Under The Rose: THE MAFIA'S FORBIDDEN DESIRE ( SPG )

NOTE TO EVERYONE: The story you are about to witness is purely a figment of the playful imagination of its creator. If there is any resemblance to real life—it is unintentional and purely coincidental. This story contains content that is not suitable for young readers. It is intended only for those who are eighteen years of age and older. ▪️▪️▪️ Pagkatapos ng pambansang awit ng Pilipinas—nagsalita nang muli ang announcer. "Mga gaffer, mga handler' mag-uumpisa na ang ating bakbakan kaya't aking tinatawagan ang lahat na magsipaghanda na. 1-2-3, 1-2-3, mga handler maglimber na!" "Tasia, uy' sigurado tiba-tiba ka na naman ngayong gabi." mula sa kinauupuan nila, naghahanda na sina Anastasia kasama ang pinsan nitong si Rome upang magtawag na ng mga pusta. "Sana nga pinsan, dahil kailangan na kailangan ko ngayon ng pera. Alam mo na, kailangan ko para sa mga thesis ko." saad naman ni Anastasia sa pinsan. "Hayaan mo insan, kapag ako kumumbra ng malaki-laki ngayong gabi—ibibigay ko sa'yo ang iba. Kaya mo 'yan insan, ikaw pa!" sabay yugyog nito sa balikat ni Anastasia. "Salamat insan ah' mabuti kapa mabait ka sa amin ni Vincent, samantalang mga iba nating mga pinsan, ang tingin sa akin isang basahan." garalgal ang boses na wika niya kay Rome. "Ano kaba, huwag mo na silang pansinin. Inggit lang ang mga iyon sa'yo Tasia, kaya ganyan na lang ang turing nila sayo. Biruin mo iyon, mala- disney princess ang beauty mo, samantalang sila' kamukha ni Drizella, hahahah!" "Sira ka talaga Rome, sino ba ako—ako si Anastasia hindi ba' ang evil step-sister ni Cinderella? Lokong ito!" nagkatawanan na lamang sila. "Wala pa bang pwedeng ilaban sa mga manok mo insan?" "Wala pa eh, tag-lugon ngayon." sagot naman ni Tasia bago ito tumayo at naglakad-lakad papunta sa mga upuan upang magtawag ng mga pusta ng mga mananaya. At dito nga nag-umpisa na ang bakbakan at handang-handa na siyang kumubra ngayong gabi. Pinakamalaking porsyento niya, 15 percent' pero dipende parin iyon sa mga mananaya. "Ikaw bro, sa pula o sa puti?" "Sa pula lodiyes?" "Tasia, sampu-anim, sa pula!" "Okay kuya, sampu-anim, sampu-anim!" "Dublado, dublado, sa puti!" "Lodiyes! Lodiyes!" huminga siya ng malalim, hindi siya magkamayaw sa pagtawag ng mga pusta. "Sinong tataya sa liyamado?" muli ay tawag niya. "Tasia, dehado ako, tres!" "Salamat kuya, dehado, dehado!" "Insan, ano kumusta' nakakarami kana ba?" "May kaunti narin insan, pero sana madagdagan pa." tugon naman niya sa pinsan niya. "Itago mo ang ibang kita mo insan ah, mamaya niyan pag-uwi mo' baka kunin na naman lahat ni Tiyang ang lahat ng kinita mo." ito palagi ang kabilin- bilinan sa kanya ni Rome. "Oo insan, huwag kang mag-alala dahil nagtatabi talaga ako. Salamat ah," saka siya tipid na ngumiti. Ganito umiikot ang buhay ni Anastasia. Ginagawa niya ang lahat para siya ay makapag-aral at upang matustusan ang mga pangangailangan nilang magkapatid. ANASTASIA POV: Nakatayo ako mula sa isang tapat ng pintuan habang panay ang panginginig ng aking mga tuhod. Pagkahawak ko ng seradura ng pintuan, ganoon na lamang din ang panginginig ng aking mga kamay. Huminga ako ng malalim. Pilit kong pinapakalma ang aking sarili dahil nandito na ako at hindi na ako pwedeng umatras pa. "Lord, ikaw na sana ang bahala sa akin. Parang-awa niyo na Ama' tulungan mo akong maitawid ko ang gabing ito para kay Vincent, para sa nag-iisang kapatid ko." Nakapikit ako habang panay ang dasal ko. Sa isang exclusive na bar sa lungsod ng Tuguegarao, ako ay pumasok. Mula sa entrance pa lamang nito ay iba't-ibang klaseng na ng mga tao ang aking nasilayan. May mga kabataan na nagsasayawan—mga kabataang bangag na sa nakalalasing na inumin at may mga humihitit pa ng mga sigarilyo mula sa isang gilid. Ganoon na lamang ang takot ko—dahil unang beses pa lamang akong nakapasok sa ganitong klase ng bahay aliwan. Eksaktong alas diyes na ng gabi, dapat ay nasa isang sabungan ako ngayon kung saan ako nagtatrabaho bilang isang handler o iyong naghahanda at nagkokondisyon sa mga manok panabong at kung minsan naman ay isang gaffer o iyong tagalagay ng tari ng mga manok na isasabak sa laban. Madami akong trabaho sa loob ng cockpit arena. Lahat ng pwedeng pagkakitaan doon pinasok ko—pagiging isang kristo o iyong taga tawag ng pusta kung sa meron ba o sa wala, sa pula ba o sa puti at kung minsan naman ay isang kasador o iyong taga- kasa ng mga pusta. Big-time derby ngayon ngunit dahil sa matinding pangangailangan ko—nandito ako upang matugunan at mailigtas ko ang buhay ng kapatid ko. Kahit anong mangyari' kahit pa lumuhod ako sa harapan ni Congressman ngayong gabi gagawin ko—maisalba ko lamang ang buhay ng kapatid ko. Nandito ako dahil dito ang usapan namin ng tauhan ni Congressman—kung saan bibigyan ko ito ng serbisyo ko ngayong gabi. Pagkabukas ko ng pintuan' ganito kaagad ang bumungad sa akin. Isang silid na may kulay pulang ilaw, malamlam lamang iyon sa aking paningin at mula sa aking kinatatayuan ay puro ungol ng mga nasasarapang mga tao ang aking naririnig. "Can you go faster? Ohhhh, that's good! Like that, ahhhhh! Faster!" "Ohhhh... Sweetie, it's so deep, ahhhh..." "Keep going, grind more! So good! Yeah, f*****g good!" ungol muli ng isang lalake. "Ahhhh! Ahhhh... I'm going faster and faster sweetie, ohhhh! Would you like more? Hmmm..." humihiyaw ang babae habang ito ay patuloy sa pagtaas- baba sa ibabaw ng isang lalakeng nakahiga. Napalunok ako. Diyos ko, s*x den ba itong napasukan ko? Tanong ko sa aking sarili. Mula sa pintuan kitang-kita ko ang isang babaeng hubo't hubad habang panay ang paggiling nito sa ibabaw ng isang lalakeng nakahiga na wari mo'y nakasakay sa isang kabayo. Napatakip kaagad ako ng aking bibig upang ako'y huwag makalikha ng anumang ingay. Nasusuka na ako ng mga sandaling iyon at nagmamadali akong umtras palabas ng pintuan dahil talagang pakiramdam ko babaliktad na ang sikmura ko. "A-ayaw ko na! Hi-hin-di ko yata kakayanin ang ganoong bagay." Saad ko habang hawak-hawak ko ang seradura ng pintuan na kaagad kong isinara. Sumandal ako sa dahon ng pintuan at kinuha ko ang number plate na ibinigay sa akin ng service area. Mukhang nagkamali yata ako ng napasukan kong kwarto. "Diyos ko po, ano'ng gagawin ko?" Muli ay napapapikit na saad ko. Kailangan ni Vincent ng malaking halaga upang ito'y maoprehan sa kanyang ulo. May down syndrome ang kapatid ko at ngayon ay napag-alaman kong may acquired hydrocephalus din ito. Shunt placement surgery, ito ang kailangan ng kapatid ko. Ayon sa doktor na sumuri kay Vincent—nakuha daw niya ito dahil sa head trauma. Palaging nababagok ang ulo ng kapatid ko lalo na sa tuwing inaatake siya ng kanyang epilepsy. Higit limampung-libong piso ang kakailanganin niya sa opersyon—maliban pa sa ilang mga procedures na gagawin sa kanya at sa mga gamot na kakailanganin pa niya. Tuliro ako dahil hindi ko malaman kung saang kamay ng Diyos ako kukuha ng ganoong kalaking halaga. Sunod-sunod na dagok ang dumating sa buhay naming magkapatid. Sabay na nawala ang aming mga magulang dahil sa isang vehicular accident. Naiwan sa akin ang lahat ng responsibilidad upang buhayin at alagaan ang nag-iisa kong kapatid. Ako si Anastasia Villegas, dalawamput- isang taong gulang at ako ay nasa ika-apat na taon na sa kolehiyo at kumukuha ng kursong Agrikultura mula sa isang sikat at pampublikong kolehiyo dito sa Lambak ng Cagayan. Nakikitira kami sa bahay ng aming tiyahin sa lungsod ng Tuguegarao dahil ang aming maliit na bahay na naiwan sa amin nina Itay at Inay ay aking pinapaupahan upang may mapagkuhanan kami ng aming mga gastusin ng aking bunsong kapatid. Sadyang kay hirap ng buhay, pero lahat kinakaya ko upang may pantustos ako sa aking pag-aaral. Minsan ay nagmamaneho ako ng kolong-kolong at nagde- deliver ako ng mga tubig sa mga kabahayan at kung minsan naman ay nagtitinda ako ng mga balut, penoy at chicharon sa may Bagumbayan sa paligid ng Rizal park lalo na sa tuwing sasapit ang gabi. Minsan napapaisip ako, bakit ganito ang buhay? Bakit kailangan kong ipanganak na isang mahirap? Bakit kailangan kong pagdaanan ang lahat ng hirap? Bakit napaka- unfair ng buhay para sa akin? Tuwing gabi—umiiyak ako lalo na kapag naiisip ko ang aking mga magulang. Kung sana buhay pa sila, hindi sana kami naghihirap ni Vincent at hindi namin kailangang makitira sa mga kamag-anak namin na wala ng ibang ginawa kundi ang hamakin lamang kami. Tinaguriang mga kadugo, ngunit sila pa itong nangunguna sa lahat upang kami'y pasakitan at kanilang alipustahin. Hanggang kailan ang paghihirap ko? Hanggang kailan kami magiging ganito? Muling tumulo ang mga luha ko habang inaalala ko ang lahat ng paghihirap naming magkapatid. Huminga muli ako ng malalim habang hawak ko sa aking kanang kamay ang number plate na ibinigay sa akin. Tama nga ang hinala ko—maling kwarto nga ang napasukan ko. Hinanap ko sa lahat ng pintuan ang door number na iyon hanggang sa magawi ako sa dulong bahagi. Isang pulang pintuan muli iyon. "Ito na nga at wala ng atrasan pa Anastasia!" Bulong ko sa aking sarili. "Whoahh!" Napapabuga ako sa hangin, akmang hahawakan ko na ang seradura ng pintuan ng biglang bumukas iyon. Isang lalakeng gwapo, matangkad at nakasuot ng puting t-shirt at kupas na maong ang lumabas mula dito. "Hi, are you the one we've been waiting for? I mean the one Boss is waiting for?" Tanong nito sa akin saka niya ako pinasadahan ng tingin mula ulo hanggang paa. Isang simpleng kulay itim na bestida ang aking suot na hanggang tuhod lamang ang haba. Puting rubber shoes naman ang gamit kong sapin sa paa. May katangkaran akong babae, maputi at may porselanang kutis na siyang labis na ikina-iinggit sa akin ng iba kong mga pinsan. "Ahm, opo." Tumango-tango na lamang ako habang ako'y nakayuko. Marahil ay tauhan ito ni Congressman. "Come in Miss, ahm' your name again?" "Anastasia po." Tugon ko. "Oh, Anastasia' what a beautiful name, it suits you young lady. Just like a disney princess hmm." Nakangiting saad nito sa akin. Napangiti naman ako ng tipid, sa buong buhay ko ngayon lamang ako nakarinig na may pumuri sa akin dahil sanay na akong naririnig mula sa aking mga kamag-anak na isa akong basura—isa akong basahan na kailangang apak-apakan. "Come in Anastasia, my Boss is waiting for you." Dito muli akong napapikit. Nag-uumpisa na namang manginig ang buong katawan ko. Binuksan niya ang pintuan upang ako'y malayang makapasok. Katulad sa unang kwarto na napasukan ko ay kulay pulang ilaw muli ang sumalubong sa aking paningin. "Is that the woman you paid to serve me tonight?" Turan ng malalim na boses na iyon. "Yes bro, she is!" "Then you may go out Philly, just leave us alone and let this woman do her job tonight." Napalunok ako ng sunod-sunod dahil sa boses na iyon na tila boses ng isang ma- awtoridad na tao. Nagtataka talaga ako dahil' ibang-iba ang boses nito. Pakiwari mo'y galing sa isang malalim ang boses na iyon at nag- e- echo pa ito sa aking pandinig. "You heard him Anastasia, just do your job okay? Don't worry, I'll make the payment triple' just do your job well." Saad sa akin ng lalakeng iyon na nagngangalang Philly. Lumabas nga ito ng pintuan at kami ay kanyang iniwan. Ngayon ay nagpatuloy muli ang aking panginginig, gusto kong umtras ngunit kung gagawin ko iyon, paano ang kapatid ko? Paano si Vincent? "Hey, lady come here!" Muli akong napaigtad ng marinig ko ang lalake na muling nagsalita. Mula sa nakabukas na bintana ng kwartong iyon— nakita ko itong nakatayo at nakatalikod kaya malaya kong nakikita ang kanyang kabuuan mula sa likuran. Isang matangkad na lalake, malaki ang pangangatawan at nakatapis lamang ito ng puting tuwalya at nasa labas ng bintana ang kanyang paningin. "Are you ready for tonight?" Tanong pa nito sa akin habang unti-unti itong humaharap sa akin. Isang lalakeng nakasuot ng black masquerade masks ang bumungad sa akin. Dahil malamlam ang kulay pula na ilaw sa kwartong iyon—hindi ko masyadong maaninag ang mukha ng lalakeng iyon. "Ah—eh," hindi ko alam ang sasabihin ko. Nauutal-utal na din ako dahil sa sobrang panginginig ko. "Kneel down!" saad nito sa akin ng mapansin kong may kung anong hawak siya na isang bagay mula sa kanyang kaliwang kamay. "Po?" nanlaki ang mga mata ko. "Are you deaf? I said kneel down!" Maawtoridad nitong utos sa akin sabay kumpas nito sa hawak niyang bagay kaya naman tumunog iyon at dito ko nakumpirma na isang kadena iyon. "Si-sir, baka pwedeng pag-usapan natin i-ito? Ahm—ano ka-kasi eh," "I don't want a lot of complaints, you're paid tonight so do your job right! Now kneel down!" Madiing turan nito sa akin. "Diyos ko, wala na akong lusot pa." Wika ko sa aking sarili dahil tila hirap pakiusapan ang lalakeng ito sa aking harapan. Lalong nadagdagan ang takot ko, lalong nanginginig ang buong katawan ko. "Remove the towel covering me and kneel in front of me! Hurry up because I'm getting impatient!" Tila ba nagsitayuan ang lahat ng balahibo ko sa katawan dahil sa boses ng lalakeng kaharap ko. "Ba-bakit ko kailangang lumuhod Sir?" Tanong ko pa dito. "Idiot! Are you kidding me? Kneel!" Muli ay saad nito sa akin na siyang halos ikatalon ko dahil sa sobrang pagkagulat ko lalo na ng ihampas niya sa sahig ang hawak nitong kadena. "Lu-lu-hod na po Sir," mautal-utal na wika ko kasabay ng pagluhod ko sa kanyang harapan. "Now that you're kneeling, do your job!" " I believe in God, the father almighty, creator of heaven and earth, and in Jesus Christ, his only son, our Lord, who was conceived by the Holy Spirit.." sunod- sunod na saad ko habang ako'y nakaluhod sa kanyang harapan at nakasiklop ang aking dalawang palad. "Bullshit! You nerd woman, who told you to pray? What the f**k!" Galit na tono nito sa akin. Malay ko ba kung ano ang gusto niyang gawin ko. Pinapaluhod niya ako, siyempre magdadasal ako. May iba pa bang gagawin habang nakaluhod kundi ang magdasal lamang? "Don't act like you're innocent you nerd stupid woman!" Dito tuluyan niyang tinanggal ang tapis nitong tuwalya at inihampas iyon sa mukha ko. Tinanggal ko naman kaagad ang towel na nakatabing sa mukha ko at dito tumambad sa aking paningin ang isang nakatayong nilalang sa kadiliman na tila ba isang cobra na handa ng tumuklaw anumang oras. Napalunok ako, napakalaki ng nilalang na iyon. Nakakatakot at sa pakiramdam ko ay nakamamatay din ito. "Now' idiot, hold my d**k and give praise to him!" Naguguluhan parin ako sa nais ipahiwatig sa akin ng lalakeng ito. "A-a-no ang gagawin ko Sir?" "Agggg! Don't tell me this is the first time you've seen something like this? You're a paid woman—but you don't know what to do to please me? Agggg! Are you stupid or just pretending to be?" Galit na galit na turan nito sa akin. Ang sakit ng mga lumalabas sa bibig ng lalakeng ito. Porke't binayaran niya ako ay may karapatan na siyang pagsalitaan ako ng masasama? Kung alam lang sana niya ang mga pinagdadaanan ko at hirap ko sa buhay—marahil ay hindi niya ako iinsultuhin ng ganito. Ngayong gabi ako si Magdalena at hindi si Anastasia. Si Magdalena ang babaeng may mababa ang lipad—si Magdalena na isang bayaran at hindi malaman kung saan kakapit dahil sa taglay na kahirapan sa aming buhay.