่มเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะแค่นหัวเราะเบา ๆ ให้คนข้างกาย “ที่นี่ฝนตกน้อยมาก ๆ หรือแทบไม่ตกเลย”
“ห๊ะ?”
“เอมิเรสต์มีสองฤดู คือร้อนกับหนาว ช่วงเปลี่ยนฤดูจะมีพายุทราย อุณหภูมิของที่นี่ส่วนมากก็ประมาณสามสิบหกถึงห้าสิบห้าองศา ทุกอย่างเลยดูแห้ง ๆ เหมือนที่เธอว่านั่นแหละ”
“แล้วมีที่เที่ยวให้พรีมไปจริง ๆ ใช่ไหมคะ ไม่ใช่มีแต่ทรายให้ดูนะ”
“ก็มีพิพิธภัณฑ์โบราณ ทะเล อ่าว ผับ บาร์ สวนสาธารณะ ห้างสร
