ร่างอรชรเดินลงจากลีมูซีนคันงามเมื่อสารถีวิ่งมาเปิดประตูให้ สโรชาเบิกตากว้างทั้งยังรีบไปหลบอยู่หลังคนตัวสูงเมื่อเห็นสถานที่ที่เขาพามา
“เป็นอะไร” ชีคหนุ่มหันกลับไปมองร่างน้อยที่งุดหน้าลงทั้งยังยกกระเป๋าใบจิ๋วขึ้นมาปิดบังใบหน้า
“นี่มันโรงแรมของพ่อพรีมนี่คะ” ร่างน้อยแยกเขี้ยวขู่คนตรงหน้าเพราะเขาไม่บอกเธอก่อนว่าจะพามาที่นี่ “ถ้ามีคนจำพรีมได้ขึ้นมาจะทำยังไง”
“ปกติพนักงานทั่วไปก็จำหน้าเจ้านายไม่ได้อยู่แล้ว ยิ่งพนักงานบริการ ไม่ใช่ระดับผู้บริหารหรือตำแหน่งสูง ๆ ก็ไม่มีใครรู้จักเจ้านายตัวเองหรอก” เสียงทุ้มว่า ซึ่งก็เป็นอย่างที่เขาบอกจริง ๆ
“…จริงเหรอคะ” คนที่ไม่เคยทำงานถามเสียงเบา
“ฉันจะโกหกเธอทำไม”
เมื่อสบายใจแล้วสโรชาก็เดินไปพร้อมกับเขาโดยที่ข้างหน้ามีบอดี้การ์ดสองคนเดินตามไปก่อน และข้างหลังก็มีคาริบกับบอดี้การ์ดอีกคนเดินตามมาติด ๆ
“ว่าแต่พาพรีมมาที่นี่ทำไมคะ” ร่างน้อยหันไปถามคนข้างกายเมื่
