ตื่นขึ้นในร่างท่านหญิงตัวร้าย

ตอนที่ 3 พ่อค้าหนุ่มผู้ลึกลับ

การเดินทางผ่านป่าไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับ อลิซ ในร่างของ เลดี้เซเรน่า เธอไม่เคยต้องเดินเท้าไกลขนาดนี้มาก่อน เสื้อผ้าที่ดูเรียบง่ายก็ยังคงเป็นผ้าเนื้อดีเกินกว่าจะกลมกลืนกับชาวบ้านธรรมดา แถมรองเท้าหนังนุ่มๆ ที่เธอสวมใส่ก็ไม่ได้ถูกออกแบบมาเพื่อการเดินป่าที่ขรุขระ รอยขีดข่วนและคราบสกปรกเริ่มปรากฏบนชุดที่ครั้งหนึ่งเคยหรูหรา

เมื่อตะวันคล้อยต่ำลง อลิซก็เริ่มรู้สึกเหนื่อยล้าและหิวโหย เธอพบลำธารเล็กๆ แห่งหนึ่ง จึงตัดสินใจหยุดพักดื่มน้ำและเช็กสัมภาระ

“เฮ้อ… ชีวิตคุณหนูมันก็ดีอยู่หรอก แต่ถ้ามาอยู่ในร่างตัวร้ายที่โดนไล่ฆ่าแบบนี้ก็ไม่ไหวนะ” เธอพึมพำกับตัวเอง

คืนแรกในป่าผ่านไปอย่างยากลำบาก อลิซไม่เคยนอนบนพื้นแข็งๆ แบบนี้มาก่อน เสียงสัตว์กลางคืนทำให้เธอสะดุ้งตื่นอยู่หลายครั้ง แม้จะหลับๆ ตื่นๆ แต่ความมุ่งมั่นที่จะมีชีวิตรอดก็ทำให้เธอแข็งใจก้าวเดินต่อไป

เช้าวันรุ่งขึ้น อลิซเดินเลียบป่าไปเรื่อยๆ จนกระทั่งได้ยินเสียงอึกทึกครึกโครมจากเบื้องหน้า เธอเร่งฝีเท้า และในที่สุดก็มองเห็นกำแพงเมืองที่สร้างจากหินสูงใหญ่เบื้องหน้า นี่คือ เมืองพอร์ตเวลล์ เมืองชายแดนเล็กๆ ที่เธอตั้งใจจะมาพักพิง

อลิซพยายามเดินปะปนไปกับกลุ่มชาวบ้านที่กำลังเดินทางเข้าเมือง เธอใช้ผ้าคลุมศีรษะและใบหน้าให้มากที่สุดเพื่อไม่ให้ใครสังเกตเห็น และพยายามทำตัวให้ดูเหมือนชาวบ้านธรรมดาที่สุดเท่าที่จะทำได้

แต่แล้ว ขณะที่เธอกำลังเดินผ่านตลาดที่คลาคล่ำไปด้วยผู้คน จู่ๆ ก็มีชายคนหนึ่งวิ่งเข้าชนเธออย่างจัง จนถุงผ้าใส่เงินของเธอหล่นลงพื้น และชายคนนั้นก็ฉกฉวยมันไปอย่างรวดเร็ว

“เฮ้ย! หยุดนะ!” อลิซร้องลั่นด้วยความตกใจและโมโห แต่ชายคนนั้นก็วิ่งหายไปในฝูงชนอย่างรวดเร็ว เธอพยายามจะวิ่งตาม แต่ด้วยความอ่อนล้าจากการเดินทางและชุดที่ไม่เอื้ออำนวย ทำให้เธอเสียหลักจะล้ม

ก่อนที่เธอจะล้มลงไปกองกับพื้น มือแข็งแรงมือหนึ่งก็เข้ามาประคองเธอไว้ ชายหนุ่มผู้นั้นมีผมสีดำขลับ ดวงตาสีน้ำตาลเข้ม ใบหน้าคมคาย และรอยยิ้มกรุ่มกริ่มประดับอยู่บนใบหน้า เขาดูมีอายุราว 20 ต้นๆ และสวมชุดผ้าลินินสีเข้มที่ดูทะมัดทะแมง

“คุณหนูไม่เป็นอะไรใช่ไหมครับ” เสียงทุ้มนุ่มเอ่ยถาม

อลิซพยักหน้าเล็กน้อยด้วยความอับอาย แต่สายตาของเธอก็ยังคงมองหาชายที่ขโมยเงินของเธอ

“ขโมย มันหนีไปแล้ว…” เธอพึมพำอย่างหมดหวัง เธอเหลือเงินไม่มากนัก และที่สำคัญ เธอไม่รู้จักใครในเมืองนี้เลย

ชายหนุ่มที่ช่วยเธอเห็นสีหน้าสิ้นหวังของเธอ เขามองตามทิศทางที่ชายขโมยวิ่งไปครู่หนึ่ง แล้วก็หันกลับมาส่งยิ้มให้เธออีกครั้ง

“ไม่ต้องกังวลครับ” เขาพูดด้วยน้ำเสียงสบายๆ “เดี๋ยวผมจัดการเอง”

ก่อนที่อลิซจะได้เอ่ยปากอะไร ชายหนุ่มคนนั้นก็พุ่งตัวหายเข้าไปในฝูงชนอย่างรวดเร็ว อลิซยืนมองอย่างงุนงง ไม่ถึงห้านาทีต่อมา เขาก็กลับมาพร้อมกับถุงผ้าของเธอ!

“คุณ…” อลิซมองเขาอย่างตกตะลึง “คุณไปเอาคืนมาได้ยังไง?”

ชายหนุ่มส่งถุงผ้าคืนให้เธอพร้อมกับยิ้มกว้าง “พอดีผมรู้จักเส้นทางลัดในตลาดนี้นิดหน่อยน่ะครับ” เขาเหลือบมองชุดที่เปื้อนฝุ่นของเธอ “ดูท่าคุณหนูจะเพิ่งเดินทางมาไกลใช่ไหมครับ? ถ้าไม่รังเกียจ ให้ผมแนะนำที่พักดีๆ ในเมืองนี้ไหมครับ”

อลิซมองชายหนุ่มตรงหน้าอย่างพิจารณา เธอจำเขาได้! นี่คือ คล้าว พ่อค้าหนุ่มพเนจรผู้ลึกลับ ตัวละครประกอบที่ปรากฏตัวในนิยายเพียงไม่กี่ฉาก แต่เขาก็เป็นคนดีและมีเส้นสายพอสมควร

“ขอบคุณมากนะคะ… คุณคือ?” อลิซแกล้งถาม

“คล้าวครับ” ชายหนุ่มแนะนำตัว “ยินดีที่ได้รู้จักครับคุณหนู… ไม่ทราบว่าคุณหนูมีชื่อว่าอะไร?”

อลิซลังเลเล็กน้อย เธอจะบอกชื่อเลดี้เซเรน่าออกไปเลยดีไหม หรือจะสร้างชื่อใหม่ให้ตัวเองดี? แต่จากท่าทางของคล้าว เขาดูเหมือนจะไม่รู้จักเลดี้เซเรน่ามากนัก และเขาดูเหมือนคนธรรมดาที่ไม่ได้เกี่ยวข้องกับราชวงศ์หรือกลุ่มอำนาจในเมืองหลวง

“ฉันชื่อเซเรน่าค่ะ” เธอตัดสินใจตอบไปตรงๆ แต่เลือกที่จะไม่บอกชื่อสกุล “ฉันเพิ่งเดินทางมาที่นี่ และกำลังหาที่พักอยู่พอดี”

คล้าวพยักหน้า “ถ้าอย่างนั้นก็ตามผมมาได้เลยครับ ที่โรงเตี๊ยม ‘ม้าคะนอง’ มีห้องพักที่สะอาดและปลอดภัย ราคาไม่แพงด้วย”

อลิซตัดสินใจตามคล้าวไป เธอรู้ว่าเธอต้องเริ่มต้นสร้างชีวิตใหม่ที่นี่ และคล้าวผู้รู้จักเมืองนี้เป็นอย่างดี อาจจะเป็นกุญแจสำคัญที่จะช่วยให้เธอเอาตัวรอดในโลกใบนี้ได้

ในขณะที่เดินตามหลังคล้าวไปตามตรอกซอกซอย อลิซก็เริ่มวางแผนในใจ เธอมีความรู้มากมายจากโลกเดิมที่สามารถนำมาใช้สร้างเนื้อสร้างตัวในโลกนี้ได้ และคล้าว… เขาคือพันธมิตรคนแรกที่เธอจะได้สร้างขึ้นมาในชีวิตใหม่นี้