CHAPTER 32

3139 Words

SEAN POV "Ayos ka lang?" Nag-aalala kong tanong sa kanya. Bigla kasi siyang tumahimik at mukhang disappointed ang mukha. "Ano ba kasi ang itsura ng hinihintay mo?" Atat kong tanong habang busy lang siya sa paglinga. "Hindi ko alam." Malumanay niyang sagot at dumukdok ulit sa mesa. "Paanong hindi mo alam? Nasa kanya kamo ang gamot mo." "Wala sa kanya, siya mismo ang gamot ko." Parang asar niyang sagot kaya napahinto ako. Pero hindi dahil sa tingin niya ngayon sa ‘kin, kung 'di dahil sa sinabi niya. Para bang may kirot akong naramdaman. Bumigat ang paghinga ko habang umaalis ng pagtingin sa kanya. "Paanong siya ang gamot mo?" "Nagseselos ka?" "Why him? Pwede namang ako na lang. Just tell me what to do. Alam mo namang gagawin ko lahat para gumaling ka lang." "Hindi ko rin alam. Pero

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD