Through Arab Eyes (Tagalog)

Chapter II: Event at the Palace Hotel

Madilim na nang sapitin ni Faith ang Emirates Palace Hotel. Hindi niya na-tantya ang oras at naipit siya ng bahagyang traffic dahil rush hour na. Pana’y na ang tawag ni Rain kung nasaan na siya. Ilang minuto nalang at mag-uumpisa na  kasi ang event at magpapalit pa siya ng damit.

Imbes na pumasok sa main entrance ay tumalilis siya upang sa likod magdadaan. Binigyan siya ng instruction ni Rain kung saan mas mapapabilis ang paghanhik niya. Unti-unti na kasing nagbi-busy sa lobby dahil nag-umpisa nang magsidatingan ang mga guest.

Nakayuko siya habang naglalakad dahil binabasa niya ang huling mensahe ni Rain. Kaya naman nagulat siya nang sa pag-angat ng mukha ay matigilan nang makita ang isang matangkad na lalaki na naka-suot ng overall white. Muntik ng huminto sa pag-t***k ang puso niya. Nagre-reflect kasi ang sobrang putting suot ng lalaki sa malalamlam na ilaw mula sa di-kalayuang lamp post.

"Do I look like a ghost or you're just a dumb?" anito sa mariin na tinig habang nakatunghay sa kanya.

Nag-init ang punong-tenga ni Faith sa tinuran ng kaharap. Na-stuck sa lalamunan ang salitang muntik ng mamutawi sa labi nang matitigan ang kabuuan nito. The stranger is wearing the usual kandurah but it has a yellow outline on it. Isa lang ang ibig sabihin niyun, that he came from a well-off family. Malamang guest ito sa naturang. Pero anong ginagawa nito sa bahaging iyun ng hotel. Pasimple siyang luminga pero wala itong ibang kasama.

Faith took a long deep breath. She knows how Arab people are and it is better to shut her mounth. Walang mangyayari kung papatulan niya ito. Humakbang siya at nagsimulang maglakad saka nilampasan ito.

Narinig pa niyang ang pagtutol ng lalaki pero hindi niya ito pinansin at binilisan ang lakad kundi'y mahuhuli na siya sa event.

Bago siya tuluyang lumiko ay binigyan niya ng huling sulyap ang estranghero. Hindi inaasahang biglang kumislot ang puso niya nang makitang nakasunod ang mata nito sa kanya. Lihim siyang napangiti at nagpatuloy sa paglalakad. She won't deny that she got mesmerized with him for a while. Sa sandaling inilagi niya sa bansang ito'y may mangilan-ngilan siyang na-notice na ibang lahi. Sa totoo lang ay nakaka-overwhelm kasing makakita ng mga lalaking naka-kandurah. Para silang mga diyos with the extra-white cloth they are wearing, idagdag pang maganda at matikas ang tindig as if showing to all of expats that they rule the entire gulf region. Well ilan sa kanila, but not all of course. One thing she learn in this country is that you can't generalize one nationality, base sa interaction mula sa isang taong nanggaling sa bansang iyun.

At aminin man niya o hindi sa sarili ay isa ang estranghero sa nakapagpa-starstruck sa kanya.

He was tall maybe more than six feet in height at bumagay rito ang lean nitong pangangatawan. Hindi tulad ng normal na Arabic man na tila babae sa laki ng balakang. Daig pa nila ang hinahangaan niyang balakang ng kasamahang si Gem.

But what gave her a curious feeling is that, he actually looked familiar. Or maybe dinadaya lang siya ng mata dahil halos magkaka-mukha ang mga tao sa bansang ito.

They had the god-like featured face. Parang nililok mula sa malalalim na mata na binagayan ng malalantik na pilik-mata, longer than hers. Na kapag tumingin ay tila may twinkle sa mga iyun at kahit ang mala-yelong mga tuhod na niya'y tila nais matunaw. And of course ang pinong mga stubbles nito na dati'y nadudugyutan siya pero bakit ngayo'y tila nagpapadagdag sa appeal nito.

She smiled at the thought. Anong bang nangyayari at dahil lang sa estranghero'y tila nag-iba ang tipo niya sa lalaki.

Pinalis niya ang ganoong isipin at tinungo ang backdoor ng hotel kung saan naghihintay ang isang organizer ng event upang sunduin siya.

*****

Unti-unting nawala ang pagkaka-kunot ng noo ni Rouhi nang tuluyang mawala sa paningin ang babae. Surely, the woman have a beautiful face. Not the usual flirty pretty type, but there is something in her face that made her look so captivating.

Rouhi spent almost half of his life outside the Gulf region and he had encountered all kinds of woman including celebrities and models, kaya hindi siya makapaniwalang nakuha ng babaeng iyun ng ganoon nalang ang atensyon niya. Sa South Dakota palang ay kabi-kabilaan ang mga babaeng nais makuha ang atensyon. Na sa tingin  ni Rouhi ay hindi dahil sa look niya. Well, he doesn’t look bad. Pero mas naniniwalang siyang sa pangalang dala niya kaya siya sinusundan ng mga babae. Because he’s not just a rich arab man. He is the second son of one of the richest man in Gulf Region.

Isang bagay na sa tingin ng iba ay isang malaking pribelihiyo. If only people knows. He doesn’t hate his life, it just felt empty and lonely.

His mother Dana, the second wife of Ahmed, made sure he learned about her own ancestry. That’s why despite his father's disapproval, his mother brought him to Philippines in a small island in Palawan when he was still a toddler. Growing up he was home-schooled learning Filipino, English and Arabic at the same time.

But in spite of being isolated, he found ways to atleast enjoy his life. Sa tuwing aalis ng bansa ang ina ay sumasa siya sa anak ng kasambahay nilang si Manay Rosa. Philippines is the best place on Earth for him. The best people, the best beaches and the best food. He thought he can spend all his life there. Away from everyone. Away from his father, Ahmed who never visits them. Sa ilang pagkakataong ay si Dana ang nagdadala sa kanya dito sa UAE. And he hated it here. Or maybe because he felt like an outcast. Sa tuwing kasalamuha niya ang ibang kamag-anak sa ilang mga mahahalagang okasyon ng pamilya ay ilag ang mga ito sa kanya.

He definitely look like an Arab man physically, except that his skin is fair, na nakuha sa ina. Can also communicate well dahil fluent siyang mag-Arabic. Dana had been so strict about it. But somehow, he can sense something weird the way they look at him. Ang tinutukoy niya'y ang mga anak ng matandang Rashid sa pangalawa at pangatlong asawa nito, who all happened to be ladies ng mamatay ang unang asawa na si Aliah Zaman. And in Arab world ay walang karapatan ang babaeng anak sa negosyo ng pamilya. Sa tingin marahil ng mga ito sa kanya ay ka-kumpetensya. Though his half-brother Ahmed Rashid is always an exception dahil maganda ang pakikitungo nito sa kanya.

Isa marahil sa dahilan kaya sa tuwing nasa UAE sila ay sa Villa sa Fujairah sila dumidiretsong mag-ina. An almost three hours drive from Ahmed's Villa in Abu Dhabi.

Before Dana died she then gave insights about Iran sa pagtataka ni Rouhi. They went three times where he had to learned Farsi, the predominant and official language of the country. And then USA where Dana found her resting place.

All those years he had so many questions in mind but never tried to ask her. Ayaw niyang dagdagan ang lungkot ng ina. His mother's eyes had always been so sad. Lagi itong nakatanaw sa malayo. Minsan ay nahuhuli niya itong nakakatitig sa kanya. As if looking at someone who died a long time ago at muling nabuhay.

And on those countries , Rouhi had a chance to meet tons of girls. Especially when Dana died. Nagkaroon siya ng pagkakataong magliwaliw sa iba pang mga bansa ng hindi pag-aaral ang dahilan.

So he can't explain why he's kinda starstruck with the woman's face. No! it wasn't being structuck even. It was like a magnetic force. Parang may pwersang nagsabing titigan niya ang mukhang iyun.

He first saw her in corniche while standing along the road, her hands was forth half-raised. Her face was peacefully overlooking the calm manmade beach, while her hair was dancing with the evening air.

Nabuhay ang curiousity niya.

It's already ten pm and nobody in their sane mind ang maglakad sa bahaging iyun mag-isa. Except when she's up to something. He was so upset after that argument with his father and felt like going out of his boundary that night.

Matagal na niya itong pinagmamasdan nang bahagyang humarap ito sa direksyon. She's not wearing make-up at all unlike the rest of the girls he encountered before. A shade of Arab face but sure that she's not. There was an innocence and purity behind her sad eyes.

Then there comes the strange voice inside, urging him to call for her attention. Rouhi wanted to satisfy his curiousity. Who knows, the girl stands there purposely.

But to his surprise, she then ignored him and walked away to the opposite direction.

And just now, he was shocked to see her upclosed. Afraid that she'll recognized him, ay pinagtakpan niya iyun ng pagiging arogante. But to Rouhi's's surprised, she had let it go, again, and just pass him by.